Realioznawstwo węgierskie

obowiązkowe

Filologie regionów

I stopień

- wprowadzenie szeregu pojęć charakteryzujących oblicze węgierskiej przestrzeni społecznej w tym terminologii w języku węgierskim

- wyrobienie umiejętności rozpoznawania czynników składających się poczucie węgierskiej tożsamości narodowej

- zapoznanie z bogactwem przyrody węgierskiej, zabytkami, obiektami kultury,

- zapoznanie się z węgierską terminologią związaną z tą tematyką

- przekazanie wiedzy o stosunkach społeczno-politycznych na Węgrzech, strukturach administracyjnych, ustroju państwa, w tym terminologii węgierskiej z tym związanej

- kształtowanie umiejętności porządkowania omawianych zjawisk z punktu widzenia ich miejsca i funkcji, analiza językowa i ocena treści tekstów węgierskich

- przygotowanie do analizy i interpretacji zachowań społecznych i współczesnych wydarzeń na Węgrzech i w Europie

- wypracowanie zdolności samodzielnego formułowania sądów na temat zachowań społecznych, sposobu zarządzania państwem

- rozwijanie zdolności komunikacyjnej oraz właściwej postawy i odpowiedzialnego stosunku do zajęć

II rok

• podstawowa wiedza w zakresie sposobu organizacji państw Europy Środkowej

Informację o dostępie materiałów przedstawia prowadzący.

Wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień ✔

Wykład konwersatoryjny ✔

Wykład problemowy ✔

Dyskusja ✔

Praca z tekstem ✔

Demonstracje dźwiękowe i/lub video ✔

Metody aktywizujące (np.: „burza mózgów”, technika analizy SWOT, technika drzewka decyzyjnego, metoda „kuli śniegowej”, konstruowanie „map myśli”)

Praca w grupach ✔

Inne - możliwe zadania w e-learningu ✔

Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności

Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem 60

Praca własna studenta*

Przygotowanie do zajęć 30

Czytanie wskazanej literatury 20

Przygotowanie projektu 20

Przygotowanie do egzaminu / zaliczenia 20

Inne (jakie?) - możliwe zajęcia w e-learningu

SUMA GODZIN 150

LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA MODUŁU ZAJĘĆ/PRZEDMIOTU 6 za dwa semestry 3/3

• Cieślak, Tadeusz. 1983. Historia Finlandii. Wydawnictwo Ossolineum.

• Finlandia w faktach – praca zbiorowa. 2003. Otava.

• Klinge, Matti. 1997. Krótka Historia Finlandii. Otava.

• Klinge, Matti. 2003. Fińska tradycja. Eseje o strukturach i tożsamościach Północy. Wydawnictwo Atut.

• Szordykowska, Barbara. 2011. Historia Finlandii. Wydawnictwo Trio.

• Walczak, Wojciech. 1973. Finlandia. PWN.

Po zakończeniu modułu i potwierdzeniu osiągnięcia EU student /ka:

- rozumie pojęcia niezbędne dla opisu różnorodnych aspektów życia społecznego na Węgrzech, prawidłowo stosuje związaną z tym terminologię w języku polskim i węgierskim

- rozpoznaje i potrafi scharakteryzować geopolityczne, etnograficzne oraz mentalnościowe wyróżniki Węgier i ich obywateli

- posiada wiedzę o obiektach przyrody, architektury i kultury zaliczanych do dziedzictwa kulturowego Węgier i Świata i stosuje związaną z tym terminologię w języku polskim i węgierskim

- posiada wiedzę o systemie politycznym i społecznym na Węgrzech, politycznych i społecznych przyczynach zróżnicowania języka węgierskiego oraz bieżącej sytuacji politycznej i społecznej

- potrafi określić znaczenie omawianych zjawisk społecznych i politycznych

- Wyszukuje, analizuje, ocenia, selekcjonuje i wykorzystuje informacje dotyczące Węgier i obszaru Europy Środkowej w zasobach informacji pisanych i elektronicznych

- analizuje i interpretuje zachowania społeczności węgierskiej oraz innych społeczności, posługując się terminologią polską i węgierską

- potrafi samodzielnie formułować sądy/ wnioski dotyczące życia społecznego i politycznego na Węgrzech

- wykorzystuje zdobytą wiedzę w pracy zespołowej (twórczo uczestniczy w dyskusjach grupowych)

- potrafi współtworzyć trafne decyzje dotyczące kontaktów polsko-węgierskich na poziomie indywidualnym i na poziomie przedsiębiorstwa, instytucji lub organizacji pozarządowej

- ma świadomość konieczności kierowania się w życiu zawodowym naukowym obiektywizmem oraz ogólnoludzkimi i europejskimi wartościami demokracji i tolerancji.

Kryteria oceniania wg skali stosowanej w UAM:

Podstawowe kryteria:

• aktywny udział i zaangażowanie w trakcie zajęć;

• znajomość zalecanej literatury przedmiotu;

• zaliczenie egzaminu końcowego.

Skala ocen

Kryteria oceniania

bardzo dobry (bdb; 5,0): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane, z ewentualnymi pojedynczymi nieścisłościami, które nie mają znaczenia dla osiągnięcia poszczególnych efektów;

dobry plus (+db; 4,5): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z nielicznymi błędami;

dobry (db; 4,0): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z szeregiem błędów i/lub pojedynczych braków;

dostateczny plus (+dst; 3,5): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z szeregiem błędów i/lub brakami;

dostateczny (dst; 3,0): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z dużymi błędami i/lub brakami;

niedostateczny (ndst; 2,0): zakładane efekty uczenia się nie zostały uzyskane.