Voice Emission - teaching specialisation

Treści programowe dla przedmiotu:

- głos jako narzędzie pracy nauczyciela; anatomia i fizjologia narządu głosu,

- proces tworzenia głosu i jego rodzaje; technika mówienia; oddychanie a proces mówienia, tory oddechowe, appoggio,

- sposoby artykulacji samogłosek i spółgłosek, miejsca artykulacji. Interpretacja głosowa tekstu, dykcja, poprawne frazowanie, intonacja głosu, ekspresja wypowiedzi, akcent w języku polskim,

- zjawisko rezonansu, klasyfikacja rezonatorów i ich rola w prawidłowej fonacji,

- przyczyny i rodzaje zaburzeń głosu; higiena głosu.

Zalecana literatura:

H. Górski, Zbiór ćwiczeń z emisji głosu, Kraków 2003.

B. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie. Podręcznik do emisji głosu, Kraków 2006.

B. Toczyska, Głośno i wyraźnie. 9 lekcji dobrego mówienia, Gdańsk 2007.

Głos narzędziem pracy. Poradnik dla nauczycieli, pod red. M. Śliwińskiej-Kowalskiej, Łódź 1999.

H. Górski, Zbiór ćwiczeń z emisji głosu, Kraków 2003.

Poprawnie po polsku. Poradnik językowy PWN, oprac. A. Kubiak-Sokół, Warszawa 2007.

B. Tarasiewicz, Mówię i śpiewam świadomie. Podręcznik do emisji głosu, Kraków 2006.

B. Toczyska, Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk 2003.

B. Toczyska, Łamańce z dedykacją, czyli makaka ma Kama, Gdańsk 2003.

B. Toczyska, Głośno i wyraźnie. 9 lekcji dobrego mówienia, Gdańsk 2007.

B. Toczyska, Sarabanda w chaszczach (ćwiczenie samogłosek), Gdańsk 2006.

H. Zielińska, Kształcenie głosu, Lublin 1996.

Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. A. Markowski, Warszawa 2004.

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student/ka:

- ma uporządkowaną podstawową wiedzę o funkcjonowaniu narządu głosu; zna terminologię używaną w emisji głosu; ma podstawową wiedzę z zakresu anatomii i fizjologii narządu głosu,

- potrafi wyjaśnić związek między oddychaniem a procesem mówienia; posiada nawyki prawidłowego oddychania; zna proces tworzenia głosu i rodzaje głosu,

- posiada nawyki prawidłowej fonacji; zna sposoby i miejsca poprawnej artykulacji samogłosek i spółgłosek,

- zna zjawisko rezonansu i potrafi sklasyfikować rezonatory oraz ich rolę w prawidłowej fonacji; zna formy ekspresji wypowiedzi i zasady, poprawnej polszczyzny (kultura języka),

- ma podstawową wiedzę o najczęściej występujących zaburzeniach głosu i patologii narządu mowy; zna podstawowe zasady higieny głosu i relaksacji.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): znakomita wiedza na temat funkcjonowania narządu mowy oraz higieny głosu; doskonale opanowanie ćwiczeń oddechowych, dykcji oraz artykulacji. Znakomite kompetencje w zakresie interpretacji głosowej tekstu.

dobry plus (+db; 4,5): bardzo dobra wiedza z wyżej wymienionego zakresu; nieco mniejsze wymienione powyżej umiejętności.

dobry (db; 4,0): dobra wiedza z wyżej wymienionego zakresu; możliwe niedociągnięcia w zakresie umiejętności analizowania głosowej tekstów.

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca wiedza z wyżej wymienionego zakresu; znacznie mniejsze wymienione umiejętności.

dostateczny (dst; 3,0): zadowalająca wiedza z wyżej wymienionego zakresu; niewielkie umiejętności w interpretacji głosowej tekstu.

niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca wiedza z zakresu określonego powyżej oraz będące tego następstwem dalsze braki w zakresie efektów kształcenia zdefiniowanych dla przedmiotu.

Kryteria oceniania:

Ocena aktywności i wykonanych w czasie zajęć ćwiczeń. Ocena przygotowanej interpretacji głosowej tekstów literackich i publicystycznych.

Ocenie podlegają następujące elementy:

- zasób wiedzy uzyskanej w ramach zajęć i dzięki pracy własnej,

- opanowanie zdolności higienicznego i świadomego posługiwania się narządem mowy,

- umiejętność interpretacji głosowej tekstu (przedstawienie interpretacji głosowej tekstów literackich i publicystycznych).