Zajęcia specjalizacyjne

obowiązkowe

filologia rosyjska (zajęcia prowadzone w j. rosyjskim)

filologia ukraińska (zajęcia prowadzone w j. ukraińskim)

II stopień

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (Z ZAKRESU PRZEKŁADU POLSKO-ROSYJSKIEGO):

Umiejętność rozpoznawania typów kolokacji.

Umiejętność określania stopnia stałości oraz odtwarzalności jako wyznacznika ponadleksykalnego charakteru kolokacji.

Umiejętność określania jednostek przekładu.

Przyswojenie wiedzy na temat miejsca kolokacji w badaniach nad przekładem.

Umiejętność określania strategii przekładu kolokacji na przykładzie różnych gatunków tekstu.

Ocena stopnia ekwiwalencji kolokacji w języki wyjściowym i w języku przekładu.

Określanie jednostek języka jako realizatorów wartościowania tekstu oryginału i przekładu.

Określanie funkcji figur przekładu na tle języka oryginału.

Rozwijanie umiejętności określania figur przekładu na tle języka docelowego.

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (JĘZYKOZNAWCZE I):

zapoznanie z wprowadzanymi podstawowymi terminami i pojęciami stosowanymi w lingwistyce kulturowej oraz jednocześnie w lingwistyce kognitywnej i teorii komunikacji międzykulturowej

przekazanie wiedzy o specyfice lingwistyki kulturowej jako dyscyplinie naukowej

przekazanie wiedzy o podstawowych rodzajach obrazów świata, o typach i strukturze konceptów jako elementach obrazów świata

zapoznanie z podstawowymi metodami badawczymi stosowanymi w lingwistyce kulturowej

przygotowanie do właściwej interpretacji różnic kulturowych ujawniających się w języku, w zachowaniach językowych nosicieli obcych kultur i języka, w tekstach ustnych i pisemnych

wyrobienie umiejętności kompilowania opracowań naukowych i prawidłowego wyciągania wniosków

wyrobienie umiejętności przeprowadzenia analizy oraz właściwej interpretacji otrzymanych wyników

zaangażowanie studentów do samodzielnej pracy nad zdobywaniem i pogłębianiem wiedzy oraz czytaniem literatury fachowej (również w językach obcych)

rozwijanie umiejętności indywidualnej pracy oraz właściwej postawy i odpowiedzialnego stosunku do zajęć

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (JĘZYKOZNAWCZE II):

zapoznanie z podstawowymi terminami onomastycznymi

przekazanie wiedzy o specyfice onomastyki jako dyscypliny naukowej

przekazanie wiedzy o podstawowych kategoriach nazw własnych

zapoznanie z podstawowymi metodami badań onomastycznych

przygotowanie do właściwej interpretacji historycznego materiału imienniczego

wyrobienie umiejętności kompilowania opracowań naukowych i prawidłowego wyciągania wniosków

wyrobienie umiejętności prawidłowej i dogłębnej interpretacji uzyskanych wyników

stymulowanie studentów do samodzielnego pogłębiania wiedzy poprzez lekturę literatury fachowej (również w językach obcych)

wpojenie zasad indywidualnej pracy oraz właściwej postawy i odpowiedzialnego stosunku do zajęć

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (KOMPARATYSTYKA LITERACKO-KULTUROWA):

zapoznanie z ogólnymi zasadami i wymaganiami stawianymi pracom magisterskim

utrwalenie wiedzy i umiejętności w zakresie celów i metod kwerendy bibliotecznej

pogłębianie umiejętności konstruowania wypowiedzi naukowej z uwzględnieniem poszczególnych części pracy

utrwalenie i praktyczne zastosowanie wiadomości w zakresie specyfiki stylu naukowego w języku rosyjskim i z uwzględnieniem przyjętej metodologii badań

doskonalenie umiejętności analizy tekstów naukowych, ze względu na wartość merytoryczną i formalną i wyrażania swojego stosunku do nich

wykonanie pracy magisterskiej spełniającej wymagania sformułowane przez Wydział Neofilologii UAM

utrwalanie umiejętności komunikacji i pracy w grupie oraz właściwej postawy i odpowiedzialnego stosunku do zajęć

