Redagowanie tekstu naukowego

obowiązkowe

filologia rosyjska (studia niestacjonarne)

II stopień

pogłębienie wiedzy w zakresie stylów funkcjonalnych języka, ze szczególnym uwzględnieniem stylu naukowego i jego cech charakterystycznych

określenie ogólnych zasad kompozycji i struktury pracy naukowej (na przykładzie pracy magisterskiej)

zapoznanie z problematyką formy, kompozycji, stylu i języka pracy naukowej

rozwijanie umiejętności technicznego opracowania zasadniczego tekstu pracy naukowej

wyrobienie umiejętności opracowywania elementów pomocniczych pracy naukowej (tabele, diagramy, rysunki, schematy)

rozwijanie zdolności poprawnego formatowania tekstu pracy naukowej

doskonalenie umiejętności w zakresie korekty językowej i stylistycznej pracy naukowej

II rok

Wymogi ogólne stawiane pracom naukowym (licencjackim i magisterskim).

Rodzaje stylów. Styl naukowy i jego cechy.

Ogólne zasady kompozycji i struktury pracy naukowej (na przykładzie pracy magisterskiej).

Forma, styl i język w pracy naukowej.

Opracowanie techniczne tekstu zasadniczego pracy:

- tekst i jego podział;

- tytuły rozdziałów/podrozdziałów i numeracja;

- akapity i ich struktura (regulacja tabulatorów; rola „twardej spacji” itd.)

- wyróżnienia i wyliczenia w tekście;

- skróty;

- odnośniki i przypisy;

- cytaty;

- sporządzanie bibliografii.

Elementy pomocnicze i dodatkowe w tekście głównym pracy:

- ilustracje;

- wykresy, diagramy;

- schematy;

Tworzenie spisu tabel i schematów.

Formatowanie tekstu:

- numeracja stron;

- wykorzystywanie nagłówka i stopki.

Błędy językowe. Korekta tekstu.

Stylistyka tekstu naukowego.

Billingham J., Redagowanie tekstów, Warszawa 2007.

Boć J., Jak pisać pracę magisterską, Wrocław 1994.

Gambarelli G., Łucki Z., Jak przygotować pracę dyplomową lub doktorską, Kraków 2001.

Maćkiewicz J., Jak pisać teksty naukowe?, wyd. 2 poszerz. (dodruk), Gdańsk 1999.

Oliver P., Jak pisać prace uniwersyteckie: poradnik dla studentów, Kraków 1999.

Poliński J., ABC magistranta. Poradnik, Siedlce 1991.

Ануфриев А.Ф., Научное исследование. Курсовые, дипломные и диссертационные работы, Москва 2007.

Колесникова Н.И., От конспекта к диссертации, Москва 2003.

Розенталь Д.Э., Голуб И.Б., Секреты стилистики. Правила хорошей речи, Москва 2006.

Эко У., Как написать дипломную работу, Москва 2003.

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:

zna podstawowe zagadnienia stawiane pracom naukowym (np. w odniesieniu do pracy licencjackiej/magisterskiej)

definiuje cechy charakterystyczne poszczególnych stylów funkcjonalnych języka (ze szczególnym uwzględnieniem stylu naukowego)

zna ogólne zasady kompozycji i struktury pracy naukowej (na przykładzie pracy magisterskiej)

zna najważniejsze zagadnienia dotyczące opracowania technicznego tekstu pracy naukowej

zna sposoby wprowadzania cytatów, tworzenia przypisów, bibliografii, itd.

prawidłowo stosuje elementy pomocnicze i dodatkowe w postaci schematów, tabeli, rysunków, itd.

posiada umiejętność korekty tekstu (ze szczególnym uwzględnieniem korekty stylistycznej)

stosuje zdobytą wiedzę przy pisaniu prac naukowych z zakresu wybranego obszaru badawczego (językoznawstwo, literaturoznawstwo, translatoryka i in.)

Kryteria oceniania:

- obecność aktywny udział na zajęciach;

- systematyczne przygotowanie do zajęć;

- wykonywanie ustnych i pisemnych prac domowych i kontrolnych;

- zaliczenie śródsemestralnych prac kontrolnych, sprawdzających stopień opanowania materiału z zakresu zajęć oraz poszczególne umiejętności językowe;

Metody oceniania:

• Metody kształtujące:

bieżąca ocena i ewentualna korekta realizacji zadań wykonywanych w trakcie zajęć oraz w domu

• Metody podsumowujące:

ostateczna, końcowa ocena polegająca na umiejętności zaprezentowania wiedzy nabytej w ramach przedmiotu

Skala ocen:

• bardzo dobry (bdb; 5,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty;

• dobry plus (+db; 4,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty z pewnymi błędami lub nieścisłościami;

• dobry (db; 4,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych mniej istotnych aspektów;

• dostateczny plus (+dst; 3,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych istotnych aspektów lub z istotnymi nieścisłościami;

• dostateczny (dst; 3,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych ważnych aspektów lub z poważnymi nieścisłościami;

• niedostateczny (ndst; 2,0): brak osiągnięcia przez studenta zakładanych efektów kształcenia.