Typy przekładu i metody pracy translatologicznej - specjalizacja przekładu funkcjonalnego

obowiązkowe

studia slawistyczne

I stopień

Cele modułu kształcenia:

Celem zajęć jest poznanie najważniejszych typów przekładów oraz metod pracy translatorskiej. Student/ka zdobywa umiejętności w sztuce wyboru strategii translatorskich. Kurs obejmuje podstawowy zakres wiedzy dotyczącej rodzajów przekładów – pisemnych i ustnych, konsekutywnych i symultanicznych, a vista, specjalistycznych oraz artystycznych. Prezentuje problematykę przekładu użytkowego i artystycznego, odmian i stylów funkcjonalnych. Praca z konkretnymi tekstami daje możliwości poznania nie tylko różnych typów tłumaczeń, lecz także podstawowych mechanizmów rządzących ich funkcjonowaniem w kontekście medialnym, kulturalnym i społecznym. Kształci umiejętności studentów/studentek do samodzielnego przekładu krótkiego tekstu (wybranego typu) z języka specjalizacji na język polski.

II rok

Potwierdzone osiągnięcia efektów kształcenia w zakresie nauczania języka specjalizacji, znajomość języka specjalizacji na poziomie A2-B1.

Wykład konwersatoryjny, dyskusja, praca z tekstem.

3

Treści programowe dla przedmiotu:

- wprowadzenie do podstawowego korpusu wiedzy specjalistycznej dotyczącej typologii przekładów oraz metod pracy translatorskiej,

- prezentacja współczesnych teorii translatorskich w zakresie metodologii i typologii tekstów przekładu, komunikacji językowej, rodzajów przekładów,

- prezentacja problematyki przekładowej na poziomie gramatycznym, leksykalnym, semantycznym i strukturalnym, realizacji w praktyce, typologii tłumaczeń funkcjonalnych, w/g sposobu ich realizacji, w/g specyfiki tekstu,

- ukazanie specyfiki typów przekładu – pismnych i ustnych, specjalistycznych i artystycznych; przekład a style funkcjonalne; przekłady internetowe; przekład jako twórczość,

- prezentacja problematyki rodzajów przekładu w kontekście pracy tłumacza, prac redaktorskich, przekładu użytkowego, medialnego, artystyczego,

- rozwijania umiejętności specjalistycznych w zakresie samodzielnego tworzenia translacji tekstów na podstawowym poziomie z języka specjalizacji na język polski.

Zalecana literatura:

Stanisław Barańczak, Ocalone w tłumaczeniu, 1992.

K. Dedecius, Abecadlo tłumacza. Kanon tłumacza, Warszawa 1986.

A. Pisarska, T. Tomaszkiewicz, Współczesne tendencje przekładoznawcze, Poznań 1996.

O. Wojtasiewicz, Wstęp do teorii tłumaczenia, Warszawa 1992.

J. Pienkoś, Podstawy przekładoznawstwa. Od teorii do praktyki, 2003.

G. Steiner, Po wieży Babel. Problemy języka i przekładu, Kraków 2000.

Współczesne teorie przekładu, red. P. Bukowski, M. Heydel, Kraków 2009.

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:

- potrafi na poziomie podstawowym zaprezentować i opisać typy przekładu, posługuje się terminologią przekładoznawczą,

- posiada określoną wiedzę na temat metodologii pracy translatorskiej i może zastosować do konkretnego tekstu translacji; zdobywa podstawowe umiejętności integrowania wiedzy w zakresie nauk humanistycznych oraz jej wykorzystania w procesie tworzenia przekładu pisemnego,

- potrafi wyjaśnić specyfikę różnych typów przekładu: pisemnych, ustnych, konsekutywnych, symultanicznych, a vista, specjalistycznych, artystycznych; zna w stopniu podstawowym metody interpretacji i analizy tekstu oraz ich rolę i znaczenie w praktyce tłumaczenia ustnego i pisemnego,

- potrafi zaprezentować i wyjaśnić konteksty pracy tłumacza w nawiązaniu do konkretnie wybranej metody; zdobywa wiedzę specjalistyczną niezbędną do wykonania przekładu pisemnego i ustnego,

- potrafi wdrożyć uzyskaną wiedzę w praktyce, przetłumaczyć i przygotować tłumaczenie tekstu danego typu na podstawowym poziomie,

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra znajomość typów i metod translacji wg konspektu przedmiotu; bardzo dobra umiejętność analizowania i interpretacji podstawowych zagadnień.

dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami w zakresie znajomości poszczególnych zagadnień.

dobry (db; 4,0): możliwy szerszy zakres niedociągnięć: słabsza znajomość głównych typów i metod translacji.

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca znajomość głównych typów i metod translacji.

dostateczny (dst; 3,0): zadowalająca znajomość podstawowych typów i metod translacji; brak umiejętności analizowania i interpretacji tekstu.

niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca znajomość podstawowych zagadnień; braki w zakresie efektów kształcenia zdefiniowanych dla przedmiotu.