Historia teatru i dramatu (XIX w.)

obowiązkowe

wiedza o teatrze

I stopień

Cele modułu kształcenia:

- zapoznanie z etapami rozwoju i sytuacją polityczną, społeczną i kultur. teatru i dramatu XIX wieku,

- zapoznanie z najważniejszymi tendencjami przemian dramatu i teatru wieku XIX,

- zorientowanie w ewolucji nurtów estetycznych XIX w.; rola manifestów teatr. i przedmowy,

- wprowadzenie do problematyki kulturowej teatru i dramatu XIX w.,

- próba przyswojenia przez Studentów umiejętności analizowania i interpretowania zjawisk przynależnych do różnych dziedzin humanistyki, teatrologii.

III rok

Ze względu na specyfikę współpracy studentów z wykładowcą znaczna część konsultacji odbywa się drogą mailową.

Student podczas wcześniejszych zajęć z historii dramatu i teatru (rok: I i II) zapoznał się i przyswoił podstawową wiedzę i terminy, niezbędne do analiz zjawisk typowych dla dramatu/teatru wieku XIX.

Wszystkie materiały do zajęć dostępne są w Bibliotece Uniwersyteckiej UAM oraz Bibliotece Wydziałowej im. J. T. Pokrzywniaka. Prowadzący zajęcia dysponuje skanami wszystkich wymienionych wyżej materiałów, które będzie na bieżąco przekazywał uczestniczącym w wykładzie.

Wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień, wykład problemowy, dyskusja, praca z tekstem, metoda ćwiczeniowa, demonstracje dźwiękowe i/lub video.

2

Zajęcia mają na celu zaznajomienie studentów z dramatem i teatrem wieku XIX – z dokonaniami ważnych dramatopisarzy i z europejskimi nurtami teatralnymi. Przeprowadzona zostanie wnikliwa analiza wybranych dzieł w szerokim kontekście (m.in. liczne odwołania do historii teatru i przemian kultur.).

Podczas zajęć prezentowane są materiały filmowe, stanowiące uzupełnienie tematów.

Treści programowe dla przedmiotu:

- motywy wampiryczne w dramacie romantycznym (Upiór Ch. Nodiera),

- romantyczna metafizyka i kosmologia (Kain Byrona),

- wokół dramaturgii Juliusza Słowackiego (tematy, motywy, interpretacyjne konteksty),

- lekcja XVI Adama Mickiewicza - problemy tekstologiczne i interpretacyjne,

- dramaturgia Michała Bałuckiego i jej teatralne konkretyzacje w XIX w.,

- teatralny bunt naturalistów,

- świat dramatów Ibsena i Strindberga,

- teatr końca XIX wieku wobec odkryć naukowych i przemian społecznych.

Zalecana literatura:

Upiór. Monodrama w 3ch aktach z Prologiem. Z francuskiego tłumaczona przez B. Kudlicza, Warszawa 1821.

J. W. Polidori, Wampir, [w:] M. Janion, Wampir. Biografia symboliczna, Gdańsk 2002, s. 245-262.

G. Byron, Kain. Misterium, przeł. J. Paszkowski, [w:] tegoż, Wędrówki Childe Harolda. Dramaty, red. J. Żuławski, Warszawa 1955, s. 429-535.

V. Hugo, Hernani. Dramat w pięciu aktach, przeł. K. Wągrowska, oprac. L. Łopatyńska, Wrocław 1953.

A. Mickiewicz, Wykład XVI, [w:] tegoż, Literatura słowiańska. Kurs trzeci, oprac. J. Maślanka, Warszawa 1998, s. 191-201 (Dzieła. Wydanie rocznicowe, t. X).

J. Słowacki, Horsztyński; Balladyna; Beatryks Cenci; wg edycji J. Słowacki, Dzieła, pod red. J. Krzyżanowskiego, Wrocław 1949.

M. Bałucki, Wędrowna muza. Komedia w trzech aktach, [w:] Polska dramatyczna 3, wybór i oprac. W. Baluch, Kraków 2014, s. 261-396.