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (LITERATUROZNAWCZE):

pogłębienie i poszerzenie wiedzy o specyfice przedmiotowej i metodologicznej badań nad literaturą oraz jej kontekstami kulturowymi i historycznymi

kształtowanie umiejętności formułowania krytycznych opinii o dziełach literackich

zapoznanie z tekstami literackimi oraz krytycznoliterackimi

praktyczne wykorzystanie wiedzy w analizie dzieła literackiego

udoskonalenie umiejętności interpretacji dzieła literackiego

rozwinięcie umiejętności zastosowania metod badawczych do analizy tekstu literackiego

utrwalanie umiejętności korzystania z opracowań naukowych i źródeł bibliograficznych

rozwijanie umiejętności komunikacji i pracy w grupie oraz właściwej postawy i odpowiedzialnego stosunku do zajęć

II rok

Wykład konwersatoryjny

Wykład problemowy

Dyskusja

Praca z tekstem

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (Z ZAKRESU PRZEKŁADU POLSKO-ROSYJSKIEGO):

Aktualne problemy i zadania językoznawstwa

Historia rozwoju językoznawstwa i jego poszczególnych obszarów

Językoznawstwo na tle innych dyscyplin naukowych

Wybrane zagadnienia z dziedziny fonetyki, leksykologii, morfologii i słowotwórstwa języka rosyjskiego

Pojęcie językowego obrazu świata i sposobu jego rekonstrukcji. Koncept i konceptualizacja

Wyrażenie wartościowań w języku i tekście.

Aktualny stan badań zakresie kolokacji w językoznawstwie polskim i rosyjskim.

Kolokacja w języku.

Jednostka przekładu w teorii i praktyce. Kolokacja a jednostka przekładu.

Podejmowanie decyzji i określenie wyboru wobec strategii tłumaczenia.

Funkcje kolokacji w języku przekładu na tle języka oryginału.

Kolokacje w języku oryginału na tle języka docelowego (zapożyczenia, kalki, neologizmy, hybrydalne konstrukcje frazeologiczne).

Środki wyrażeń wartościowań w języku i tekście.

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (JĘZYKOZNAWCZE I):

Badania nad kulturą, językiem, komunikacją międzyludzką i interkulturową. Lingwistyka kulturowa – lingwokulturologia / kulturologia lingwistyczna – lingwokulturoznawstwo – lingwokonceptologia.

Lingwistyka kulturowa i lingwistyka kognitywna. Przedmiot i problematyka badań lingwistyki kulturowej. Kognitywne podstawy lingwistyki kulturowej.

Metody badań naukowych w lingwistyce kulturowej.

Kultura i lingwakultura. Mentalność, świadomość, umysł, język, kultura.

Koncept i kultura. Pojęcie konceptu i reprezentacji mentalnej. Koncept jako konstrukt. Hipotezy powstawania konceptu w umyśle człowieka. Koncept – znaczenie (sens) – pojęcie.

Koncept i inne pojęcia (koncept kulturowy, koncept emotywny, koncept kognitywny, kulturem, ksenizm , logoepistema itd.)

Koncept jako rezultat kategoryzacji, klasyfikacji i konceptualizacji. Struktura konceptu. Koncept i język. Koncepty zwerbalizowane i niezwerbalizowane.

Konceptosfera – obraz świata – językowy obraz świata. Modele obrazu świata.

Rodzaje i typy konceptów. Dominanta konceptowa.

Pojęcie znaku. Koncept i znak. Koncept- znak (znakovyj koncept). Koncept i symbol.

Pojęcie stereotypu i obrazu stereotypowego. Obraz stereotypowy a stereotyp językowy. Koncepty i stereotypy. Rodzaje stereotypów.

Pojecie obrazu (typu) lingwokulturologicznego (lingvokulturologicheskij tipaż).

Koncept i mit. Mit i stereotyp.

Leksykograficzny opis kultury. Tezaurusy konstant kulturowych, słowniki kognitywne i słowniki konceptowe.

Dialog kultur. Komunikacja międzykulturowa jako komunikacja interpersonalna. Kompetencja kulturowa, językowa, komunikacyjna. Koncept i komunikacja międzykulturowa.

Komunikacja międzykulturowa a tłumaczenie. Przekład a różnice kulturowe. Koncept a przekład nieprzekładalnego.

Pojęcie subkultury. Język – dialekt – socjolekt – żargon – slang. Języki subkultur młodzieżowych. Koncept żargonowy.

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (JĘZYKOZNAWCZE II):

Onomastyka – jej przedmiot i metody badawcze.

