Gramatyka porównawcza języków skandynawskich

Przegląd najważniejszych różnic i podobieństw między językami kontynentalnymi pod kątem fonologii, morfologii, składni i leksykonu.

Przegląd najważniejszych różnic i podobieństw między językami wyspowymi pod kątem fonologii, morfologii, składni i leksykonu.

Podobieństwa i różnice w obrębie kategorii nominalnych: przypadek, określoność, liczba, rodzaj i ich uwarunkowania diachroniczne, wspólna praca z tekstami we wszystkich językach skandynawskich.

Podobieństwa i różnice w obrębie kategorii werbalnych: strona, czas, tryb i ich uwarunkowania diachroniczne, wspólna praca z tekstami we wszystkich językach skandynawskich.

Praca wspólna i własna (w grupach) z tekstami w językach skandynawskich z wykorzystaniem baz danych, korpusów i słowników elektronicznych.

Árnason, Kristjan. 2011. The Phonology of Icelandic and Faroese. Oxford University Press

Bandle, Oskar et.al. (red.) 2002. The Nordic Languages. Vol 1-2. Berlin: Walter de Gruyter

Barðdal, Johanna et.al. Nordiska. Våra språk förr och nu.

Basbøll, Hans. 2005. The Phonology of Danish. Oxford University Press

Braunmüller, Kurt. 1999. Die skandinavischen Sprachen im Überblick. Tübingen: A. Francke Verlag

Faarlund, Jan Terje et al. 1997. Norsk referansegrammatik

Hansen, Erik et al. 2011. Grammatik over det Danske sprog

Kristoffersen, Gjert. 2007. The Phonology of Norwegian. Oxford University Press

Riad, Tomas. 2014. The Phonology of Swedish. Oxford University Press.

Teleman, Ulf et al. 1999. Svenska akademiens grammatik

Torp, Arne. 1998. Nordiske språk i nordisk og germansk perspektiv. Oslo: Novus forlag

Wessén, Elias. 1992. De nordiska språken. Nytryck i nordiska språk 9. Stockholm: Akademitryck

Po zakończeniu zajęć i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student:

Zna najważniejsze różnice i podobieństwa między językami skandynawskimi (kontynentalnymi: duńskim, norweskim, szwedzkim i wyspowymi: farerskim i islandzkim) na płaszczyźnie fonologicznej, morfologicznej, składniowej i leksykalnej.

Potrafi prawidłowo zidentyfikować język dowolnego tekstu w języku skandynawskim i wskazać te jego cechy, które świadczą o takiej a

nie innej identyfikacji.

Potrafi przeczytać ze zrozumieniem złożony tekst w każdym języku kontynentalnym oraz prosty tekst w języku wyspowym.

Swobodnie posługuje się prawidłową terminologią językoznawczą.

Potrafi korzystać z korpusów, słowników elektronicznych i innych baz danych dostępnych dla języków skandynawskich.

Potrafi współpracować w grupie, biorąc odpowiedzialność za swój wkład w wynik osiągnięty przez grupę i korygując popełniane błedy.

bardzo dobry (bdb; 5,0): Student potrafi wskazać i prawidłowo opisać w poprawnej terminologii językoznawczej najważniejsze różnice między językami skandynawskimi w obrębie fonologii, morfologii, składni i leksykonu. Jest świadom ich historycznych źródeł. Prawidłowo identyfikuje teksty w językach skandynawskich i potrafi identyfikację przekonująco uzasadnić. Korzystając z dostępnych źródeł elektronicznych potrafi przeczytać złożony tekst w dowolnym języku kontynentalnym i prosty tekst w języku wyspowym. Współpracuje w grupie, potrafi wziąć odpowiedzialność za własny wkład w pracę grupy.

dobry plus (+db; 4,5): Student potrafi wskazać i prawidłowo opisać w poprawnej terminologii językoznawczej najważniejsze różnice między językami skandynawskimi w obrębie fonologii, morfologii, składni i leksykonu. Jest świadom ich historycznych źródeł. Prawidłowo identyfikuje teksty w językach skandynawskich i potrafi identyfikację uzasadnić. Korzystając z dostępnych źródeł elektronicznych potrafi przeczytać złożony tekst w dowolnym języku kontynentalnym. Współpracuje w grupie, potrafi wziąć odpowiedzialność za własny wkład w pracę grupy.

dobry (db; 4,0): Student potrafi wskazać i prawidłowo opisać w poprawnej terminologii językoznawczej najważniejsze różnice między językami skandynawskimi w obrębie fonologii, morfologii, składni i leksykonu. Prawidłowo identyfikuje teksty w językach skandynawskich i potrafi identyfikację uzasadnić. Korzystając z dostępnych źródeł elektronicznych potrafi przeczytać prosty tekst w dowolnym języku kontynentalnym.

Współpracuje w grupie, potrafi wziąć odpowiedzialność za własny wkład w pracę grupy.

dostateczny plus (+dst; 3,5): Student potrafi wskazać niektóre różnice między językami skandynawskimi w obrębie fonologii, morfologii, składni i leksykonu. Prawidłowo identyfikuje teksty w językach skandynawskich. Korzystając z dostępnych źródeł elektronicznych potrafi przeczytać

prosty tekst w dowolnym języku kontynentalnym.

dostateczny (dst; 3,0): Student potrafi wskazać niektóre różnice między językami skandynawskimi w obrębie fonologii, morfologii, składni i leksykonu. Prawidłowo identyfikuje teksty w językach skandynawskich.

niedostateczny (ndst; 2,0): Student nie potrafi wskazać i opisać różnic między językami skandynawskimi w obrębie fonologii, morfologii, składni i leksykonu. Ma problem z identyfikacją i odczytem tekstów w językach skandynawskich i nie potrafi korzystać z dostępnych źródeł. Nie potrafi współpracować w grupie.