(in Polish) Prosta polszczyzna w komunikacji internetowej

Problematyka zajęć:

1. Dostępność tekstu w przestrzeni internetowej

2. Charakterystyka dyskursu urzędowego w Internecie – krytyczna analiza tekstów, wskazanie cech językowych i kompozycyjnych wpływających na niezrozumiałość tekstów, trudność w odbiorze

3. Sposoby badania zrozumiałości/ trudności tekstów internetowych (fog; jasnopis; narzędzia sprawdzania wytycznych WCAG)

4. Dostępność tekstu a aspekcie regulacji prawnych

5. Strategie i techniki efektywnej komunikacji

6. Wyznaczniki prostej polszczyzny w tekstach internetowych (kompozycja tekstu, leksyka, formy gramatyczne, relacje nadawczo-odbiorcze)

7. Część praktyczna – tworzenie/ redagowanie tekstów internetowych z wykorzystaniem zasad standardu prostej polszczyzny (transformacje na poziomie leksykalnym, gramatycznym i graficznym)

1. Czerwińska E., 2016, Stylistyczne wykładniki niekomunikatywności tekstów urzędowych,

Poradnik Językowy, z. 6, 20–36.

2. Kołodziejek E., 2013, E-urząd – język komunikacji internetowej wybranych instytucji państwowych, (w:) Język urzędowy przyjazny obywatelom. I Kongres Języka Urzędowego 30–31 października 2012 r., Warszawa: Kancelaria Senatu, 159–168.

3. Malinowska E., 2016a, Dyskurs instytucjonalny w Polsce – dobre i złe praktyki komunikacyjne, Res Rethorica, z. 3, 33–43.

4. Malinowska E., 2016b, Dyskurs urzędowy w mediach elektronicznych, (w:) B. Witosz, K. Sujkowska-Sobisz, E. Ficek (red.), Dyskurs i jego odmiany, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 54–61.

5. Piekot T., G. Zarzeczny, E. Moroń, 2017, Prosta polszczyzna w praktyce. Standaryzacja języka serwisu Obywatel.gov.pl, (w:) K. Kłosińska, R. Zimny (red.), Przyszłość polszczyzny – polszczyzna przyszłości, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 251-265.

6. Piekot T., G. Zarzeczny, E. Moroń, 2019, Standard "plain language" w polskiej sferze publicznej, (w:) M. Zaśko-Zielińska, K. Kredens (red.), Lingwistyka kryminalistyczna. Teoria i praktyka, Wrocław: Quaestio, 197-214.

7. Seretny A., 2006, Wskaźnik czytelności tekstu jako pomoc w określaniu stopnia jego trudności, „LingVaria” nr 2.

8. Ustawa z 4 kwietnia 2019r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych, https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU20190000848/T/D20190848L.pdf

9. Zarzeczny G., T. Piekot, 2017, Przystępność tekstów urzędowych w internecie, Wrocław: Atut.

Po zakończeniu zajęć Słuchacz/ka potrafi:

- omówić i wskazać na przykładach najczęstsze problemy dotyczące nie/dostosowania tekstów publikowanych w Internecie do standardu prostej polszczyzny

- wskazać wytyczne dotyczące dostępności cyfrowej tekstów publikowanych w Internecie (WCAG) wynikające z Ustawy z 4 kwietnia 2019r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych

- wskazać cechy/ wyznaczniki prostej polszczyzny na poziomie kompozycji, relacji nadawczo-odbiorczych, wykorzystanej leksyki i zastosowanych form gramatycznych

- samodzielnie pisać/ redagować teksty przeznaczone do udostępnienia w przestrzeni internetowej (np. na stronach internetowych, oficjalnych profilach instytucji w mediach społecznościowych i in.) z zachowaniem zasad prostej polszczyzny

- wykorzystać dostępne w internecie narzędzia pozwalające ocenić tekst publikowany w Internecie pod kątem trudności i dostępności

- wskazać dobre praktyki na przykładzie wybranych stron internetowych i komunikatów tam zamieszczanych (np. ZUS, obywatel.gov.pl, Fundusze Europejskie, ING etc.)

‒ obecność na zajęciach i aktywność podczas zajęć (udział w rozmowie, dyskusji, pracach zespołowych);

‒ sprawność językowa, umiejętność poprawnego posługiwania się językiem polskim zarówno w mowie, jak i piśmie, umiejętność samodzielnej pracy przy upraszczaniu tekstów urzędowych i/ lub prawnych zgodnie z zasadami poprawnej polszczyzny;

- umiejętność korzystania z terminologii językoznawczej dotyczącej operacji na tekście związanych ze standardem plain language,

- sprawność wykorzystywania narzędzi pozwalających na analizę trudności testu;

- wartość merytoryczna samodzielnie przygotowanych zadań;

‒ wartość merytoryczna analizy językowej tekstu;

- wartość merytoryczna i sposób przedstawienia prezentacji multimedialnej;

- wartość merytoryczna, sposób przygotowania i prezentowania projektu.