Aranżacja w muzyce rozrywkowej

obowiązkowe

Edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej

I stopień

- umiejętność wykorzystania harmonii w celu uzyskiwania współbrzmień w jednej sekcji instrumentów oraz między sekcjami instrumentów

- rozwinięcie zdolności konstruowania aranżacji w muzyce rozrywkowej

- wyrobienie umiejętności aranżacyjnych umożliwiających skuteczne uzyskiwanie pełnego brzmienia bez względu na skład zespołu

II rok

- ogólna wiedza dotycząca historii aranżacji

USOSweb

Metody podające – wykład, pogadanka

Metody poszukujące – analiza partytur

Aranżacja-ćwiczenia

2

Opracowanie artystyczne piosenek rozrywkowych

Aranżowanie wstępu i zakończenia

Dobór warstwy harmonicznej, określenie faktury i typu akompaniamentu Aranżacja lub instrumentacja danych piosenek na różne zespoły instrumentalne

Aranżowanie na różne instrumenty i zespoły

Rybnicki M., Vademecum instrumentacji, COMUK, Warszawa 1987.

Wesołowski F., Zasady muzyki, PWM, Kraków 1980.

Michalski A., Materiały do instrumentacji i instrumentoznawstwa, WSP, Bydgoszcz 1979.

Chomiński J., Wilkowska-Chomińska K., Małe formy instrumentalne, PWM, Kraków 1983.

Ciechan Z., Aranżacja, COMUK, Warszawa 1970.

Gawlas J., Harmonia funkcyjna, WOK-O, Katowice 1962.

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:

Posiada ogólną znajomość literatury muzycznej i wzorców budowy formalnej utworów

posiada znajomość elementów dzieła muzycznego i technik kompozytorskich

Rozpoznaje struktury dzieła muzycznego charakterystycznego dla poszczególnych epok muzycznych

Potrafi posiadaną wiedzę zastosować w praktyce, aranżując (opracowując) utwory o różnej formie i stylu, przydatne w jego pracy pedagogicznej i artystycznej

Postrzega przydatność wiedzy z danego przedmiotu w jego przyszłej pracy zawodowej artystyczno-pedagogicznej prowadzonych zespołów

Metody podające – wykład, pogadanka

Metody poszukujące – analiza partytur

Aranżacja-ćwiczenia