Wstęp do językoznawstwa konfrontatywnego

obowiązkowe

studia slawistyczne, specjalność: studia bohemistyczne

II stopień

Cele modułu kształcenia:

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z istotnymi zagadnieniami dotyczącymi rozwoju systemu fonetycznego, morfologicznego, składniowego oraz leksykalnego w językach słowiańskich.

I rok

Znajomość gramatyki opisowej języka polskiego w zakresie; znajomość gramatyki opisowej języka kraju specjalności umiejętność objaśnienia podstawowych terminów z zakresu językoznawstwa historycznego.

Wykład konwersatoryjny, dyskusja, praca z tekstem.

4

Treści programowe dla przedmiotu:

- podstawy teoretyczne i metody gramatyki porównawczej; pochodzenie języków słowiańskich,

- system wokaliczny języka prasłowiańskiego, jego źródła indoeuropejskie,

- refleksy prasłowiańskie we współczesnych językach słowiańskich,

- refleksy prasłowiańskiego ě (jať) w językach słowiańskich,

- refleksy prasłowiańskich nosówek,

- refleksy innych samogłosek prasłowiańskich,

- system spółgłoskowy języka prasłowiańskiego,

- losy systemu spółgłoskowego we współczesnych językach słowiańskich,

- palatalizacje; procesy jotacji fonetycznej; rozwój grup spółgłoskowych,

- ogólna charakterystyka stanu i rozwoju systemu morfologicznego.

Zalecana literatura:

Włodzimierz Pianka, Emil Tokarz, Gramatyka konfrontatywna języków słowiańskich. T. 1. Wydawnictwo Śląsk, Katowice 2000.

Michajło Pietrowicz Koczerhan, Podstawy językoznawstwa konfrontatywnego, przekł. Przemysław Jóźwikiewicz, Czesław Lachur, Albert Nowacki, Wydawnictwo Nowik, Kępa–Opole 2008.

Witold Stefański, Wprowadzenie do językoznawstwa historyczno-porównawczego, Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń 2001.

Zdzisław Stieber, Zarys gramatyki porównawczej języków słowiańskich. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005.

Radoslav Večerka, Charakteristiky současných slovanských jazyků v historickém kontextu. Euroslavica, Praha 2009.

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:

- ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę ogólną, obejmującą terminologię, teorie i metodologię z zakresu rozwoju systemu fonologicznego, morfologicznego, składniowego oraz leksykalnego w językach słowiańskich,

- ma wiedzę szczegółową o współczesnych dokonaniach, ośrodkach i szkołach badawczych z zakresu gramatyki języków słowiańskich,

- potrafi wyszukać, ocenić, selekcjonować i integrować informacje z różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczny sąd i uzasadnić swój wywód,

- potrafi samodzielnie opracować pisemną wypowiedź w języku polskim, dotyczącą zagadnień językoznawstwa porównawczego (zjawisko językowe w kontekście synchronicznym) z wykorzystaniem różnorodnych źródeł,

- porównuje zjawiska językowe w poszczególnych językach słowiańskich,

- prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane ze stanem poszczególnych języków słowiańskich.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra znajomość głównych kierunków w badaniach w zakresie językoznawstwa konfrontatywnego, bardzo dobra umiejętność krytycznego porównania poszczególnych koncepcji językoznawczych.

dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami zwłaszcza w zakresie praktycznych umiejętności prowadzenie badań w zakresie językoznawstwa komparatystycznego.

dobry (db; 4,0): możliwy szerszy zakres niedociągnięć: słabsze umiejętności porównawcze, niższa zdolność krytycznego porównania poszczególnych koncepcji językoznawczych.

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca znajomość głównych kierunków w badaniach językoznawczych, (wymagająca np. zadawania pytań pomocniczych przez osobę egzaminującą).

dostateczny (dst; 3,0): mierna znajomość głównych kierunków w badaniach językoznawczych, (wymagająca np. zadawania pytań pomocniczych przez osobę egzaminującą).

niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca znajomość głównych kierunków w badaniach językoznawczych oraz wynikające z niej dalsze braki w zakresie efektów kształcenia zdefiniowanych dla przedmiotu.