Programowanie projektów kuratorskich - spec. interdyscyplinarne projekty kuratorskie
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 03-PPK-12WDL |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Programowanie projektów kuratorskich - spec. interdyscyplinarne projekty kuratorskie |
Jednostka: | Instytut Teatru i Sztuki Mediów |
Grupy: | |
Strona przedmiotu: | http://nowasilakuratorska.blogspot.com/ |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | język polski |
Kierunek studiów: | Wiedza o teatrze |
Poziom przedmiotu: | I stopień |
Cele kształcenia: | •Zdobycie umiejętności pozwalających inicjować i organizować projekty kuratorskie. •Zachęcenie studentów do twórczych działań w przestrzeni sztuk performatywnych oraz na ich pograniczu z innymi dziedzinami sztuki, nauki i życia codziennego. •Motywowanie do bycia „nieprzezroczystym” kuratorem – do zaangażowanego. osobistego naświetlania tematów stanowiących podstawę projektu kuratorskiego. •Zdobycie doświadczenia w pracy zespołowej. |
Rok studiów (jeśli obowiązuje): | I rok |
Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć: | Wykładowca informuje na zajęciach o dostępności materiałów, często są one przesyłane studentom drogą e-mailową. |
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK: | Wykład, dyskusja, prezentacja multimedialna, praca indywidualna lub / i zespołowa w trakcie i poza godzinami kontaktowymi. |
Nakład pracy studenta (punkty ECTS): | 3 |
Skrócony opis: |
Kurs ma za zadanie dać studentom narzędzia do konstruowania interdyscyplinarnych projektów teatralnych – nauczyć, jak selekcjonować inspiracje tematyczne, zjawiska i naświetlać je z własnej, często bardzo osobistej perspektywy. Podstawę zaliczenia kursu stanowi przygotowanie przez studentów własnego projektu lub analiza innego wybranego przez studenta projektu. |
Pełny opis: |
W ciągu ostatnich kilku lat w Polsce powstały zjawiska teatralne silnie oddziałujące nie tylko poprzez jakość artystyczną poszczególnych spektakli, warsztatów, performansów, ale przede wszystkim przez wytyczony program całości, określający misję artystyczną i obszar poszukiwań. Pojawiło się nowe słowo-klucz – „projekty”, a wraz z nim do sztuk performatywnych wkroczyła nieznana dotąd postać, określana, zapożyczywszy nazwę z obszaru sztuk wizualnych, mianem „kuratora projektów teatralnych”. Kurs ma za zadanie dać studentom narzędzia do konstruowania interdyscyplinarnych projektów teatralnych – nauczyć, jak selekcjonować inspiracje tematyczne, zjawiska i naświetlać je z własnej, często bardzo osobistej perspektywy. Podstawę zaliczenia kursu stanowi przygotowanie przez studentów własnego projektu lub analiza innego wybranego przez studenta projektu. |
Literatura: |
Brenson M., The Curator’s Moment, Art Journal, vol. 57, No 4, 1998, s. 16-27. Dostęp: http://www.mjfdesign.net/terri/4ccuratorsmoment.pdf Szyłak A., Buszujący w sztuce: kim jest kurator wystaw sztuki współczesnej?, http://magazyn.o.pl/2002/aneta-szylak-kurator-wystaw-sztuki-wspolczesnej/. Klaić D., Gra w nowych dekoracjach. Teatr publiczny pomiędzy rynkiem a demokracją, przeł.: E. Kubikowska, Wydawnictwo: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Kunst B., Artysta w pracy, Wydawnictwo: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Konfrontacje Teatralne / Centrum Kultury w Lublinie, Warszawa-Lublin 2016. Welsch W., Estetyka poza estetyka. O nową postać estetyki, przeł. K. Guczalska, Universitas, Kraków 2005. Stadion X – miejsce, którego nie było, red. J. Warsza, Wyd. Ha!art, Kraków 2008. Dostęp: http://www.laura-palmer.pl/Stadion_X_miejsce_ktorego_nie_bylo.pdf Wierzę w działanie na rzeczywistości, z Joanną Warszą rozmawia Iga Gańczarczyk, Gazeta Teatralna „Didaskalia” nr 102, kwiecień 2011. Malzacher F., Przy całej przyjaźni. Kuratorowanie w sztukach performatywnych, Gazeta Teatralna „Didaskalia”, nr 112, grudzień 2012. RE//MIX, red. T. Plata, D. Sajewska, Wyd.: Instytut Teatralny, Komuna Warszawa i Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2014. Keil M., Artysta – kurator – producent kultury, Gazeta Teatralna „Didaskalia” nr 121, czerwiec-sierpień 2014. Miessen M., Koszmar partycypacji, przeł. M. Choptiany, Wyd. Fundacja Bęc Zmiana, Warszawa 2013. |
