Kultura popularna

obowiązkowe

Filologia Polska

I stopień

Zaznajomienie studentów z historią i teorią kultury popularnej oraz jej miejscem w szeroko pojętej humanistyce;

zapoznanie studentów z aktualnym stanem badań nad kulturą popularną,

zapoznanie studentów z najważniejszymi zjawiskami kultury popularnej oraz kategoriami stosowanymi do ich opisu,

kształcenie umiejętności krytycznej analizy tekstów kultury popularnej oraz jej instytucji i praktyk;

kształcenie umiejętności opisywania zjawisk kultury popularnej oraz ich oceny przez pryzmat poznanych teorii.

I rok

nie

Brak

Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem - 30

Przygotowanie do zajęć - 10

Czytanie wskazanej literatury - 10

Przygotowanie do egzaminu / zaliczenia - 10

Suma godzin - 60

„Kultura popularna” a „kultura masowa” – problemy terminologiczne. Historia badań nad kulturą popularną.

Wpływ rozwoju technologicznego na rozwój kultury i dokonujące się w niej przewartościowania.

Teoria pseudowydarzeń Daniela Boorstina i jej konsekwencje kulturowe.

Indywidualizm i pseudoindywidualizm w kulturze popularnej

Kicz i kamp: kategorie estetyczne w kulturze popularnej.

Seriale i serie programowe jako lojalnościowa strategia kultury popularnej (sequel, prequel, remake, soap opera, telenowela)

Infotainment jako wytwór i komponent popkultury.

Pogranicza kultury elitarnej i popularnej na przykładzie literatury kryminalnej.

Kultura popularna i wzory życia: podróżowanie.

Kultura popularna wobec historii: popkomunizm, ludyczny i nostalgiczny obraz przeszłości, repetycja, relikt, immersja;

Ikony popkultury (autorzy, postaci, dzieła) – gadżety – mity.

Zalecana literatura:

Bauman o popkulturze. Wypisy (koncepcja i wybór Mateusz Halawa, Paulina Wróbel). Warszawa 2008.

Z. Bauman Z., Globalizacja i co z tego dla ludzi wynika. Warszawa 2000.

Kultura masowa (antologia tekstów: Dwight Macdonald, Clement Greenberg, Marshall McLuhan, Ernest van Den Haag, Leslie A. Fiedler, Melvin Tumin; wybór, tłumaczenie, przedmowa i posłowie: Czesław Miłosz ). Warszawa 2001

D. Scheck Leksykon amerykańskiej popkultury, wstęp Bogdan Baran, Kraków 1997.

J. Fiske Zrozumieć kulturę popularną Kraków 2010

D. Strinati, Wprowadzenie do kultury popularnej, Poznań 1998

M. Krajewski, Kultury kultury popularnej, Poznań 2003

A. Moles, Kicz czyli Sztuka szczęścia: studium o psychologii kiczu, Warszawa 1978

S. Sonntag, Notatki o kampie, w: Literaturze na Świecie nr 9/1979

A. Wieczorkiewicz A., Apetyt turysty. Kraków 2008

Potrafi opisać w zarysie aktualny stan badań nad kulturą popularną

Potrafi przywołać i zreferować najważniejsze poglądy na temat kultury popularnej oraz wybrane pojęcia stosowane do opisu kultury popularnej

Potrafi podjąć dyskusję wartościującą zjawiska popkultury pod względem artystycznym i etycznym

Potrafi opisać i ocenić rolę środków masowej komunikacji w rozwoju kultury popularnej

Potrafi przywołać i omówić krytycznie najważniejsze zjawiska kultury popularnej: autorzy, dzieła, gatunki, konwencje, style

Potrafi dostrzegać i oceniać wewnętrzne zróżnicowanie kultury popularnej, formy jej obecności w sferze praktyk społecznych oraz opisać je przy pomocy zdobytych pojęć

Kryteria oceniania wg skali stosowanej w UAM:

- wartość merytoryczna wypowiedzi;

- stopień przygotowania do zajęć;

- frekwencja i aktywność,

- zaliczenie w formie ustnej (zgodnie z zestawem zagadnień wskazanych przez prowadzącego.

bardzo dobry (bdb; 5,0): Znakomita znajomość teorii związanych z kulturą popularną, pojęć służących jej opisowi, toczących się wokół niej dyskusji, jej wewnętrznego zróżnicowania i tendencji rozwojowych. Wyjątkowa biegłość w analizie tekstów i zjawisk popkultury.

dobry plus (+db; 4,5): Bardzo dobra znajomość teorii związanych z kulturą popularną, pojęć służących jej opisowi, toczących się wokół niej dyskusji, jej wewnętrznego zróżnicowania i tendencji rozwojowych. Biegłość w analizie tekstów i zjawisk popkultury.

dobry (db; 4,0): Dobra znajomość teorii związanych z kulturą popularną, pojęć służących jej opisowi, toczących się wokół niej dyskusji, jej wewnętrznego zróżnicowania i tendencji rozwojowych. Umiejętność analizy tekstów i zjawisk popkultury.

dostateczny plus (+dst; 3,5): Zadowalająca znajomość teorii związanych z kulturą popularną, pojęć służących jej opisowi, toczących się wokół niej dyskusji, jej wewnętrznego zróżnicowania i tendencji rozwojowych. Względna umiejętność analizy tekstów i zjawisk popkultury.

dostateczny (dst; 3,0): Elementarna znajomość teorii związanych z kulturą popularną, pojęć służących jej opisowi, toczących się wokół niej dyskusji, jej wewnętrznego zróżnicowania i tendencji rozwojowych. Na ogół poprawna analiza tekstów i zjawisk popkultury.

niedostateczny (ndst; 2,0): Niezadowalająca znajomość teorii związanych z kulturą popularną, pojęć służących jej opisowi, toczących się wokół niej dyskusji, jej wewnętrznego zróżnicowania i tendencji rozwojowych. Brak umiejętności analizy tekstów i zjawisk popkultury.