Język jidisz

obowiązkowe

filologia, program kształcenia: hebraistyka

II stopień

- rozwijanie czterech podstawowych kompetencji językowych (mówienie, czytanie, pisanie słuchanie) języka jidysz

- zaznajomienie z rozszerzonym słownictwem języka jidysz

- ćwiczenie form gramatycznych języka jidysz

- zaznajomienie z aspektami z pogranicza języka i kultury

I rok

1. Cele zajęć/przedmiotu:

C1 Rozwijanie czterech podstawowych kompetencji językowych (mówienie, czytanie, pisanie słuchanie) języka jidysz

C2 Zaznajomienie z rozszerzonym słownictwem języka jidysz

C3 Ćwiczenie form gramatycznych języka jidysz

C4 Zaznajomienie z aspektami z pogranicza języka i kultury

2. Treści programowe dla zajęć/przedmiotu:

Przyszłość, plany i zamierzenia

Zdrowie

Sport

Podróże

Plany na przyszłość i marzenia

Legendy żydowskie

Szkoła i edukacja

Pieśni żydowskie

Edukacja, życie studenckie

Przejawy kultury żydowskiej

Przejawy sztuki żydowskiej

Przyszłość kultury jidysz

‒ Żelewski, Jan. [1939] Język żydowski. Jidysz. Warszawa.

‒ Weinreich, Uriel. 1949. College Yiddish. An Introduction to the Yiddish Language and to Jewish Life and Culture. New York. (kilkanaście późniejszych wydań po angielsku, ale bez większych zmian; także przekład na hebrajski, Jerusalem – New York 1999, ale kilka innych wydań)

‒ Sandler, S. 1989. Samoučitel jazyk jidiš. Moskva.

‒ Sitarz, Magdalena Joanna. 1992. Z dziejów jidisz – jednego z języków żydowskich. Wprowadzene do nauki języka dla szkół wyższych. Kraków.

‒ Zucker, Sheva. 1994. Yiddish. An Introduction to the Language, Literature and Culture, vol. 1: A Textbook for Beginners. New York. (dwa późniejsze wydanie)

‒ Piekarski, Przemysław. 2001. Podręcznik pisma jidysz. Kraków: Wyd. Szolem Alejchem.

‒ Centnerszwerowa, R. 1907. O języku Żydów w Polsce, na Litwie i Rusi. Szkic dziejowy. Warszawa.

‒ Telichowski, Z. 1912. Klucz i zwięzła gramatyka żydowska. Lwów.

‒ Bałaban, M. 1925. Historia literatura żydowska ze szczególnym uwzględnieniem historii Żydów w Polsce, t. 1-3. Lwów. (dostępny także reprint)

‒ Weinreich, U. (ed.). The Field of Yiddish. Studies in Yiddish Language, Folklore and Literature, t. 1. New York 1954; t. 2, London – The Hague – Paris 1965; t. 3, London 1969.

‒ Weinreich, B. i U. 1959. Yiddish Language and Folklore. The Hague.

‒ Łastik, S. 1961. Z dziejów oświecenia żydowskiego. Warszawa.

‒ Hertz, A. 1961. Żydzi w kulturze polskiej. Paryż.

‒ Weinreich, M. 1973. Gešixte fun der jidišn šprax, t. I-IV. Nowy York.

‒ Birnbaum, S.A. 1974. Die jidische Sprache. Ein kurzer Überblick und Texte aus acht Jahrhunderten. Hamburg.

‒ Best, O. F. 1974. Jiddisch - Eine Sprache und ihre Literatur. Frankfurt a/M.

‒ Birnbaum, S. A. 1979. Grammatik der jiddischen Sprache. Hamburg.

‒ Katz, D. 1987. Grammar of the Yiddish Language. London.

‒ Shmeruk, Chone. 1992. Historia Literatury Jidysz. Ossolineum.

‒ Geller, Ewa. 1994. Jidysz. Język Żydów polskich. Warszawa.

‒ Frakes, Jerold C. (ed.). 2004. Early Yiddish Texts 1100-1750: With Introduction and Commentary. Oxford University Press.

‒ Geller, E., M. Polit (red. nauk.). 2008. Jidyszland. Polskie przestrzenie. Warszawa.

Słowniki:

‒ Wolfson, M. 1914. Słownik polsko-żydowski. Warszawa.

‒ Marek, A. 2007 (reprint). Pełny Słownik polsko-żydowski. Kraków.

‒ Makosz, Julia. 2007. Słownik polsko-jidysz jidysz-polski. Kraków.

Po zakończeniu zajęć i potwierdzeniu osiągnięcia EU

student/ka:

- Zna rozszerzone słownictwo.

- Rozumie podstawowe pojęcia dotyczące kultury jidysz.

- Konstruuje dłuższe wypowiedzi pisemne.

- Konstruuje dłuższe wypowiedzi ustne.

- Rozumie trudniejsze wypowiedzi w j. jidysz.

- Czyta ze zrozumieniem krótkie teksty w języku jidysz.

- Posługuje się trudniejszymi konstrukcjami gramatycznymi.

- Gotów jest realizować proste projekty w grupach.

bardzo dobry (bdb; 5,0): znakomita wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne

dobry plus (+db; 4,5): bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne

dobry (db; 4,0): dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadawalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne, ale ze znacznymi niedociągnięciami

dostateczny (dst; 3,0): zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne, ale z licznymi błędami

niedostateczny (ndst; 2,0) niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne