Andragogika i gerontologia

obowiązkowe

11-AG-11-s

30

- przekazanie wiedzy z obszarów współczesnej andragogiki i gerontologii, ich usytuowania pośród innych nauk społecznych, wyzwań i kierunków rozwoju oraz roli edukatora

- rozwijanie wiedzy na temat potencjału oraz ograniczeń rozwojowych ludzi dorosłych w różnych fazach życia, a w szczególności w fazie późnej dorosłości

- przekazanie wiedzy na temat różnych systemów wspomagania seniorów oraz możliwości całożyciowej edukacji ludzi dorosłych

- kształtowanie umiejętności zrozumienia i rozwiązywania problemów osób starszego

- rozwinięcie świadomości postaw prezentowanych wobec osób starszych

- kształtowanie współpracy międzypokoleniowej

Przedmiot: Andragogika i gerontologia łączy wiedzę dotyczącą problemów okresu dorosłości człowieka i jego ostatniej fazy - starości. Przybliża problematykę dotyczącą ludzi dorosłych i starszych, których populacja szczególnie w Europie, systematycznie rośnie. Tematyka zajęć skupia się wokół potencjału i ograniczeń wynikających z wieku. Studenci zostają zapoznani z ideą lifelong learning i możliwościami uczenia się w różnych miejscach i przestrzeniach. Znajdują związek andragogiki z gerontologią - podmiot wokół którego skupione są ich problemy - człowieka dorosłego i jego rozwój. Zapoznają się z ofertą edukacyjną dla ludzi dorosłych, z edukacją formalną, nieformalną i pozaformalną oraz rolą aktywizacji osób starszych za sprawą między innymi edukacji.

Ważnymi problemami dyskutowanymi podczas zajęć i prezentowanymi podczas wykładów są: dorosłość jako podstawowa kategoria andragogiki, zmieniająca się wraz ze zmianą pokoleń i czynników społeczno-kulturowych,

stałość i zmienność zadań rozwojowych człowieka dorosłego w różnych fazach dorosłości, nowe wyzwania dla edukacji dorosłych – analiza wybranych zjawisk: społeczeństwo informacyjne, społeczeństwo ryzyka, starzenie się społeczeństw, bezrobocie, ubóstwo, zmieniające się miejsca i przestrzenie uczenia dorosłych i metodyka pracy z nimi, dorosłym, starzenie się i starość w perspektywach: biologicznej, społecznej i psychologicznej i konsekwencje tych zmian dla innych pokoleń oraz wyzwania dla edukacji, potrzeby ludzi starszych i możliwości ich zaspokajania – systemy wsparcia osób starszych w Polsce i innych krajach, kompetencje andragoga i gerontologa oraz miejsce andragogiki i gerontologii pośród innych nauk.

Matlakiewicz A., Solarczyk-Szwec H., (2009), Dorośli uczą się inaczej. Andragogiczne podstawy kształcenia ustawicznego, Toruń. (rozdz. 1,2,3,4)

Szatur-Jaworska B, Błędowski P., Dzięgielewska M., (2006), Podstawy gerontologii społecznej, Warszawa. (rozdz. 1 i 2)

Lista uzupełniających lektur:

Knowles M. S., Holton III E. F., Swanson R. A., (2009), Edukacja dorosłych. Podręcznik akademicki, PWN Warszawa

Mikołajczyk K., Jak uczą się dorośli, czyli co powinien wiedzieć trener o specyfice kształcenia uczestników szkolenia, e-mentor 2011/2

Leszczyńska-Rejchert A., (2005), Człowiek starszy i jego wspomaganie – w stronę pedagogiki starości, Olsztyn.

Malewski M., (2010),Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice, Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły wyższej Edukacji TWP Wrocław.

Solarczyk-Ambrozik E., (2004), Kształcenie ustawiczne w perspektywie globalnej i lokalnej. Miedzy wymogami rynku a indywidualnymi strategiami edukacyjnymi, Wydawnictwo Naukowe UAM Poznań.

Kromolicka B., Bugajska B., Seredyńska K., (2007), Pomoc i opieka w starości, Szczecin.

Fabiś A. (red.), (2005), Seniorzy w rodzinie, instytucji, społeczeństwie. Wybrane zagadnienia współczesnej gerontologii, Sosnowiec.

Błędowski P, (2002), Lokalna polityka społeczna wobec ludzi starych, Warszawa.

Miasta przyjazne starzeniu: przewodnik

obowiązkowe

brak

11-AG-11-s

30

- przekazanie wiedzy z obszarów współczesnej andragogiki i gerontologii, ich usytuowania pośród innych nauk, zwłaszcza nauk społecznych,

- wskazanie wyzwań i kierunków rozwoju obu nauk oraz roli andragoga i gerontologa

- rozwijanie wiedzy na temat potencjału oraz ograniczeń rozwojowych ludzi dorosłych w różnych fazach życia, a w szczególności w fazie późnej dorosłości

- przekazanie wiedzy na temat różnych systemów wspomagania seniorów oraz możliwości całożyciowej edukacji ludzi dorosłych

- kształtowanie umiejętności zrozumienia i rozwiązywania problemów osób starszego

- rozwinięcie świadomości postaw prezentowanych wobec osób starszych

- kształtowanie współpracy międzypokoleniowej

Przedmiot: Andragogika i gerontologia łączy wiedzę dotyczącą problemów okresu dorosłości człowieka i jego ostatniej fazy - starości. Przybliża problematykę dotyczącą ludzi dorosłych i starszych, których populacja szczególnie w Europie, systematycznie rośnie. Tematyka zajęć skupia się wokół potencjału i ograniczeń wynikających z wieku. Studenci zostają zapoznani z ideą lifelong learning i możliwościami uczenia się w różnych miejscach i przestrzeniach. Znajdują związek andragogiki z gerontologią - podmiot wokół którego skupione są ich problemy - człowieka dorosłego i jego rozwój. Zapoznają się z ofertą edukacyjną dla ludzi dorosłych, z edukacją formalną, nieformalną i pozaformalną oraz rolą aktywizacji osób starszych za sprawą między innymi edukacji.

Ważnymi problemami dyskutowanymi podczas zajęć i prezentowanymi podczas wykładów są: dorosłość jako podstawowa kategoria andragogiki, zmieniająca się wraz ze zmianą pokoleń i czynników społeczno-kulturowych,

stałość i zmienność zadań rozwojowych człowieka dorosłego w różnych fazach dorosłości, nowe wyzwania dla edukacji dorosłych – analiza wybranych zjawisk: społeczeństwo informacyjne, społeczeństwo ryzyka, starzenie się społeczeństw, bezrobocie, ubóstwo, zmieniające się miejsca i przestrzenie uczenia dorosłych i metodyka pracy z nimi, dorosłym, starzenie się i starość w perspektywach: biologicznej, społecznej i psychologicznej i konsekwencje tych zmian dla innych pokoleń oraz wyzwania dla edukacji, potrzeby ludzi starszych i możliwości ich zaspokajania – systemy wsparcia osób starszych w Polsce i innych krajach, kompetencje andragoga i gerontologa oraz miejsce andragogiki i gerontologii pośród innych nauk.

Matlakiewicz A., Solarczyk-Szwec H., (2009), Dorośli uczą się inaczej. Andragogiczne podstawy kształcenia ustawicznego, Toruń. (rozdz. 1,2,3,4)

Szatur-Jaworska B, Błędowski P., Dzięgielewska M., (2006), Podstawy gerontologii społecznej, Warszawa. (rozdz. 1 i 2)

Lista uzupełniających lektur:

Knowles M. S., Holton III E. F., Swanson R. A., (2009), Edukacja dorosłych. Podręcznik akademicki, PWN Warszawa

Mikołajczyk K., Jak uczą się dorośli, czyli co powinien wiedzieć trener o specyfice kształcenia uczestników szkolenia, e-mentor 2011/2

Leszczyńska-Rejchert A., (2005), Człowiek starszy i jego wspomaganie – w stronę pedagogiki starości, Olsztyn.

Malewski M., (2010),Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice, Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły wyższej Edukacji TWP Wrocław.

Solarczyk-Ambrozik E., (2004), Kształcenie ustawiczne w perspektywie globalnej i lokalnej. Miedzy wymogami rynku a indywidualnymi strategiami edukacyjnymi, Wydawnictwo Naukowe UAM Poznań.

Kromolicka B., Bugajska B., Seredyńska K., (2007), Pomoc i opieka w starości, Szczecin.

Fabiś A. (red.), (2005), Seniorzy w rodzinie, instytucji, społeczeństwie. Wybrane zagadnienia współczesnej gerontologii, Sosnowiec.

Błędowski P, (2002), Lokalna polityka społeczna wobec ludzi starych, Warszawa.

