Transmedia: film i serial współczesny

obowiązkowe

groznawstwo

I stopień

Cele modułu kształcenia:

Zajęcia mają na celu zapoznanie studentów z przykładowymi tendencjami obecnymi w kinie i serialu współczesnym. Ponadto celem zajęć jest również dogłębna analiza i interpretacja konkretnych dzieł oraz wprowadzenie różnorodnych teorii, mających źródła w literaturze, filmie i innych sztukach. Celem zajęć jest także przygotowanie studentów do tworzenia spójnych wypowiedzi (także pisemnych), które w wielowymiarowy sposób będą opisywać zjawiska obecne w kinematografii ostatnich dekad.

II rok

Dyskusja, metoda analizy przypadków, uczenie problemowe (problem-based learning), metoda ćwiczeniowa, demonstracje dźwiękowe i/lub video, metody aktywizujące.

3

Treści programowe dla przedmiotu:

- dokonanie przekroju teorii użytecznych w analizowaniu współczesnego kina i serialu (Hugo Münsterberg; nurt Nowej Historii Filmu; postkolonializm, feminizm; intertekstualność; interaktywność, posthumanizm; postmodernizm; kamp; immersja),

- wprowadzenie deziluzji jako kategorii organizującej dyskurs współczesnej kinematografii,

- przedstawienie podstawowych pojęć z zakresu narracji w mediach audiowizualnych (suspens; intermodalność; crossover; strukturalne teorie opowieści),

- przedstawienie podstawowych pojęć z zakresu percepcji (synestezja; percepcja multisensoryczna; wyzwania związane z odbiorem slow cinema, przemocą obrazu itp.),

- wprowadzenie do dyskusji na temat kultury seryjności i możliwych dróg rozwoju sztuk audiowizualnych z uwzględnieniem transmedialnego funkcjonowania współczesnych dzieł,

- analizowanie wybranych przykładów filmowych i serialowych pod kątem teorii z zakresu narracji, estetyki, sposobu dystrybucji, w ujęciu transmedialnym,

- kino interaktywne – wprowadzenie zagadnienia i analiza przykładów (Czarne lustro: Bandersnatch, reż. D. Slade; Cool, reż. Alex Mann),

- zapoznanie się z tropami, które pozwolą swobodnie pisać o współczesnych kierunkach rozwoju w kinie, serialu, grach i innych mediach w realiach kultury konwergencji.

Zalecana literatura:

Elsaesser T., Hagener M., Teoria filmu: wprowadzenie przez zmysły, tłum. K. Wojnowski, Kraków 2015.

Filiciak M., Wirtualny plac zabaw. Gry sieciowe i przemiany kultury współczesnej, Warszawa 2006.

Kluszczyński R., Kłys T., Korczarowska-Różycka N. (red.), Paradygmaty współczesnego kina, Łódź 2015.

Jenkins H., Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów, tłum. M. Bernatowicz, M. Filiciak, Warszawa 2007.

Kubiński P., W stronę poetyki gier wideo, „Forum Poetyki” 2016, nr 4/5.

Loska K., Postkolonialna Europa. Etnoobrazy współczesnego kina, Kraków 2016.

Muszyńska K., MUSISZ TO OBEJRZEĆ! Analiza funkcjonowania oraz oddziaływania seryjności i serialu telewizyjnego w kulturze popularnej, w: Między trendem a tradycją. Kulturowe oblicza seriali, B. Panek, A. Wójtowicz (red.), Lublin 2015.

Nycz R. (red.), Postmodernizm: antologia przekładów, Kraków 1998.

Pigulak J., Przestrzenie semifilmowe. Symulowanie właściwości przestrzeni kinematograficznych w grach wideo, „Kwartalnik Filmowy” 2020, nr 109.

