Gramatyka języka hindi

obowiązkowe

Filologie regionów

I stopień

- Wprowadzenie i zapoznanie z podstawową terminologią z zakresu fonetyki i fonologii, wskazanie na różnice między dźwiękiem a literą, pojęcie głoski, fonemu i grafemu.

- Wprowadzenie alfabetu devanagari wraz z uwzględnieniem wiedzy z zakresu klasyfikacji i charakterystyki głosek ze względu na miejsce i sposób artykulacji.

- Charakterystyka systemu samogłoskowego oraz spółgłoskowego hindi w porównaniu z językiem polskim – podobieństwa i różnice

- Wiedza z zakresu transliteracji i transkrypcji języka hindi.

- Podstawowa wiedza z zakresu historii języka hindi, standardowe hindi, języki i dialekty obszaru hindi. Hindi jako język narodowy

- Umiejętność transliteracji tekstów hindi.

- Umiejętność poprawnej wymowy i rozpoznawania ze słuchu spółgłosek, samogłosek i akcentu języka hindi, przy uwzględnieniu dźwięków nie występujących w języku polskim.

- Znajomość odmiany rzeczowników, przymiotników i zaimków (osobowych, wskazujących i dzierżawczych, zróżnicowanie honoryfikatywne). Zaimki: pytające, nieokreślone, względne, złożone. Stopniowanie przymiotników

- Umiejętność użycia postpozycji prostych i złożonych w hindi i ich odniesienie do przypadka w języku polskim;

- Znajomość i umiejętność użycia liczebników głównych (1-100), porządkowych, zbiorowych i ułamkowych

- Wprowadzenie imiesłowu przysłówkowego uprzedniego, zakres jego użycia (jego korelaty i różnice w użyciu w porównaniu z językiem polskim)

- Znajomość struktury i umiejętność użycia imiesłowu niedokonanego prostego oraz ciągłego. Znajomość i użycie czasów: teraźniejszy prosty, teraźniejszy złożony od hona, przeszły niedokonany, czas przyszły, czasu ciągłe, tryb rozkazujący (odcienie honoryfikatywności); tryb przypuszczający.

- Znajomość konstrukcji wyrażających posiadanie oraz konstrukcji wyrażające konieczność, powinność. Sufix –vala i jego użycie.

- Wprowadzenie imiesłowów dokonanych, przymiotnikowy, przysłówkowy.

Znajomość czasów dokonanych: przeszły dokonany nieokreślony, teraźniejszy dokonany, zaprzeszły. Różnice w konstrukcjach z czasownikami nieprzechodnimi i przechodnimi

- Znajomość szyku zdania prostego. Wprowadzenie zdań podrzędnie złożonych i ich różnice strukturalne w porównaniu z językiem polskim.

- Umiejętność korzystania ze słowników i źródeł internetowych, w zakresie poszukiwania informacji gramatycznych dotyczących poszczególnych części mowy

- Rozwijanie umiejętności poszukiwania, korzystania oraz krytycznej oceny opracowań językoznawczych (naukowych), wyciągania wniosków z tych opracowań i ich wykorzystania w pracach semestralnych lub rocznych.

I rok

Ogólna (podstawowa) wiedza językoznawcza, w tym ogólna wiedza z zakresu fonetyki, słowotwórstwa, leksykografii i morfologii.

Informacje o dostępności materiałów przedstawia prowadzący.

Wykład konwersatoryjny ✔

Dyskusja ✔

Rozwiązywanie zadań (np.: obliczeniowych, artystycznych, praktycznych) ✔

Metoda ćwiczeniowa ✔

Demonstracje dźwiękowe i/lub video ✔

Metody aktywizujące (np.: „burza mózgów”, technika analizy SWOT, technika drzewka decyzyjnego, metoda „kuli śniegowej”, konstruowanie „map myśli”)

Praca w grupach ✔

Inne – możliwe zadania w e-learning ✔

Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem 60

Praca własna studenta* Przygotowanie do zajęć 40

Przygotowanie pracy pisemnej, raportu, prezentacji, demonstracji, itp. 2

Przygotowanie do egzaminu / zaliczenia 18

SUMA GODZIN 120

LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA ZAJĘĆ/PRZEDMIOTU 4 za dwa semestry (2/2)

• Gąsior, D.1990. Gramatyka hindi dla lektoratów. Poznań.