Miasta przyjazne starzeniu: przewodnik

obowiązkowe

brak

11-AG-11-s

30

- przekazanie wiedzy z obszarów współczesnej andragogiki i gerontologii, ich usytuowania pośród innych nauk, zwłaszcza nauk społecznych,

- wskazanie wyzwań i kierunków rozwoju obu nauk oraz roli andragoga i gerontologa

- rozwijanie wiedzy na temat potencjału oraz ograniczeń rozwojowych ludzi dorosłych w różnych fazach życia, a w szczególności w fazie późnej dorosłości

- przekazanie wiedzy na temat różnych systemów wspomagania seniorów oraz możliwości całożyciowej edukacji ludzi dorosłych

- kształtowanie umiejętności zrozumienia i rozwiązywania problemów osób starszego

- rozwinięcie świadomości postaw prezentowanych wobec osób starszych

- kształtowanie współpracy międzypokoleniowej

Przedmiot: Andragogika i gerontologia łączy wiedzę dotyczącą problemów okresu dorosłości człowieka i jego ostatniej fazy - starości. Przybliża problematykę dotyczącą ludzi dorosłych i starszych, których populacja szczególnie w Europie, systematycznie rośnie. Tematyka zajęć skupia się wokół potencjału i ograniczeń wynikających z wieku. Studenci zostają zapoznani z ideą lifelong learning i możliwościami uczenia się w różnych miejscach i przestrzeniach. Znajdują związek andragogiki z gerontologią - podmiot wokół którego skupione są ich problemy - człowieka dorosłego i jego rozwój. Zapoznają się z ofertą edukacyjną dla ludzi dorosłych, z edukacją formalną, nieformalną i pozaformalną oraz rolą aktywizacji osób starszych za sprawą między innymi edukacji.

Ważnymi problemami dyskutowanymi podczas zajęć i prezentowanymi podczas wykładów są: dorosłość jako podstawowa kategoria andragogiki, zmieniająca się wraz ze zmianą pokoleń i czynników społeczno-kulturowych,

stałość i zmienność zadań rozwojowych człowieka dorosłego w różnych fazach dorosłości, nowe wyzwania dla edukacji dorosłych – analiza wybranych zjawisk: społeczeństwo informacyjne, społeczeństwo ryzyka, starzenie się społeczeństw, bezrobocie, ubóstwo, zmieniające się miejsca i przestrzenie uczenia dorosłych i metodyka pracy z nimi, dorosłym, starzenie się i starość w perspektywach: biologicznej, społecznej i psychologicznej i konsekwencje tych zmian dla innych pokoleń oraz wyzwania dla edukacji, potrzeby ludzi starszych i możliwości ich zaspokajania – systemy wsparcia osób starszych w Polsce i innych krajach, kompetencje andragoga i gerontologa oraz miejsce andragogiki i gerontologii pośród innych nauk.

Matlakiewicz A., Solarczyk-Szwec H., (2009), Dorośli uczą się inaczej. Andragogiczne podstawy kształcenia ustawicznego, Toruń. (rozdz. 1,2,3,4)

Szatur-Jaworska B, Błędowski P., Dzięgielewska M., (2006), Podstawy gerontologii społecznej, Warszawa. (rozdz. 1 i 2)

Lista uzupełniających lektur:

Knowles M. S., Holton III E. F., Swanson R. A., (2009), Edukacja dorosłych. Podręcznik akademicki, PWN Warszawa

Mikołajczyk K., Jak uczą się dorośli, czyli co powinien wiedzieć trener o specyfice kształcenia uczestników szkolenia, e-mentor 2011/2

Leszczyńska-Rejchert A., (2005), Człowiek starszy i jego wspomaganie – w stronę pedagogiki starości, Olsztyn.

Malewski M., (2010),Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice, Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły wyższej Edukacji TWP Wrocław.

Solarczyk-Ambrozik E., (2004), Kształcenie ustawiczne w perspektywie globalnej i lokalnej. Miedzy wymogami rynku a indywidualnymi strategiami edukacyjnymi, Wydawnictwo Naukowe UAM Poznań.

Kromolicka B., Bugajska B., Seredyńska K., (2007), Pomoc i opieka w starości, Szczecin.

Fabiś A. (red.), (2005), Seniorzy w rodzinie, instytucji, społeczeństwie. Wybrane zagadnienia współczesnej gerontologii, Sosnowiec.

Błędowski P, (2002), Lokalna polityka społeczna wobec ludzi starych, Warszawa.

Miasta przyjazne starzeniu: przewodnik