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:

- zna wybrane kierunki rozwoju i najważniejsze tendencje we współczesnej kinematografii (Nowa Historia Kina; postkolonializm; postmodernistyczny film-gra; deziluzja), z uwzględnieniem kontekstów intermedialnych,

- wykazuje zrozumienie na poziomie zaawansowanym w zakresie zaprezentowanej na zajęciach periodyzacji kina oraz teorii, a także rozumie problematykę genologii, poetyki oraz estetyki filmowej i serialowej, a także złożone konteksty relacji trans- i intermedialnych,

- zna związki filmu i serialu z różnorodnymi dziedzinami sztuki i formami aktywności ludzkiej: grami, literaturą, muzyką, malarstwem, edukacją, sportem i innymi,

- zna, na poziomie zaawansowanym, wybrane aspekty z zakresu teorii narracji oraz fabuły (konwencjonalność; intermodalność; crossover; strukturalne teorie opowieści [deziluzyjne obnażanie morfemów opowieści, schematów fabularnych czy wzorów konstruowania postaci jest polem do zawiązania wspólnoty pomiędzy członkami społeczności fanowskiej i sprzyja dalszemu funkcjonowaniu utworu w innych mediach; franczyzy superbohaterskie jako opowieść mityczna Lévi-Straussa]) w ujęciu transmedialnym,

- umie swobodnie posługiwać się (porządkować, hierarchizować i wartościować) wiedzą w zakresie filmu i serialu współczesnego w odniesieniu do zmian na tle innych mediów (wpływ technologii na zmiany w filmie i serialu; hipertekstualny odbiór dzieła współczesnego; kultura fan fiction),

- posiada kompetencje konieczne do upowszechniania polskiej tradycji filmoznawczej i groznawczej w odniesieniu do transmedialnych kontekstów, ze świadomością roli tych dziedzin w budowaniu tożsamości zbiorowej i rozwijaniu więzi społecznych.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): student/ka wyróżnia się dogłębnym zrozumieniem tematyki poruszanej w trakcie zajęć z Transmediów: filmu i serialu współczesnego oraz podejmuje własne próby analizowania filmów, seriali i gier przy pomocy zdobytej wiedzy. Student potrafi zreferować przedstawione w trakcie zajęć zagadnienia związane z teorią literaturo-, filmo- i medioznawczą oraz tendencjami obecnymi we współczesnej kinematografii, a także wskazać ich przykłady i zanalizować je z wykorzystaniem tychże teorii.

dobry plus (+db; 4,5): student/ka w pełni rozumie zagadnienia poruszane na zajęciach i potrafi je wyjaśnić oraz wskazać przykłady audiowizualne ilustrujące poszczególne teorie literaturo-, filmo- i medioznawczych.

dobry (db; 4,0): student/ka rozumie zagadnienia poruszane na zajęciach i potrafi wyjaśnić większość z nich oraz wskazać przykłady audiowizualne będące egzemplifikacją poznanych na zajęciach teorii literaturo-, filmo- i medioznawczych.

dostateczny plus (+dst; 3,5): student/ka w stopniu poprawnym rozumie zagadnienia poruszane na zajęciach, miewa jednak problemy z wyjaśnieniem konkretnych pojęć z zakresu omówionych teorii literaturo-, filmo- i medioznawczych lub ze wskazaniem przykładów audiowizualnych będących ich egzemplifikacją.

dostateczny (dst; 3,0): student/ka w stopniu dostatecznym rozumie zagadnienia poruszane na zajęciach, miewa jednak problemy z wyjaśnieniem pojęć z zakresu omówionych teorii literaturo-, filmo- i medioznawczych, a także wskazaniem przykładów audiowizualnych będących ich egzemplifikacją.

niedostateczny (ndst; 2,0): student/ka nie posiada podstawowej wiedzy w zakresie tematyki poruszanej w trakcie zajęć. Nie potrafi wyjaśnić pojęć z zakresu teorii literaturo-, filmo- i medioznawczych ani podać przykładów ilustrujących te teorie.