Specyfika metodologii historycznych badań antroponomastycznych.

Baza leksykalna antroponimii staroruskiej. Typy zestawień antroponimicznych.

Wzajemne zależności między słownictwem pospolitym a własnym. Proprializacja. Apelatywizacja. Transonimizacja.

Dawne i współczesne kategorie osobowych nazw własnych.

Tradycyjne odapelatywne antroponimy wschodniosłowiańskie (nazwy jednotematowe i composita).

Nazwy osobowe motywowane przez określenia wykonawców zawodów.

Odmiejscowe nazwy osobowe.

Imiona chrześcijańskie i inne zapożyczone na gruncie języka rosyjskiego.

Słowotwórstwo osobowych nazw własnych.

Patronimika wschodniosłowiańskie.

Nazwiska rosyjskie.

Sposoby ekscerpcji i klasyfikacji historycznego materiału antroponimicznego.

Warsztat onomasty – słowniki onomastyczne, słowniki historyczne języka rosyjskiego, słowniki dialektalne, słowniki etymologiczne.

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (KOMPARATYSTYKA LITERACKO-KULTUROWA):

Ogólne zasady i wymagania stawiane pracom magisterskim

Zaawansowane techniki przeprowadzania kwerendy bibliograficznej

Struktura logiczna i formalna pracy magisterskiej

Styl naukowy – wyznaczniki, relacja do innych odmian funkcjonalnych języka rosyjskiego. Specyfika środków wykorzystywanych w różnych odmianach dyskursu literaturoznawczego

Konstruowanie wypowiedzi w zależności od relacji do tekstu cudzego (stan badań, rozdział). Sposoby aktywnej asymilacji cudzej myśli w analizie i interpretacji tekstu literackiego

Funkcja metajęzykowa w zależności od przyjętej metodologii pracy magisterskiej

Aktywna analiza przykładowych tekstów naukowych (zgodnie z tematyką prac), ze względu na wartość merytoryczną, jak i zwrócenie uwagi na formę prezentacji treści

Wykonanie pracy magisterskiej spełniającej wymagania sformułowane przez Wydział Neofilologii UAM

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (LITERATUROZNAWCZE):

Periodyzacja literatury rosyjskiej XX wieku

Proza i poezja wojenna i rozrachunkowa

Zjawisko prozy „wiejskiej”

Literatura „Odwilży”. Poezja lat 60-tych XX wieku. Piosenka autorska

Dramat rosyjski w XX wieku.

Proza „nierosyjskich” pisarzy radzieckich.

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (Z ZAKRESU PRZEKŁADU POLSKO-ROSYJSKIEGO):

Apresjan J.D., Semantyka leksykalna. Synonimiczne środki języka, Wrocław 1988.

Bachtin M., Estetyka twórczości słownej, Warszawa 1986.

Bartmiński J., Językowe podstawy obrazu świata, Lublin 2006.

Bednarczyk A., W poszukiwaniu dominanty translatorskiej, Warszawa 2008

Białek E., Kolokacja w przekładzie. Studium rosyjsko-polskie, Lublin 2009.

Brzozowski J., Stanąć po stronie tłumacza. Zarys poetyki opisowej przekładu, Kraków 2011.

Brzozowski J., Stanąć po stronie tłumacza. Zarys poetyki opisowej przekładu, Kraków 2011.

Bukowski P., Heydel M., Współczesne teorie przekładu. Antologia, Kraków 2009.

Furdal A., Językoznawstwo otwarte, Wrocław 2000.

Grzegorczykowa R., Wprowadzenie do semantyki leksykalnej, Warszawa 2001.

Grzegorczykowa R., Wykłady z polskiej składni, Warszawa 1998.

Kielar Barbara Z., Zarys translatoryki, Warszawa 2003.

Koczerhan M.P, Podstawy językoznawstwa konfrontatywnego, Kępa 2009.

Koczerhan M.P., Podstawy językoznawstwa konfrontatywnego, Kępa 2009.

Legeżyńska A., Tłumacz i jego kompetencje autorskie, Warszawa 1999.

Puzynina J., Język wartości, Warszawa 1992.

Puzynina J., Język wartości, Warszawa 1992.

Rejakowa B., Mechanizmy językowe w przekładzie związków frazeologicznych (na materiale j. polskiego i słowackiego), Lublin 1994.

