Historia przekładu - spec. przekładowa [03-HP-12PDM]
Semestr letni 2017/2018
Ćwiczenia,
grupa nr 1
Moodle ID: 277334_1
| Przedmiot: | Historia przekładu - spec. przekładowa [03-HP-12PDM] |
| Zajęcia: |
Semestr letni 2017/2018 [2018/SL]
(zakończony)
Ćwiczenia [CW], grupa nr 1 [pozostałe grupy] |
|
Termin i miejsce:
|
|
|
Terminy najbliższych spotkań:
Kliknij w datę by zobaczyć tygodniowy plan z zaznaczonym spotkaniem. |
Wszystkie zajęcia tej grupy już się odbyły - pokaż terminy wszystkich spotkań. |
| Liczba osób w grupie: | 10 |
| Limit miejsc: | 20 |
| Zaliczenie: | Zaliczenie z notą |
| Prowadzący: | Agnieszka Kwiatkowska |
| Literatura: |
Literatura J. Wujek, [Nauki i przestrogi z przekładania Biblii], w zb.: Pisarze polscy o sztuce przekładu 1440-2005. Antologia. Wybór i opracowanie E. Balcerzan, E. Rajewska. Poznań 2007, s. 44 – 45. E. Balcerzan, Gdy duch jest dobry, a litera zła. W idem, Tłumaczenie jako „wojna światów”. W kręgu translatoryki i komparatystyki. Poznań 2009, s. 173 – 176. O przekładach Psalmu I – e-skrypt. E. Balcerzan, Tłumaczenie jako „wojna światów”. W kręgu translatoryki i komparatystyki. Poznań 2009, [rozdział dotyczący rodzajów nieprzekładalności]. R. Pollak, Jeruzalem wyzwolona Tassa – Kochanowskiego lub jegoż wstęp do Gofred abo Jeruzalem wyzwolona, przeł. P. Kochanowski, Wrocław 1951, BN II, 4. E. Kraskowska, Dwujęzyczność a problemy przekładu, w zb.: Miejsca wspólne. Warszawa 1985. Ł. Górnicki, [Dlaczegom jest od Kastiliona różny], w zb.: Pisarze polscy o sztuce przekładu 1440-2005. Antologia. Wybór i opracowanie E. Balcerzan, E. Rajewska. Poznań 2007, s. 32 – 35. W. Weintraub, wstęp do Wierszy wybranych J. A. Morsztyna, BN I 257. Wybrane wiersze J. A. Morsztyna oraz fragmenty Dworzanina polskiego. A. Legeżyńska, Tłumacz jako drugi autor, w zb.: Miejsca wspólne. Warszawa 1985. A. Legeżyńska, Tłumacz jako drugi autor – po latach, w zb.: Przekład literacki. Warszawa 1997. M. Gibińska, E. Tabakowska, Duch ojca Hamleta a duch tekstu, w zb.: Od Shakespeare’a do Szekspira, red. J. Ciechowicz, Z. Majchrowski, Gdańsk 1993. S. Barańczak, Jak tłumaczyć humor Szekspira? w zb.: Od Shakespeare’a do Szekspira, red. J. Ciechowicz, Z. Majchrowski, Gdańsk 1993. K. Kurek, Polski Hamlet: z historii idei i wyobraźni narodowej, Poznań 1999 (fragm.) S. Ozimek, Udział „Monitora” w kształtowaniu Teatru Narodowego (1765-1785), Wrocław 1957 (fragm.) M. Fijałkowski, O geniuszu, guście, wymowie i tłumaczeniu (fragm.) F. Dmochowski, Sztuka rymotwórcza (fragm.) |
| Zakres tematów: |
Agnieszka Kwiatkowska, Historia przekładu, wiosna 2018 1. Duch czy litera? Biblia w przekładzie. Krótki wykład o przekładach Biblii. Przekłady Księgi Psalmów 2. Epos i rodzaje nieprzekładalności. 3. Od średniowiecza do renesansu. Dwujęzyczność średniowiecza. Poezja nowołacińska. Przekłady poezji łacińskiej 4. Górnicki i Morsztyn – dwie strategie translatorskie 5. Szekspir w oświeceniu (i później) 6. Lęki tłumacza, lęki krytyka – oświeceniowe sztuki rymotwórcze wobec teorii przekładu 7. Faust – tajemnice serii translatorskiej 8. Tadeusz Żeleński (Boy) – z życia tłumacza 9. Poezja awangardowa w tłumaczeniu – poeta awangardowy jako tłumacz. Przypadek Juliana Przybosia Studenckie prezentacje wybranych tematów (dla ochotników): O tłumaczeniach Boskiej komedii Chimera a sztuka przekładu Literatura dla dzieci w przekładzie (na przykładzie wybranego wybitnego dzieła literatury światowej, które wyraźnie zaistniało w polskiej świadomości czytelniczej) Kobiety-tłumaczki w wieku XX (refleksja o miejscu kobiet w procesach twórczych dwudziestego wieku na przykładzie twórczości wybranej tłumaczki) Przekład młodopolski (na wybranym przykładzie) Mickiewicz jako tłumacz Poezja futurystyczna w przekładzie Cezura ’56 a sztuka przekładu Przekład a kultura popularna. O tłumaczeniach tekstów nieambitnych na przełomie XX i XXI wieku (np. ścieżki dialogowe seriali, płytkie romanse, literatura grafomańska i epigońska itp.) Powieści realistyczne i naturalistyczne na warsztacie tłumacza. O obowiązkach i wyzwaniach w przekładzie epiki pozytywistycznej. (Na wybranym przekładzie) |
| Metody i kryteria oceniania: |
Kryteria zaliczenia Na ocenę końcową (zaliczenie przedmiotu) zasadniczo składają się następujące elementy: - aktywność na zajęciach max 5 pkt na każdym spotkaniu - zadania domowe - max 5 pkt za jedno zadanie - prezentacja (dla chętnych, ale to okazja do zdobycia dodatkowych punktów) max 50 pkt - wyniki testu końcowego max 50 pkt łączna punktacja: powyżej 100 pkt – celujący 91 – 100 bdb 81 – 90 db plus 61 – 80 db 51-60 dst plus 41-50 dst 40 i mniej – brak zaliczenia Realizacja wszystkich elementów nie jest konieczna. Liczy się suma punktów. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
