Proseminarium językoznawcze-gramatyka kontrastywna niemiecko-polska

studia porównawcze nad językami naturalnymi ze szczególnym uwzględnieniem genezy, specyfiki i metodologii badań kontrastywnych; ważniejsze kontrasty i podobieństwa pomiędzy językiem niemieckim i polskim w obrębie fonetyki i fonologii, morfologii, składni oraz dominujących struktur słowotwórczych, jak również wybranych zagadnień z zakresu leksykologii i frazeologii; zastosowanie wiedzy o systemowych podobieństwach i różnicach między obu językami w dziedzinie nauki o tłumaczeniach oraz praktyce nauczania języka niemieckiego i polskiego jako języków obcych; relacje mylących podobieństw międzyjęzykowych („fałszywi przyjaciele tłumacza”); leksykologiczne aspekty porównań międzyjęzykowych; porównywanie struktur fonologicznych, morfologicznych oraz składniowych języka niemieckiego i polskiego w oparciu o próbki tekstów (tłumaczonych); różnice kulturowe pomiędzy rodzimymi użytkownikami języka niemieckiego i polskiego – spojrzenie przez pryzmat językowy

zna podstawowe tematy, pojęcia i zagadnienia dotyczące badań językoznawczych w zakresie lingwistyki kontrastywnej niemiecko-polskiej; zna treść, formę i funkcję podstawowej terminologii z zakresu językoznawstwa konfrontatywnego; ma uporządkowaną wiedzę ogólną na temat językoznawstwa porównawczego; ma świadomość kompleksowej natury języka; ma uporządkowaną wiedzę szczegółową w zakresie gramatyki kontrastywnej niemiecko-polskiej; zna podstawowe metody badawcze i interpretacyjne mające zastosowanie w porównywaniu tekstów w analizowanych językach; ma wiedzę o powiązaniach lingwistyki kontrastywnej z innymi gałęziami komparatystyki językowej, translatoryką, językoznawstwem stosowanym (zwłaszcza z glottodydaktyką); umie samodzielnie zdobywać wiedzę z wykorzystaniem słowników, leksykonów oraz innych tradycyjnych i multimedialnych źródeł niemiecko- i polskojęzycznych; potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać i selekcjonować informacje z różnych źródeł; umie właściwie korzystać ze zdobytej wiedzy przedmiotowej w celu analizy materiału językowego; potrafi skutecznie posługiwać się poznanymi metodami i narzędziami lingwistyki kontrastywnej; właściwie analizuje konkretne zjawiska językowe we współczesnej niemczyźnie i polszczyźnie; poprawnie formułuje wnioski z analiz tekstów z wykorzystaniem dorobku germanistyki i polonistyki; ma umiejętności językowe w zakresie językoznawstwa kontrastywnego oraz potrafi wypowiadać się o tej dziedzinie w języku niemieckim i polskim; ma świadomość wartości dziedzictwa kulturowego obszaru językowego niemieckiego i polskiego; jest bardziej świadomy różnorodności kulturowej, w tym też językowej