Арутюнова Н.Д., Типы языковых значений: Оценка – событие – факт, Москва 1980.

Вольф Е.М., Функциональная семантика оценки, Москва 1985.

Корнилов О.А., Языковые картины мира как производные национальных менталитетов, Москва 1999.

Русская грамматика, Том II, Синтаксис, Москва 1980.

Сергеева Л.А., Проблемы оценочной семантики, Москва 2003.

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (JĘZYKOZNAWCZE I):

1. Anusiewicz J., Lingwistyka kulturowa. Zarys problematyki, Warszawa1995.

2. Bartmiński J., (red.), Językowy obraz świata, Lublin1999.

3. Bartmiński J., Językowe podstawy obrazu świata, Lublin 2006.

4. Bartmiński J., Panasiuk J., Stereotypy językowe, [w:] Bartmiński J., (red.), Współczesny język polski, Lublin 2001.

5. Bokszański Z., Stereotypy a kultura, Wrocław 2001.

6. Kołodziejek E., Człowiek i świat w języku subkultur, Szczecin 2006.

7. Lukszyn J., Zmarzer W., Polsko-rosyjski tezaurus konstant kulturowych, Warszawa 2007.

8. Wierzbicka A., Słowa klucze. Różne języki - różne kultury, przeł. Izabela Duraj-Nowosielska, Warszawa 2007.

9. Anusiewicz J., Bartmiński J., (red.), Stereotyp jako przedmiot lingwistyki. Teoria, metodologia, analizy empiryczne, „Język a kultura”, t. 12, Wrocław 1998.

10. Zarzycka G., Dyskurs prasowy o cudzoziemcach, Łódź, 2006.

11. Маслова В. А., Лингвокультурология, Москва 2001.

12. Дмитриева О. А., Лингвокультурные типажи России и Франции XIX в., Волгоград 2007.

Pozostałe pozycje uzależnione od tematu.

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (JĘZYKOZNAWCZE II):

Čičagov V.K. Iz istorii russkich imen, otčestv i familij (Voprosy russkoj istoričeskoj onomastiki XV-XVII vv.). Moskva 1959.

Kaleta Z. Ewolucja nazwisk słowiańskich: studium teoretyczno-porównawcze. Kraków 1991.

Nikonov V.A. i Superanskaja A.V. (red.). Antroponimika. Moskva 1970.

Nikonov V.A. Geografija familij. Moskva 1988.

Rospond S. „Struktura i klassifikacja drevnevostočnoslavjanskich antroponimov (imena)”. Voprosy jazykoznanija XIV, 3, 1965, 1–21.

Rymut K. 1985. „Starye patronimičeskie obrazovanija v slavjanskich jazykach”. Zeitschrift für Slawistik, 35, 805-808.

Rzetelska-Feleszko E., Cieślikowa A., Duma J. (red.). Słowiańska onomastyka. T. 1–2. Warszawa-Kraków 2002–2003.

Seliščev A.M. „Proischoždenie russkich familij, ličnych imen i prozvišč”. Učenye zapiski Moskovskogo gosudarstvennogo universiteta 128, 1948, 128–152.

Skulina T. Staroruskie imiennictwo osobowe, I. Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk 1973.

Skulina T. Staroruskie imiennictwo osobowe, II. Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk 1974.

Sosnowski J. „Imiennictwo rosyjskiej ludności chłopskiej w XVI w. (Słowotwórstwo imion chrześcijańskich)”. Studia Językoznawcze. Streszczenia prac doktorskich X, 1985, 41–105.

Superanskaja A.V. Struktura imeni sobstvennogo (Fonologija i morfologija). Moskva 1969.

Superanskaja A.V. (red.). Istoričeskaja onomastika. Moskva 1977.

Superanskaja A.V. (red.). Imja naricatelьnoe i sobstvennoe. Moskva 1978.

Superanskaja A.V., Podolьskaja N.V. (red.). Perspektivy razvitija slavjanskoj onomastiki. Moskva 1980.

Unbegaun B. Russkie familii. Moskva 1989.

Wolnicz-Pawłowska E., Duma J. (red.). Antroponimia słowiańska. Warszawa 1996.

Wójtowicz M. Drevnerusskaja antroponimija XIV-XV vv. Severo-Vostočnaja Rusь. Poznań 1986.

Pozostałe pozycje uzależnione od tematu.