• Kumar, K. Hindi for Non-Hindi speaking people. New Delhi: Rupa.

• Mc Gregor. R.S. Hindi-English Dictionary. Oxford: OUP.

• Mc Gregor. R.S. Outline of Hind grammar with excercises. Oxford: OUP.

• Snell, R. Teach yourself Hindi. Worksheets. Dostępne na: http://hindiurduflagship.org/resources/learning-teaching/hindi-worksheets/

• Stasik, D. 1998. Język hindi. Warszawa Dialog.

• Stasik, D. 2010. Język hindi. Cz.1. Warszawa: Dialog.

Po zakończeniu zajęć i potwierdzeniu osiągnięcia EU student/ka:

- Zna i rozumie podstawowe pojęcia z zakresu językoznawstwa i gramatyki; rozumie różnicę między słowotwórstwem a fleksją, gramatyką preskryptywną a opisową, fonologią a fonetyką, rozumie dwuznaczność terminu „gramatyka”

- Prawidłowo odróżnia dźwięki hindi od ich graficznego zapisu. Zna i stosuje alfabet devanagari. Potrafi dokonać transliteracji devanagari na alfabet łaciński

- Zna budowę i sposób działania ludzkiego aparatu mowy; potrafi opisać głoski języka hindi ze względu na ich cechy artykulacyjne, a także wskazać na różnice w ich artykulacji; potrafi poprawnie artykułować głoski hindi, w tym także głoski nie występujące w języku polskim.

- Potrafi prawidłowo odmieniać kategorie nominalne przez przypadki, liczby, rodzaje i stopnie;

- Zna i rozumie zróżnicowanie morfologiczne kategorii nominalnych hindi ze względu na rejestr wypowiedzi (formy kolokwialne, neutralne, honoryfikatywne)

- Zna i rozumie zróżnicowanie morfologiczne kategorii werbalnych hindi ze względu na rejestr wypowiedzi (formy kolokwialne, neutralne, honoryfikatywne)

- Potrafi wyrażać posiadanie, przymus konieczność, potrzebę.

Potrafi konstruować zdania proste i złożone w czasach niedokonanych.

Potrafi konstruować zdania proste i złożone w czasach dokonanych. Rozumie różnice między konstrukcjami nieprzechodnimi a przechodnimi

- Potrafi korzystać ze źródeł pisanych i elektronicznych, a także stosować zdobytą wiedzę z zakresu fonetyki, fonologii i morfologii podczas przygotowania prezentacji i prac semestralnych.

Kryteria oceniania wg skali stosowanej w UAM:

Podstawowe kryteria:

• obecność na zajęciach,

• aktywny udział i zaangażowanie w trakcie zajęć,

• znajomość zalecanej literatury przedmiotu,

• pozytywne oceny z testów i kolokwiów i zdanie egzaminu.

Skala ocen

Kryteria oceniania

bardzo dobry (bdb; 5,0): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane, z ewentualnymi pojedynczymi nieścisłościami, które nie mają znaczenia dla osiągnięcia poszczególnych efektów;

dobry plus (+db; 4,5): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z nielicznymi błędami;

dobry (db; 4,0): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z licznymi błędami i/lub pojedynczymi brakami;

dostateczny plus (+dst; 3,5): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z szeregiem błędów i/lub brakami;

dostateczny (dst; 3,0): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z dużymi błędami i/lub brakami;

niedostateczny (ndst; 2,0): zakładane efekty uczenia się nie zostały uzyskane.