Praktyczna nauka języka angielskiego (Pronunciation)

obowiązkowe

kierunek studiów: filologia wschodniosłowiańska

specjalności studiów:

- filologia rosyjska z filologią angielską

- filologia ukraińska z filologią angielską

I stopień

1. Rozwinięcie umiejętności artykulacji dźwięków angielskich we wszystkich kontekstach alofonicznych, z zachowaniem niezbędnych kontrastów fonemicznych.

2. Wykształcenie świadomości społecznych znaczeń wymowy.

3. Wyrobienie umiejętności świadomego kontrolowania swojej wymowy i niezależnej pracy nad nią.

I rok

nie

Znajomość języka angielskiego na poziomie B2/B2+

strony www. WA PNJA / WA Moodle (zakładki dla filologii rosyjskiej z filologią angielską)

http://elearning.wa.amu.edu.pl/moodle/course/view.php?id=17 (chronione hasłem)

Biblioteka Filologiczna Novum

Dyskusja

Praca z tekstem

Metoda analizy przypadków

Gra dydaktyczna/symulacyjna

Rozwiązywanie zadań (np.: obliczeniowych, artystycznych, praktycznych)

Metoda ćwiczeniowa

Metoda laboratoryjna

Pokaz i obserwacja

Ocena nagrań zaliczeniowych

Samogłoski języka angielskiego – aspekty fonemiczne i allofoniczne.

Spółgłoski 'nga' i 'th'

Konsolidacja aspektów segmentalnych wymowy.

Baker, A. 2006. Sheep or ship? Cambridge: Cambridge University Press.

Baker, A. and S. Goldstein. 2007. Pronunciation Pairs. Cambridge: CUP.

Cook, A. 2000. American Accent Training (2nd ed). Barron's Educational Series.

Gilbert, J.B. 1984. Clear speech. Cambridge: Cambridge University Press.

Hewings, M. 2007. English pronunciation in use: Advanced. Cambridge University Press.

Jones, D. 2011. English pronouncing dictionary. (18th ed.) Cambridge: Cambridge University Press.

O’Connor, J.D. and J. Fletcher. 1991. Sounds English. London: Longman.

Sadow C. and E. Sather. 1998. On The Air! Listening to Radio Talk. Cambridge: CUP.

Sawala, K. et al. 2011. Say it right. (Ver. 3.0.) Poznan: SuperMemo.

Wells, J.C. 2008. Longman pronunciation dictionary. (3rd ed.) London: Pearson.

Po zakończeniu przedmiotu i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student:

- umie artykułować większość dźwięków angielskich z zachowaniem niezbędnych kontrastów fonemicznych.

- stosuje podstawowe procesy allofoniczne języka angielskiego we własnej wymowie.

- ma świadomość znaczenia społecznego niektórych wariantów wymowy angielskiej.

- potrafi pracować nad swoją wymową samodzielnie.

Kryteria oceniania:

- obecność aktywny udział na zajęciach;

- systematyczne przygotowanie do zajęć;

- wykonywanie ustnych i pisemnych prac domowych i kontrolnych;

- zaliczenie śródsemestralnych prac kontrolnych, sprawdzających stopień opanowania materiału z zakresu zajęć oraz poszczególne umiejętności językowe;

bardzo dobry (bdb; 5,0):

student posiada dystynktywne cechy brytyjskiej lub amerykańskiej

wymowy standardowej, znakomicie opanował wszystkie fonemy, poprawnie akcentuje słowa wielosylabowe, stosuje formy słabe, wpływ języka ojczystego jest znikomy

dobry plus (+db; 4,5):

student posiada dystynktywne cechy brytyjskiej lub amerykańskiej

wymowy standardowej, bardzo dobrze opanował wszystkie fonemy, poprawnie akcentuje słowa wielosylabowe, stosuje formy słabe, sporadycznie popełnia drobne błędy; wpływ języka ojczystego jest minimalny;

dobry (db; 4,0):

student posiada dystynktywne cechy brytyjskiej lub amerykańskiej wymowy

standardowej, dobrze opanował podstawowe fonemy, poprawnie akcentuje słowa wielosylabowe, stosuje formy słabe, popełnia sporadyczne błędy; wpływ języka ojczystego jest minimalny

dostateczny plus (+dst; 3,5): student posiada cechy brytyjskiej lub amerykańskiej wymowy standardowej, w zadowalającym stopniu opanował podstawowe fonemy, jednak nadal popełnia okazjonalne błędy w produkcji kontrastów dźwięków lub akcentowaniu wyrazów, nie stosuje form słabych we wszystkich potencjalnych kontekstach; okazjonalna interferencja z języka

ojczystego nie zakłóca komunikacji

dostateczny (dst; 3,0):

student posiada cechy brytyjskiej lub amerykańskiej wymowy standardowej, dostatecznie opanował podstawowe fonemy, jednak nadal popełnia okazjonalne błędy w produkcji kontrastów dźwięków lub akcentowaniu wyrazów, nie stosuje form słabych we wszystkich potencjalnych kontekstach; okazjonalna interferencja z języka ojczystego nie zakłóca komunikacji

niedostateczny (ndst; 2,0): student nie posiada dystynktywnych brytyjskich i amerykańskich cech wymowy, popełnia poważne błędy w podstawowych kontrastach fonemicznych (np. pary typu FLEECE vs KIT, kontrast dźwięczności na końcu słowa, kontrast długości samogłosek); błędnie akcentuje wyrazy wielosylabowe a nawet dwusylabowe, nie stosuje form słabych, nie potrafi monitorować własnej wymowy, nie posiada świadomości językowej, ani umiejętności kontrolowania i poprawy własnych błędów; zauważalna jest silna interferencja z języka ojczystego