Wprowadzenie do przekładu tekstów użytkowych

fakultatywne

Filologia, specjalność: turkologia

I stopień

Przekazanie wstępnej wiedzy teoretycznej z zakresu przekładu

Przygotowanie do poprawnego tłumaczenia tekstów użytkowych na poziomie podstawowym

Poznanie właściwych metod pracy z tekstami prasowymi, użytkowymi i naukowymi

II rok

nie dotyczy

Znajomość języka tureckiego na poziomie min. A1

Materiały będą udostępniane studentom w formie papierowej lub elektronicznej przez prowadzącego zajęcia. Literatura przedmiotu znajduje się w bibliotece

Zaznajomienie studentów z podstawowymi technikami tłumaczenia tekstów. Omówienie różnic w odniesieniu do tłumaczeń użytkowych i literackich. Prowadzenie zajęć w formie ćwiczeń praktycznych mające na celu wyrobienie w studentach dobrych praktyk tłumaczeniowych

3 pkt ECTS =

1 pkt godziny kontaktowe

1 pkt lektura niezbędnej literatury, przygotowanie do zaliczenia

1 pkt przygotowanie do zajęć i praca z tekstem

Wprowadzenie do teorii przekładu, prezentacja specyfiki tłumaczeń tekstów użytkowych, próby tłumaczenia prostych tekstów użytkowych wspólnie z prowadzącym. Próby tłumaczenia samodzielnego lub grupowego pod okiem wykładowcy. Analizowanie popełnionych błędów i omawianie różnych rozwiązań, które można zastosować w odniesieniu do tłumaczenia tekstów użytkowych.

Wprowadzenie do teorii przekładu, prezentacja specyfiki tłumaczeń tekstów użytkowych, próby tłumaczenia prostych tekstów użytkowych wspólnie z prowadzącym. Próby tłumaczenia samodzielnego lub grupowego pod okiem wykładowcy. Analizowanie popełnionych błędów i omawianie różnych rozwiązań, które można zastosować w odniesieniu do tłumaczenia tekstów użytkowych.

- Pieńkos, Jerzy. 1993. Przekład i tłumacz we współczesnym świecie : aspekty lingwistyczne i pozalingwistyczne. Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN.

- Gile, Daniel. 1995. Basic concepts and models for interpreter and translator training. Philadelphia : Benjamins.

- Dąmbska-Prokop, Urszula. 1997. Śladami tłumacza : szkice. Częstochowa : Educator.

- Wojtasiewicz, Olgierd Adrian. 1996. Wstęp do teorii tłumaczenia. Warszawa : TEPIS.

- Kozłowska, Zofia. 1995. O przekładzie tekstu naukowego : (na materiale tekstów językoznawczych). Warszawa : Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

- Lipiński, Krzysztof. 2000. Vademecum tłumacza. Kraków: Idea.

Po zakończeniu modułu liczącego dwa semestry (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student:

wymienia i potrafi opisać podstawowe metody przekładowe

potrafi zastosować w praktyce poznane metody przekładowe

jest świadomy różnic kulturowych i językowych między j. polskim i tureckim

wykonuje poprawne tłumaczenie pisemne tekstów użytkowych na poziomie podstawowym

posiada podstawy właściwych nawyków niezbędnych w pracy przekładowej

potrafi korzystać ze źródeł i słowników w celu dokonania poprawnego tłumaczenia

aktywność i praca na zajęciach

obecność na zajęciach

prace domowe

zaliczenie semestralne lub praca semestralna

bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra umiejętność przekładu w parze turecki-polski, bardzo dobra znajomość metod przekładowych;

dobry plus (+db; 4,5): bardzo dobra umiejętność przekładu w parze turecki-polski z niewielkimi niedociągnięciami, bardzo dobra znajomość metod przekładowych;

dobry (db; 4,0): dobra umiejętność przekładu w parze turecki-polski, możlwa większa ilość niedociągnięć, dobra znajomość metod przekładowych;

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca umiejętność przekładu w parze turecki-polski, zadowalająca znajomość metod przekładowych;

dostateczny (dst; 3,0): zadowalająca umiejętność przekładu w parze turecki-polski z pewnymi istotnymi błędami, zadowalająca znajomość metod przekładowych

niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca umiejętność przekładu w parze turecki-polski, niezadowalająca znajomość metod przekładowych;

nie dotyczy