Wstęp do teorii komunikacji

obowiązkowe

kierunek studiów: filologia wschodniosłowiańska

specjalność studiów: filologia rosyjska

II stopień

Zapoznanie studentów z teoriami komunikacji, omówienie ich znaczenia, złożoności i wieloaspektowości oraz odniesienia do realnych sytuacji w różnych kontekstach życia społecznego.

Określenie czynników wpływających na efektywność procesów komunikacji w różnych kontekstach życia społecznego.

Zaznajomienie z siatką pojęciową umożliwiającą precyzyjny opis procesu komunikowania się.

Zdobycie umiejętności interpretacji oraz krytycznej analizy procesów komunikacyjnych zachodzących w różnych kontekstach życia społecznego na poziomie indywidualnym, organizacyjnym oraz globalnym.

I rok

nie

znajomość języka angielskiego na poziomie B2

Wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień

Wykład konwersatoryjny

Wykład problemowy

Dyskusja

Praca z tekstem

Metoda analizy przypadków

Demonstracje dźwiękowe i/lub video

1. Podstawowe definicje, elementy i cechy procesu komunikowania się

2. Modele komunikacji

3. Komunikowanie interpersonalne

4. Komunikowanie grupowe i organizacyjne/instytucjonalne

5. Komunikacja perswazyjna

6. Media i komunikowanie masowe

7. Kulturowe aspekty komunikacji

8. Kompetencja komunikacyjna: definicje i modele

Cornelissen, J. P. 2008. Corporate communication: A guide to theory and practice. London: Sage.

Griffin, E. (2009). A first look at communication theory (7th Ed.). New York: McGraw-Hill. www.afirstlook.com. C

Fiske, J. (2011). Introduction to communication studies (3rd ed.). London/New York: Routledge.

Hoffman, M. F., Ford, D. J. Organizational rhetoric: Situations and strategies. London: Sage.

McQuail, D. 2005. McQuail’s mass communication theory (5th ed.).London: Sage Publications.

Pratkanis, A., Aronson, E. (1997). Age of propaganda: The everyday use and abuse of persuasion. New York: W. H. Freeman Company.

Stiff, J. B. (1994). Persuasive communication. New York/ London: The Guilford Press.

Wąsikiewicz-Firlej, E. 2017. On (de)constructing corporate identity: An ecolinguistic approach. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

West, R., Turner, L. H. (2004). Introducing communication theory: Analysis and application. London/New York: McGraw Hill.

Po zakończeniu zajęć i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:

Definiuje podstawowe pojęcia z dziedziny komunikologii przy zastosowaniu fachowej i precyzyjnej terminologii

Dysponuje wiedzą na temat istniejących teorii i modeli komunikacji; potrafi wskazać i omówić podobieństwa i różnice między nimi, a także ich zalety oraz ograniczenia

Opisuje sytuacje komunikacyjne w kontekście poznanych modeli komunikacji oraz ich specyfiki w różnych kontekstach życia społecznego z zastosowaniem fachowej i precyzyjnej terminologii

Ma pogłębioną wiedzę o procesach komunikacyjnych zachodzących między ludźmi na poziomie indywidualnym, organizacyjnym i globalnym

Jest świadomy złożoności i wieloaspektowości procesu komunikacji oraz interdyscyplinarnego charakteru dziedziny komunikologii

Potrafi kompetentnie zinterpretować procesy komunikacyjne zachodzące w różnych kontekstach życia społecznego na poziomie indywidualnym, organizacyjnym i globalnym

Potrafi wykorzystywać zdobytą wiedzę z zakresu nauki o komunikowaniu w pracach badawczych i kształtowaniu własnej postawy poznawczej

Kryteria oceniania:

- obecność oraz aktywny udział na zajęciach

- systematyczne przygotowanie do zajęć;

- przygotowanie analizy materiału badawczego oraz jej zaprezentowanie;

- ocena końcowa polegająca na umiejętności zaprezentowania wiedzy nabytej w ramach przedmiotu

Skala ocen:

• bardzo dobry (bdb; 5,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty;

• dobry plus (+db; 4,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty z pewnymi błędami lub nieścisłościami;

• dobry (db; 4,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych mniej istotnych aspektów;

• dostateczny plus (+dst; 3,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych istotnych aspektów lub z istotnymi nieścisłościami;

• dostateczny (dst; 3,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych ważnych aspektów lub z poważnymi nieścisłościami;

• niedostateczny (ndst; 2,0): brak osiągnięcia przez studenta zakładanych efektów kształcenia.