Warsztaty tłumaczeniowe ustne polsko-rosyjskie

obowiązkowe

kierunek studiów: filologia wschodniosłowiańska

specjalność studiów: filologia rosyjska

I stopień

Przygotowanie studentów do praktycznego zastosowania narzędzi tłumaczeniowych w pracy tłumacza oraz zapoznanie z teorią tłumaczenia.

Zapoznanie ze specyfiką przekładu ustnego.

Zapoznanie z ćwiczeniami memoryzacyjnymi i mnemotechnikami.

Kształtowanie umiejętności notowania podczas tłumaczenia.

Kształtowanie umiejętności parafrazowania i zastępowania elementów tłumaczenia.

Kształtowanie umiejętności autokorekty w trakcie tłumaczenia.

Zapoznanie z pojęciem ekwiwalencji przekładowej.

Ćwiczenia z tłumaczenia tekstów mówionych zawierających daty i nazwiska.

Tłumaczenie tekstów specjalistycznych.

Wypracowanie umiejętności oceny jakości tłumaczenia w kontekście zjawiska interferencji językowej.

III rok

nie

Zaawansowana wiedza i umiejętności z zakresu gramatyki, leksyki (w szczególności synonimii i antonimii) języka rosyjskiego. Znajomość języka rosyjskiego na poziomie różnych rejestrów komunikacyjnych.

Wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień

Praca z tekstem

Uczenie problemowe (Problem-based learning)

Gra dydaktyczna/symulacyjna

Metoda ćwiczeniowa

Metoda laboratoryjna

Metoda warsztatowa

Pokaz i obserwacja

Specyfika przekładu ustnego i jego rodzaje.

Ćwiczenia przygotowujące do tłumaczenia ustnego.

Sporządzanie notatek w tłumaczeniu ustnym.

Techniki tłumaczenia konsekutywnego (np. tłumaczenie przemówień, audycji radiowych, anegdot i tekstów piosenek).

Przekład symultaniczny (np. tłumaczenie negocjacji handlowych, filmów, tłumaczenie prawnicze, tłumaczenie a vista).

Błędy językowe i błędy tłumaczeniowe.

Rodzaje ekwiwalencji przekładowej. Koncepcje ekwiwalencji. Ekwiwalencja i adekwatność.

Gilies A., Tłumaczenie ustne. Poradnik dla studentów, Kraków 2001.

Hejwowski K., Kognitywno-komunikacyjna teoria przekładu, Warszawa 2004.

Kielar B., Zarys translatoryki, Warszawa 2013.

Lipiński K., Vademecum tłumacza, Kraków 2006.

Lewicki R., Zagadnienia lingwistyki przekładu, Lublin 2017.

Rozan J. F., Notatki w tłumaczeniu konsekutywnym, Kraków 2002.

Tryuk M., Przekład ustny środowiskowy, Warszawa 2006.

Алексеева И.С., Введение в переводоведение, Санкт-Петербург 2006.

Комиссаров В.Н., Современное переводоведение, Москва 2002.

Po zakończeniu modułu i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student /ka potrafi:

Zastosować w praktyce wiedzę z zakresu teorii przekładu.

Scharakteryzować rodzaje przekładu ustnego oraz opisać jego specyfikę.

Umiejętnie stosować metody translatoryczne w zależności od typu tłumaczenia ustnego.

Powtarzać tekst z zachowaniem tempa wypowiedzi nadawcy.

Wykonać tłumaczenie prostego tekstu nieprzygotowanego i trudniejszego po uprzednim przygotowaniu.

Wykazać się podstawową wiedzą i umiejętnościami z zakresu technik memoryzacyjnych.

Właściwie sporządzać notatki niezbędne dla tłumaczenia i właściwie z nich korzystać

Wymienić różne rodzaje ekwiwalencji przekładowej i rozróżniać je w tekście wyjściowym i docelowym.

Dokonać oceny jakości tłumaczenia z punktu widzenia zjawiska interferencji językowej.

Dokonywać autokorekty w trakcie tłumaczenia.

Podstawowe kryteria:

- obecność na zajęciach,

- aktywny udział i zaangażowanie w trakcie zajęć,

- znajomość zalecanej literatury przedmiotu,

- pozytywne oceny z kolokwiów,

- zaliczenie kolokwium semestralnego.

Skala ocen / Kryteria oceniania:

bardzo dobry (bdb; 5,0):

- sporządzenie przekładu ustnego w sposób świadczący o pełnym zrozumieniu tekstu źródłowego i świadomym oraz skutecznym stosowaniu strategii i technik tłumaczeniowych;

- bardzo dokładne i wnikliwe przestrzeganie kryteriów adekwatności i ekwiwalencji przekładowej;

- posługiwanie się odpowiednim zasobem słownictwa ogólnego i specjalistycznego.

dobry plus (+db; 4,5):

- sporządzenie przekładu ustnego w sposób świadczący o pełnym zrozumieniu tekstu źródłowego i świadomym oraz skutecznym stosowaniu strategii i technik tłumaczeniowych;

- dokładne przestrzeganie kryteriów adekwatności i ekwiwalencji przekładowej;

- dobra znajomość słownictwa ogólnego i specjalistycznego.

dobry (db; 4,0):

- sporządzenie przekładu ustnego w sposób świadczący o pełnym zrozumieniu tekstu źródłowego i świadomym oraz skutecznym stosowaniu strategii i technik tłumaczeniowych;

- dobre przestrzeganie kryteriów adekwatności i ekwiwalencji przekładowej;

- dobra znajomość słownictwa ogólnego i specjalistycznego;

- drobne błędy językowe, gramatyczne i w decyzjach tłumaczeniowych.

dostateczny plus (+dst; 3,5):

- sporządzenie przekładu ustnego w sposób świadczący o co najmniej częściowym zrozumieniu tekstu źródłowego i zadowalającym stosowaniu strategii i technik tłumaczeniowych;

- całościowe, choć powierzchowne przestrzeganie kryteriów adekwatności i ekwiwalencji przekładowej;

- dostateczna znajomość słownictwa ogólnego i specjalistycznego;

- błędy językowe, gramatyczne i w decyzjach tłumaczeniowych.

dostateczny (dst; 3,0):

- podjęcie próby sporządzenia przekładu ustnego w sposób świadczący o co najmniej częściowym zrozumieniu tekstu źródłowego i zadowalającym stosowaniu strategii i technik tłumaczeniowych;

- częściowe przestrzeganie kryteriów adekwatności i ekwiwalencji przekładowej;

- dostateczna znajomość słownictwa ogólnego i specjalistycznego;

- konieczna pomoc w sporządzaniu przekładu.

niedostateczny (ndst; 2,0):

- niespełnienie kryteriów właściwych dla oceny: dostateczny (3,0).