Filozofia języka - język filozofii

obowiązkowe

polonistyczno-filozoficzne studia nauczycielskie

I stopień

Cele modułu kształcenia:

Zapoznanie Studentów ze źródłami języka i filozoficzną refleksją nad językiem.

III rok

Wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień, wykład konwersatoryjny, wykład problemowy, dyskusja, praca z tekstem, metoda analizy przypadków.

2

Treści programowe dla przedmiotu:

- pochodzenie u funkcje języka, językowość człowieka i ludzkiego sposobu życia, społeczeństwa i kultury,

- systematyka głównych filozoficznych koncepcji języka - nowożytność i współczesność,

- reguły używania języka naturalnego; znaczenie i sens,

- zwrot lingwistyczny (linguistic turn),

- teoria działania komunikacyjnego,

- dekodowanie znaczenia i sensu wybranych tekstów filozoficznych,

- terminologia i frazeologia filozoficzna,

- intencjonalność i zrozumiałość,

- przydatność narzędzi uzyskanych na zajęciach w praktyce.

Zalecana literatura:

B. Andrzejewski, Filozofia słowa. Zarys dziejów, Poznań 2016.

H.-J. Glock, Słownik Wittgensteinowski, tł. M. Hernik, M. Szczubiałka, Warszawa 2001.

A. Grobler, “Psucie polszczyzny w tekstach filozoficznych pod wpływem przekładów z języka angielskiego”, [w:] Tekst naukowy i jego przekład, A. Duszak, A. Jopek-Bosiacka i G. Kowalski (red.), Universitas, Kraków 2015, s. 203–219.

J. Habermas, Pojęcie działania komunikacyjnego. Tłum. M. Kaniowski, w: Kultura i Społeczeństwo, t. XXX, nr 3, 1986, s. 21.

J. Habermas, Teoria działania komunikacyjnego, t. I. Warszawa 2019.

M. Lubecki, Kwestia języka w filozofii Martina Heideggera, Argument 2013.

J. G. Herder, „Rozprawa o pochodzeniu języka”, tł. B. Płaczkowska, [w:] J.G. Herder, Wybór pism, wybór i oprac. T. Namowicz, tłum. J. Gałecki i in., Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1987.

J. Odrowąż-Sypniewska, Przewodnik po filozofii języka, Kraków 2016.

P. Prechtl, Wprowadzenie do filozofii języka, tłum. J. Bremer, Kraków 2008.

J. Searle, Czynności mowy, Warszawa 1987.

P. Stalmaszczyk (red.), Współczesna filozofia języka. Inspiracje i kierunki rozwoju (Studia z metodologii i filozofii językoznawstwa), Łódź 2015.

L. Wittgenstein, Tractatus logico-philosophicus; Dociekania (fragmenty).

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:

- ma gruntowną wiedzę o pochodzeniu i funkcjach języka, językowości człowieka, ludzkiego sposobu życia, społeczeństwa i kultury,

- zna w sposób usystematyzowany główne filozoficzne koncepcje języka nowożytności i współczesności,

- zna i rozumie podstawowe reguły używania języka naturalnego; znaczenie i sens,

- potrafi zdefiniować, czym jest ‘zwrot lingwistyczny’ i dostrzega jego paradygmatyczność,

- zna i rozumie teorię działania komunikacyjnego,

- potrafi zdekodować charakterystyczny tekst filozoficzny w kategoriach znaczenia i sensu,

- potrafi świadomie i precyzyjnie operować terminologią i frazeologią filozoficzną,

- potrafi użyć języka intencjonalnie i zrozumiale dla odbiorcy, unikając żargonu,

- umie wykorzystać narzędzia uzyskane podczas zajęć w lekturze i interpretacji literatury, a także w komunikacji naukowej i edukacyjnej.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): student w bardzo dobrym stopniu opanował zagadnienia omawiane na wykładzie i obowiązujące na egzamin.

dobry plus (+db; 4,5): student w stopniu dobrym z plusem opanował zagadnienia omawiane na wykładzie i obowiązujące na egzamin.

dobry (db; 4,0): student w dobrym stopniu opanował zagadnienia poruszane na wykładzie) dostateczny plus (+dst; 3,5): student w stopniu dostatecznym z plusem opanował zagadnienia omawiane na wykładzie i obowiązujące na egzamin.

dostateczny (dst; 3,0): student w stopniu dostatecznym opanował zagadnienia omawiane na wykładzie i obowiązujące na egzamin.

niedostateczny (ndst; 2,0): student w stopniu niedostatecznym opanował zagadnienia omawiane na wykładzie i obowiązujące na egzamin.