Kultura i stylistyka języka kraju specjalności - specjalizacja przekładu funkcjonalnego

obowiązkowe

studia slawistyczne

I stopień

Cele modułu kształcenia:

Celem zajęć jest poznawanie kultury i stylistyki języka oraz świadome i celowe posługiwanie się językiem we wszelkich sytuacjach komunikatywnych. Student opanowuje umiejętność mówienia i pisania zgodnie z przyjętymi normami językowymi.

II rok

Znajomość języka specjalistycznego na poziomie B1.

Wykład konwersatoryjny, praca z tekstem, metoda analizy przypadków, rozwiązywanie zadań, metoda badawcza (dociekania naukowego), metoda warsztatowa, demonstracje dźwiękowe i/lub video.

2

Treści programowe dla przedmiotu:

- wstęp do stylistyki,

- styl artystyczny (literacki) oraz jego charakterystyka,

- styl naukowy oraz jego charakterystyka,

- styl publicystyczny oraz jego charakterystyka,

- styl urzędowo-kancelaryjny oraz jego charakterystyka,

- styl potoczny oraz jego charakterystyka,

- śledzenie środków masowego przekazu w kraju specjalności.

Zalecana literatura:

Beneš, M. & M. Prošek ad. Kodifikace a její role v současné společnosti. In Uličný, O. & S. Schneiderová (eds.), Komunikační situace a styl. Studie k moderní mluvnici češtiny 2, 2013, 15–24.

Čechová, M., Krčmová M. a E. Minářová: Současná stylistika. Praha 2008.

Daneš, F. Kultura a struktura českého jazyka. Praha 2009.

Hausenblas, K. K základním pojmům jazykové stylistiky. SaS 16, 1955, 1–15.

Krčmová, M. Stylové normy a jejich místo ve stylistické teorii a stylizační praxi. In Gajda, S. & M. Balowski (eds.), Stylistyczne konfrontacje, 1994, 33–38.

Nový akademický slovník cizích slov. Praha 2005.

Български тълковен речник. София, 2012.

Нов правописен речник на българския език. София, 2007.

Синонимен речник на българския език, оn line: https://rechnik.chitanka.info/sinonimen

Тълковен речник на българския език, оn line: https://rechnik.chitanka.info/talkoven

Podręczniki:

Брезински, Ст. Журналистическа стилистика. Шумен 2001.

Велева, М. Текст и стил. София 2005.

Каневска-Николова, Е. Стилистика на съвременния български език. Смолян 2013.

Маровска, В. Стилистика на българския език. ІІ издание. Пловдив 2007.

Помагало по стилистика на българския език. София,1985.

Попова, В. Стилистичната функция на някои категории думи в художествената литература. НП, София 1979.

Попова, В. Българската стилистика до 50-те години на ХХ век. София 1994.

Русинов, Р. Практическа стилистика. Просто изречение. Синтактично-стилистични фигури. В. Търново 2001.

Станева, Хр. Стилистика на съвременния български книжовен език. Учебно помагало. В. Търново,1994.

Хаджиева, Ел., Р. Влахова, Йорданка Велкова, А. Асенова, В. Шушлина. Как се общува на български. София, 2014.

Josip Silić: Funkcionalni stilovi hrvatskoga jezika. Zagreb: Disput, 2006.

Hrvatska enciklopedija. Zagreb: Leksikografski zavod Miroslava Krleže. http://enciklopedija.hr/

Ivan Marković, Krešimir Mićanović, Lada Badurina: Hrvatski pravopis. Zagreb: Matica hrvatska, 2007.

Hrvatski pravopis, Zagreb: Institut za hrvatski jezik i jezikoslovlje, 2013. http://pravopis.hr

Hrvatski jezični portal. http://hjp.znanje.hr

Pročišćeni tekstovi zakona. https://www.zakon.hr/

https://europass.cedefop.europa.eu

Opća deklaracija o pravima čovjeka. https://www.ohchr.org/EN/UDHR/Documents/UDHR_Translations/src1.pdf

М. Дешић, Правопис српског језика. Приручник за школе, Земун 1998.

М. Пешикан, Ј. Јерковић, М. Пижурица, Правопис српског језика, Нови Сад 2011.

П. Пипер, И. Клајн, Нормативна граматика српског језика, Нови Сад 2014.

Nowy słownik ortograficzny PWN, red. naukowy E. Polański, Warszawa 2002.

J. Podracki, A. Gałązka, Gdzie postawić przecinek? Poradnik ze słownikiem, Warszawa 2010.

Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. W. Doroszewski, Warszawa 1998.

Nový encyklopedický slovník češtiny. URL: https://www.czechency.org/slovnik.

Pravdová, M. & I. Svobodová. (eds.) Akademická příručka českého jazyka. Praha 2014.

Pravidla českého pravopisu. Praha 2005.

Slovník spisovné češtiny pro školu a veřejnost. Praha 2007.

Spisovná čeština a jazyková kultura. Praha 1932.

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:

- ma podstawową wiedzę o kulturze języka i jej składnikach oraz rozumie podstawowe pojęcia teoretyczne kultury języka,

- docenia wartość języka i rozumie potrzebę jego ochrony oraz popularyzacji wiedzy o języku,

- ma uporządkowaną wiedzę na temat języka urzędowego i pism urzędowych oraz języków i pism mniejszości narodowych,

- potrafi określić rodzaje błędów językowych i dokonać całościowej korekty tekstu pisanego oraz wskazać błędy w wymowie,

- ma elementarną wiedzę związaną z odmianami stylowymi języka literackiego,

- potrafi rozpoznać poszczególne odmiany stylowe w tekstach,

- rozumie rolę kultury języka w pracy przekładowej.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): znakomita wiedza (95–100%).

dobry plus (+db; 4,5): bardzo dobra wiedza (90–95%).

dobry (db; 4,0): dobra wiedza (80–90%).

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca wiedza, ale ze znacznymi niedociągnięciami (70–80%).

dostateczny (dst; 3,0): zadowalająca wiedza, ale z licznymi błędami (60–70%).

niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca wiedza (poniżej 60%).