E. Zola, Naturalizm w teatrze, [w:] O dramacie. Źródła do dziejów europejskich teorii dramatycznych, red. E. Udalska, t. 2, Warszawa 1993, s. 227-231.

A. Strindberg, Panna Julia. Dramat naturalistyczny z przedmową Autora; Ojciec. Dramat w trzech aktach; wg wydania A. Strindberg, Wybór dramatów, wybór, przekład i przypisy Z. Łanowski, wstęp L. Sokół, Wrocław-Warszawa-Kraków 1977, s. 1-92, 93-185. BN II / 185.

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się osoba studiująca potrafi:

- wskazać i omówić najważniejsze dramaty i tendencje typowe dla europejskiego teatru w. XIX,

- wymienić i scharakteryzować najważniejsze zjawiska teatralne dramatu i teatru XIX,

- umiejętnie posługiwać się terminami obecnymi w dramacie XIX w. (m.in. ironia romantyczna, groteska),

- rozumieć etyczny i społeczny wymiar dziewiętnastowiecznych wyborów estetycznych,

- przyporządkować style gry aktorskiej do form dramatycznych i inscenizacyjnych,

- rozpoznać kontynuacje, inspiracje i tradycje XIX wieku w działaniach teatru XX i XXI w.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobry poziom merytoryczny wiedzy dotyczącej najważniejszych zjawisk z zakresu historii teatru i dramatu XIX wieku (popartej bardzo dobrą znajomością kontekstów, dramatów i literatury przedmiotowej) i umiejętności prezentowanych w odpowiedziach udzielanych podczas kolokwium/egzaminu.

dobry plus (db+; 4,5): jak wyżej, ale z możliwymi drobnymi niedociągnięciami i usterkami.

dobry (db; 4,0): dobry poziom merytoryczny wiedzy dotyczącej najważniejszych zjawisk z zakresu historii teatru i dramatu XIX wieku (popartej dobrą znajomością kontekstów, dramatów i literatury przedmiotowej) i umiejętności prezentowanych w odpowiedziach udzielanych podczas kolokwium/egzaminu (możliwy szerszy zakres niedociągnięć).

dostateczny plus (dst+;3,5): zadowalający poziom merytoryczny wiedzy dotyczącej najważniejszych zjawisk z zakresu historii teatru i dramatu XIX wieku oraz umiejętności prezentowanych podczas kolokwium/egzaminu; pojawiające się sporadyczne, ale istotne błędy wynikające ze słabszego opanowania wiedzy dotyczącej omawianych zagadnień i istotnych kontekstów, niepełnej znajomości dramatów i literatury przedmiotowej.

dostateczny (dst; 3,0): jak wyżej, przy czym istotne błędy wynikające ze słabej wiedzy dotyczącej najważniejszych zjawisk z zakresu historii teatru i dramatu XIX wieku lub częściowego opanowania umiejętności pojawiają się podczas kolokwium/egzaminu w większej liczbie.

niedostateczny (ndst; 2,0): niewystarczający poziom merytoryczny wiedzy dotyczącej najważniejszych zjawisk z zakresu historii teatru i dramatu XIX wieku i niezadowalająca jakość umiejętności prezentowanych podczas kolokwium/egzaminu; obecność rażących błędów, niewystarczająca znajomość literatury przedmiotowej, kontekstów i dramatów.

Kryteria oceniania:

- warunkiem uzyskania zaliczenia - obecność i aktywność na zajęciach oraz wykazanie się dobrą znajomością omawianych zagadnień,

- metody podające - prezentacja multimedialna,

- metody problemowe - wykład problemowy,

- metody sprawdzania i kryteria oceny efektów uczenia się uzyskanych przez studentów: obecność na zajęciach (10%), aktywność (20%), znajomość omawianej literatury wykorzystywana w trakcie zajęć (40%), zaliczenie (30%).

nie dotyczy.