Współczesny język polski i rosyjski w aspekcie porównawczym

obowiązkowe

Studia Podyplomowe Kształcenia Tłumaczy Języka Rosyjskiego

Celem przedmiotu jest zaznajomienie studentów z różnicami pomiędzy językiem polskim i rosyjskim na poszczególnych płaszczyznach polskiego i rosyjskiego systemu językowego oraz pogłębienie i usystematyzowanie dotychczas nabytej wiedzy z zakresu językoznawstwa konfrontatywnego.

Cele szczegółowe:

1. Utrwalenie i usystematyzowanie wiedzy dotyczącej przedmiotu i zadań językoznawstwa konfrontatywnego, aspektów badań kontrastywnych i typów kontrastów językowych.

2. Przygotowanie do analizy o charakterze kontrastywnym obejmującej poszczególne płaszczyzny polskiego i rosyjskiego sytemu językowego.

3. Wyrobienie umiejętności wskazywania różnic na poszczególnych poziomach sytemu języka polskiego i rosyjskiego.

4. Rozwijanie zdolności unikania błędów wynikających z interferencji językowej.

5. Utrwalenie wiedzy teoretycznej z zakresu gramatyki języków słowiańskich.

wiedza i umiejętności z zakresu gramatyki j. rosyjskiego i gramatyki j. polskiego oraz ogólnej wiedzy językoznawczej.

1. Wstęp do badań kontrastywnych w obrębie języka polskiego i j. rosyjskiego (rodzaje badań kontrastywnych, ekwiwalencja, itd.)

2. Porównanie płaszczyzny fonetycznej i fonologicznej j. polskiego i rosyjskiego

3. Płaszczyzna morfologiczna j. polskiego i j. rosyjskiego:

- procesy słowotwórcze,

- zapożyczenia

4. Porównanie składni polskiej i rosyjskiej.

5. Leksyka:

- elementy semantyki interkulturowej (słowa o znaczeniu nacechowanym kulturowo, koncepcja językowego obrazu świata)

- fałszywi przyjaciele tłumacza

- synonimy, antonimy, homonimy

6. Zarys pragmatyki interkulturowej w ujęciu konfrontatywnym polsko-rosyjskim.

1. I. Dulewiczowa – Gramatyka konfrontatywna rosyjsko-polska. Fonetyka i fonologia. Grafia i ortografia, Warszawa 1993.

2. I. Maryniakowa – Gramatyka konfrontatywna rosyjsko-polska. Morfologia ze słowotwórstwem, Warszawa 1993.

3. T. Wójcik – Gramatyka języka rosyjskiego. Studium kontrastywne, Warszawa 1975.

4. T. Wójcik, Zagadnienia teoretyczne polsko-rosyjskiej gramatyki kontrastywnej, Kielce 1977.

5. S. Szadyko, Poradnik gramatyczny współczesnego języka rosyjskiego, Warszawa 2004.

6. A. Bogusławski, S. Karolak, Gramatyka rosyjska w ujęciu funkcjonalnym, Warszawa 1970.

Po zakończeniu przedmiotu i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:

- określić zadania i cele językoznawstwa konfrontatywnego, przedstawić aspekty badań porównawczych oraz typy kontrastów językowych;

- prawidłowo dokonywać analizy konfrontatywnej poszczególnych płaszczyzn systemów językowych;

- wskazywać na różnice i podobieństwa w polskim i rosyjskim systemie językowym na wszystkich jego płaszczyznach;

- wytłumaczyć pochodzenie różnic gramatycznych i ortograficznych między językiem polskim i rosyjskim;

- unikać błędów językowych wynikających z interferencji pomiędzy językami pokrewnymi.

Kryteria oceniania:

- obecność aktywny udział na zajęciach;

- systematyczne przygotowanie do zajęć;

- wykonywanie ustnych i pisemnych prac domowych i kontrolnych;

- zaliczenie śródsemestralnych prac kontrolnych, sprawdzających stopień opanowania materiału z zakresu zajęć oraz poszczególne umiejętności językowe;

- zaliczenie końcowe

Metody oceniania:

• Metody kształtujące:

bieżąca ocena i ewentualna korekta realizacji zadań wykonywanych w trakcie zajęć oraz domu.

• Metody podsumowujące:

ostateczna, końcowa ocena wykonania zadań polega na przeprowadzeniu testu zaliczeniowego.

Słuchacze studiów podyplomowych podlegają ocenie ciągłej podczas wykonywania ćwiczeń w trakcie zajęć. Uzyskują również oceny cząstkowe z prac zaliczeniowych, które są omawiane i podsumowywane na zajęciach.

Skala ocen:

• bardzo dobry (bdb; 5,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty;

• dobry plus (+db; 4,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty z pewnymi błędami lub nieścisłościami;

• dobry (db; 4,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych mniej istotnych aspektów;

• dostateczny plus (+dst; 3,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych istotnych aspektów lub z istotnymi nieścisłościami;

• dostateczny (dst; 3,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych ważnych aspektów lub z poważnymi nieścisłościami;

• niedostateczny (ndst; 2,0): brak osiągnięcia przez studenta zakładanych efektów kształcenia.