Homo religiosus cz. II

Zamierzeniem wykładu jest przedstawienie człowieka w odniesieniu do sfer uznawanych przez niego za nadprzyrodzone (sacrum). Pytać będziemy o religijność człowieka (o jego wiarę i niewiarę), domniemane źródła religijności oraz genezę przykładowych toposów, symboli i uniwersalnych wyobrażeń. Punktami odniesienia refleksji dotyczącej historii religii będą m.in. Mezopotamia, Egipt i Anatolia oraz wczesne chrześcijaństwo z jego sporami i podziałami. Kolejną osią wykładu będzie rola kobiety w dziejach religii (kobieta jako kapłanka, religijna mizoginia). Odnosząc się do spostrzeżeń z tego etapu badań pytać będziemy następnie o związki pomiędzy tym, co pozornie „wymarłe” i tym, co uważamy za „nasze” oraz o religijność współczesnego człowieka. Wymiar interdyscyplinarny: religioznawstwo, kulturoznawstwo, literaturoznawstwo, biblistyka, historia, religia, psychologia, socjologia i inne.