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (KOMPARATYSTYKA LITERACKO-KULTUROWA):

Odpowiednio do ustalonego tematu pracy magisterskiej

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (LITERATUROZNAWCZE):

B. Mucha, Historia literatury rosyjskiej od początków do czasów najnowszych, Wrocław 2002;

Dać świadectwo prawdzie. Portrety współczesnych pisarzy rosyjskich, pod red. L. Suchanka, Kraków 1996;

Emigracja i tamizdat, pod red. L. Suchanka, Kraków 1993.

S. Pollak, Srebrny wiek i później : szkice o literaturze rosyjskiej, Warszawa 1971.

G. Przebinda, J. Smaga, Kto jest kim w Rosji po 1917 roku, Kraków 2000;

Historia literatury rosyjskiej 1917-1991, pod red. G. Porębina, S. Poręba, Katowice 1994;

Historia literatury rosyjskiej XX w., pod red. A. Drawicza, W-wa 1997;

Kasack W., Leksykon literatury rosyjskiej XX wieku, przeł. B. Kodzis, Wrocław 1996.

Sylwetki współczesnych pisarzy rosyjskich, pod red. P. Fasta i L. Rożek, Katowice 1994

T. Klimowicz, Obywatele Arkadii, Wrocław 1993;

T. Klimowicz, Przewodnik po współczesnej literaturze rosyjskiej i jej okolicach (1917–1996), Wrocław 1996;;

Русские писатели ХХ века. Биографический словарь, pod red. П.А. Николаева, Москва 2000.

Kanon lektur:

Liryka (do wyboru 4 wiersze/poematy z 10 zaproponowanych przez prowadzącego): J. Brodski, K. Simonow, S. Gudzenko, A. Wozniesienki, B. Okudżawa, W. Wysocki.

Proza (do wyboru z zaproponowanych utworów przez prowadzącego): Cz. Ajtmatow, W. Astafiew, J. Bondariew, W. Rasputin, A. Rybakow, A. Sołżenicyn, W. Szukszyn, A. Wampiłow, W. Warłamow.

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (Z ZAKRESU PRZEKŁADU POLSKO-ROSYJSKIEGO):

wypowiedzieć się na temat aktualnych problemów i zadań językoznawstwa, posługując się podstawową terminologią językoznawczą

omówić proces rozwoju językoznawstwa jako dyscypliny naukowej oraz proces rozwoju jego poszczególnych obszarów.

wskazać miejsce lingwistyki wśród innych dyscyplin naukowych ze względu na specyfikę przedmiotową i metodologiczną

wypowiedzieć się na temat problemu precyzyjności badań w naukach humanistycznych oraz kryteriów jakości pracy filologicznej

omówić najważniejsze zagadnienia z dziedziny fonetyki, leksykologii, morfologii i słowotwórstwa języka rosyjskiego

analizować, interpretować i referować tekst naukowy

argumentować i prowadzić dyskusję na tematy poruszane w poznanych tekstach naukowych

wymienić jednostki przekładowe w teorii i praktyce. Wydziela jednostkę przekładu.

określić w praktyce kolokacje w tekście literackim.

swobodnie podejmuje decyzje i wybiera strategię tłumaczenia dla poszczególnego typu tekstów.

właściwie określa funkcje kolokacji w przekładzie na podstawie języka wyjściowego.

wymienić środki wyrażania wartościowania w języku i tekście.

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (JĘZYKOZNAWCZE I):

- orientować się w polskich i rosyjskich badaniach nad językiem, kulturą, komunikacją międzykulturową

- rozumie i prawidłowo stosuje podstawowe terminy i pojęcia z lingwistyki kulturowej, oraz terminy stosowane także w lingwistyce kognitywnej i teorii komunikacji międzykulturowej

- posiada świadomość złożonych relacji między językiem, kulturą i komunikacją (w tym komunikacją międzyludzką i międzykulturową)

- zna przyczyny powstawania barier komunikacyjnych i sposoby ich niwelowania

- zna przyczyny niezrozumienia tekstów mówionych i pisanych w języku obcym pod warunkiem, że odbiorca zna język obcy przynajmniej na poziomie B2 czy B2+

- prawidłowo przeprowadzić analizę (porównawczą, konceptową) i interpretację danych badawczych ustalić w praktyce znaczenia konceptu na podstawie gatunków prasowych celem semantyzacji go w kulturze polskiej czy rosyjskiej