Efekty uczenia się: |
Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi: - zdefiniować tożsamość kuratora i projektu kuratorskiego; - dokonać analizy cudzych projektów kuratorskich; - wyszukiwać, selekcjonować i analizować dzieła artystyczne (ze szczególnym uwzględnieniem sztuk performatywnych), teksty naukowe i zjawiska społeczne dotyczące wybranego przez siebie tematu; - wpisać projekt kuratorski w konkretny kontekst (społeczny, kulturowy, polityczny, ekonomiczny); - dyskutować na temat realizowanych w ramach zajęć projektów; - współdziałać, efektywnie pracować oraz argumentować swoje stanowisko na temat sztuki i szeroko pojętej kultury w grupie; - stworzyć rzetelną i oryginalną prezentację projektu oraz napisać tekst kuratorski oraz/lub przeanalizować cudzy projekt kuratorski. |
Metody i kryteria oceniania: |
Kryteria oceniania: - aktywność w trakcie zajęć - ocena częstotliwości i merytorycznej wartości wypowiedzi studentów; - przygotowanie autorskich projektów kuratorskich, bądź analiza cudzego projektu (opcjonalnie) - ocena efektów pracy indywidualnej lub zespołowej poprzez egzamin ustny; - umiejętność pracy w zespole - ocena efektów pracy zespołowej poprzez egzamin ustny; - obecność na zajęciach. Skala ocen: 5,0 – wysoka aktywność w dyskusji; duża wartość merytoryczna przygotowanego projektu, bądź analiza cudzego projektu (opcjonalnie); doskonała umiejętność pracy w zespole; kreatywność; wysoki poziom prezentacji projektu; brak nieusprawiedliwionych nieobecności (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności). 4,5 – jak wyżej z nieznacznymi niedociągnięciami. 4,0 – możliwy szerszy zakres niedociągnięć i jedna nieusprawiedliwiona nieobecność (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności). 3,5 – zadowalająca aktywność w dyskusji; zadowalająca wartość merytoryczna przygotowanego projektu, bądź analiza cudzego projektu (opcjonalnie); zadowalający poziom prezentacji wyników pracy; dwie nieusprawiedliwione nieobecności (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności). 3,0 - słaba aktywność w dyskusji; zadowalająca wartość merytoryczna przygotowanego projektu, bądź analiza cudzego projektu (opcjonalnie); zadowalający poziom prezentacji wyników pracy; dwie nieusprawiedliwione nieobecności (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności). 2,0 – niezadowalająca wartość merytoryczna przygotowanego projektu, bądź analiza cudzego projektu (opcjonalnie); niezadowalający poziom prezentacji wyników pracy; dwie nieusprawiedliwione nieobecności (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności). |
Praktyki zawodowe: |
Celem praktyk jest konfrontacja wiedzy zdobytej w warunkach laboratoryjnych z realną praktyką organizowania projektów performatywnych. Studenci samodzielnie wybierają instytucję (samorządową, państwową bądź sektora niezależnego) oraz obszar realizacji projektu, w który chcą się wdrażać (programowy/badawczy bądź organizacyjny/marketingowy). Praktyki można odbyć w teatrach, fundacjach i stowarzyszeniach działających w sektorze kultury, centrach sztuki, instytucjach organizujących festiwale lub w ramach Festiwalu NOWA SIŁA KURATORSKA (festiwal realizowany jako efekt specjalizacji). |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.