Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Źródłoznawstwo ceramiczne

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 05-ZCE-12-Arch-1b
Kod Erasmus / ISCED: (brak danych) / (brak danych)
Nazwa przedmiotu: Źródłoznawstwo ceramiczne
Jednostka: Instytut Prahistorii
Grupy:
Strona przedmiotu: http://archeo.amu.edu.pl
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: język polski
Rodzaj przedmiotu:

fakultatywne

Kierunek studiów:

ARCHEOLOGIA, specjalizacja Archeologia Pradziejowa i Średniowieczna

Poziom przedmiotu:

II stopień

Cele kształcenia:

Zajęcia poświęcone są przede wszystkim umiejętności przeprowadzenia typowej dla analizy archeologicznej czynności, jaką jest makroskopowy opis ceramiki − najistotniejszy w opracowywaniu materiałów neolitycznych.

Rok studiów (jeśli obowiązuje):

I rok

Pełny opis:

Zajęcia poświęcone są przede wszystkim umiejętności przeprowadzenia typowej dla analizy archeologicznej czynności, jaką jest makroskopowy opis ceramiki − najistotniejszy w opracowywaniu materiałów neolitycznych.

Obejmują one opis przykładowego wyposażenia stanowiska badawczego i sposoby jego zastosowania w praktyce − zajęcia prowadzone są na próbkach zróżnicowanej pod względem chronologicznym i kulturowym ceramiki neolitycznej. Omawiana jest identyfikacja różnych cech technologiczno-użytkowych ceramiki, a także sposoby ich opisu słownego lub za pomocą wybranych systemów kodowania. Kolejnym etapem jest rozpoznawanie elementów konstrukcyjnych naczyń, na przykładzie wybranych fragmentów ceramiki o charakterystycznych formach mikromorfologicznych, oraz metody ich opisu. Następnie analizowane są na konkretnych przykładach techniki i typy wątków zdobniczych oraz sposoby ich opisu i kodowania w oparciu o wybrane propozycje różnych autorów. Podsumowaniem zajęć są przykładowe sposoby wykorzystania zgromadzonych informacji w aspekcie chronologii i funkcji stanowisk oraz znaczenia społecznego ceramiki.

Literatura:

J. Czebreszuk, A. Kośko, M. Szmyt, Zasady analizy źródeł ceramicznych z okresu późnego neolitu oraz interstadium epok neolitu i brązu na Kujawach, [w:] A. Kośko, M. Szmyt, Opatowice — Wzgórze Prokopiaka, t. I, Poznań 2006, s. 39–64.

O. Felczak, Wyniki badań wykopaliskowych na osadzie kultury rzucewskiej w Rewie, gm. Kosakowo, woj. Gdańsk, „Sprawozdania Archeologiczne”, t. XXXV: 1984, s. 51–68.

U. Kobylińska, Z. Kobyliński, Kierunki etnoarcheologicznego badania ceramiki: przegląd problematyki, „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej”, r. XXIX: 1981, s. 43–53.

A. Kośko, Udział południowo-wschodnioeuropejskich wzorców kulturowych w rozwoju niżowych społeczeństw kultury pucharów lejkowatych. Grupa mątewska, Poznań 1981, s. 22−61.

S. Kukawka, Ceramika naczyniowa z osady ludności kultury pucharów lejkowatych w Szczecinie-Ustowie (stanowisko 1), „Acta Universitatis Nicolai Copernici. Archeologia”, t. VII: 1984, s. 41–86.

S. Kukawka, Archeologiczna struktura zbiorów ceramiki z osad neolitycznych, „Folia Praehistorica Posnaniensia”, t. XIII/XIV: 2005, s. 311–321.

J. Wierzbicki, Łupawski mikroregion osadniczy ludności kultury pucharów lejkowatych, Poznań 1999, s. 51−140.

Efekty uczenia się:

Student:

1) uzyskuje zaawansowaną wiedzę na temat technologii stylistyki i zdobnictwa ceramiki neolitycznej;

2) potrafi poprawnie wykorzystać podstawowe narzędzia umożliwiające analizę makroskopową ceramiki; posiada umiejętności rozpoznawania ceramiki neolitycznej pod względem funkcjonalnym (ceramika stołowa i kuchenna) oraz chronologiczno-kulturowym (główne cykle technologiczne: wczesnowstęgowy, pucharowy, późnowstęgowy, amforowy, sznurowy); umie zidentyfikować, opisać i zapisać z wykorzystaniem najpowszechniej stosowanych systemów technologiczno-użytkowe cechy badanej ceramiki, a także jest w stanie sporządzić poprawny pod względem formalnym opis zdobnictwa typowych fragmentów ceramiki, również z wykorzystaniem najpopularniejszych systemów sformalizowanego zapisu elementów i wątków zdobniczych.

3) Student rozumie znaczenie analizy ceramiki dla studiów nad okresem neolitu oraz różnorodne możliwości wykorzystania jej do studiów nad chronologią, zróżnicowaniem kulturowym, organizacją miejsc osadowych, badaniem problemów związanych z kontynuacją/dyskontynuacją osadnictwa na danym terenie, a nawet do studiów nad procesami demograficznymi i przemianami społecznymi.

Metody i kryteria oceniania:

test pisemny z notą

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
ul. Wieniawskiego 1
61-712 Poznań
tel: +48 61 829 4000
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.3.0 (2024-03-22)