- korzystać ze źródeł bibliograficznych, leksykograficznych, internetowych w języku polskim i rosyjskim, ewentualnie w innym języku obcym

- stosuje zdobytą wiedzę w kształtowaniu i wzbogacaniu własnych wypowiedzi ustnych i pisemnych

- stosuje zdobytą wiedzę podczas wykonywania prac ustnych i pisemnych przede wszystkim w przygotowaniu pracy magisterskiej

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (JĘZYKOZNAWCZE II):

- zna wyniki najważniejszych polskich i rosyjskich badań onomastycznych

- zna i prawidłowo stosuje podstawowe terminy z zakresu antroponomastyki

- posiada świadomość złożoności relacji między podsystemem nazw pospolitych a podsystemem nazw własnych języka

- zna kategorie osobowych nazw własnych

- prawidłowo analizuje i interpretuje dane badawcze

- właściwie formułuje, weryfikuje i argumentuje wnioski z przeprowadzonej analizy

- korzysta ze źródeł bibliograficznych i leksykograficznych w języku polskim i rosyjskim

- stosuje zdobytą wiedzę podczas wykonywania prac ustnych i pisemnych, przede wszystkim w przygotowaniu pracy magisterskiej

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (KOMPARATYSTYKA LITERACKO-KULTUROWA):

- zna ogólne zasady i wymagania stawiane pracom magisterskim

- samodzielnie zdobywać wiedzę oraz stanowiska innych badaczy z wykorzystaniem tradycyjnych i multimedialnych źródeł informacji

- konstruować wypowiedź w języku rosyjskim zgodną z zasadami stylu naukowego

- samodzielnie analizować tekst naukowy, ze względu na wartość merytoryczną, jak i ze zwróceniem uwagi na formę prezentacji treści, jak również wyrazić własne zdanie nt. poruszanego problemu

- wykonać pracę magisterską spełniającą wymagania sformułowane przez Wydział Neofilologii UAM

ZAJĘCIA SPECJALIZACYJNE (LITERATUROZNAWCZE):

zna biografię i twórczość wybranego pisarza/wybranych pisarzy i charakteryzuje w tym kontekście daną epokę literacką

rozumie i prawidłowo stosuje terminy z zakresu literaturoznawstwa

rozumie i wyjaśnia istotę oraz mechanizmy funkcjonowania poszczególnych epok literackich

zna i stosuje w wypowiedzi pisemnej metody analizy interpretacji dzieła literackiego

wybiera właściwe metody interpretacyjne

prawidłowo interpretuje teksty literackie wybranych pisarzy

identyfikuje treści ideowe oraz charakterystyczne cechy poetyki utworów literackich w szerokim kontekście kulturowym

korzysta ze źródeł bibliograficznych w języku polskim, rosyjskim oraz innym języku obcym

potrafi w formie pisemnej wykazać się umiejętnościami z zakresu analizy działa literackiego

stosuje zdobytą wiedzę w kształtowaniu i wzbogacaniu własnych wypowiedzi ustnych i w przygotowaniu pracy magisterskiej

Kryteria oceniania:

- obecność oraz aktywny udział na zajęciach;

- systematyczne przygotowanie do zajęć;

- przygotowanie analizy materiału badawczego oraz jej zaprezentowanie;

- ocena końcowa polegająca na umiejętności zaprezentowania wiedzy nabytej w ramach przedmiotu

Metody oceniania:

• Metody kształtujące:

bieżące monitorowanie i ewentualna korekta realizacji zadań wykonywanych przez studentów w trakcie zajęć oraz w domu

• Metody podsumowujące:

Ocena końcowa w oparciu o umiejętność syntezy zdobytej wiedzy i jej zaprezentowania w formie pisemnej lub ustnej.

Skala ocen:

• bardzo dobry (bdb; 5,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty;

• dobry plus (+db; 4,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty z pewnymi błędami lub nieścisłościami;

• dobry (db; 4,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych mniej istotnych aspektów;

• dostateczny plus (+dst; 3,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych istotnych aspektów lub z istotnymi nieścisłościami;

• dostateczny (dst; 3,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych ważnych aspektów lub z poważnymi nieścisłościami;

• niedostateczny (ndst; 2,0): brak osiągnięcia przez studenta zakładanych efektów kształcenia.