Metodologia badań językoznawczych
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 03-MBJ-12PDMJ-E |
Kod Erasmus / ISCED: |
09.3
|
Nazwa przedmiotu: | Metodologia badań językoznawczych |
Jednostka: | Instytut Filologii Polskiej |
Grupy: |
Przedmioty obowiązkowe dla 1 roku X-S2-KLASPOL |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | język polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Kierunek studiów: | filologia polska, spec. językoznawcza |
Poziom przedmiotu: | II stopień |
Cele kształcenia: | - zaznajomienie studentów z metodami badawczymi językoznawstwa - uporządkowanie wiedzy teoretycznojęzykoznawczej - kształtowanie świadomości językowej |
Rok studiów (jeśli obowiązuje): | I rok |
Skrócony opis: |
Tematem zajęć są podstawowe językoznawcze procedury metodologiczne omawiane w nawiązaniu do poszczególnych kierunków badawczych lingwistyki. |
Pełny opis: |
Przedmiot obejmuje następujące treści kształcenia: - podstawowe wiadomości z ogólnej metodologii nauk; miejsce językoznawstwa w ogólnej klasyfikacji nauk; pojęcie i typy paradygmatu badawczego; teorie ewolucji nauki; - metody badawcze językoznawstwa historyczno-porównawczego; - strukturalizm językoznawczy - podstawowe wiadomości teoretyczne (de Saussure); metody badawcze językoznawstwa strukturalistycznego; - gramatyka generatywno-transformacyjna jako zwrot metodologiczny w językoznawstwie; - pragmalingwistyka - podstawy teoretyczne i metody badawcze; - metoda statystyczna w badaniach językoznawczych; - lingwistyka kognitywna - podstawy teoretyczne i metody badawcze. |
Literatura: |
I. Bobrowski, Zaproszenie do językoznawstwa, Kraków 1998. Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, red. K. Polański, Wrocław 1999 (hasła: prawo językowe, bezwyjątkowość praw głosowych, młodogramatycy, strukturalizm, teoria falowa, teoria drzewa genealogicznego, statystyka w językoznawstwie). Z. Hajduk, Ogólna metodologia nauk, Lublin 2007. M. Heller, Filozofia nauki. Wprowadzenie, Kraków 2009. M.-A. Paveau, G.-É. Sarfati, Wielkie teorie językoznawcze. Od językoznawstwa historyczno-porównawczego do pragmatyki, Kraków 2009. J. Perlin, Metodologia językoznawstwa diachronicznego, Warszawa 2004. |
Efekty uczenia się: |
Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi: - omówić podstawowe metody wnioskowania stosowane w nauce i wśród nich wskazać (z uzasadnieniem) te, które są stosowane w lingwistyce; - wyjaśnić pojęcie paradygmatu nauki; scharakteryzować różne rodzaje paradygmatów naukowych; wskazać, które typy postępowań badawczych w lingwistyce przynależą do poszczególnych typów paradygmatów badawczych; - zreferować i porównać opisujące i wyjaśniające metody badawcze językoznawstwa; - wyjaśnić związki poszczególnych lingwistycznych propozycji metodologicznych z głównymi nurtami teoretycznymi nauk humanistycznych i przyrodniczych; - omówić dzieje lingwistycznych metod badawczych z perspektywy różnych koncepcji rozwoju nauki; - przygotować zespołowo i przedstawić prezentację o tematyce związanej z metodologią badań językoznawczych; - czynnie uczestniczyć w zespołowym rozwiązywaniu problemów z zakresu metodologii badań językoznawczych. |
Metody i kryteria oceniania: |
Przedmiot kończy się egzaminem ustnym. Ponadto w ramach zaliczenia ocenia się wartość merytoryczną przygotowanej prezentacji (praca zespołowa). |
Praktyki zawodowe: |
nie dotyczy |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.