Translatologia

obowiązkowe

Filologie Azji Południowo-wschodniej: Filologia Indonezyjsko-malajska

II stopień

Poszerzanie wiedzy teoretycznej oraz kształtowanie i doskonalenie umiejętności przekładu tekstów, w tym także tekstów specjalistycznych.

I rok

30h teorii w semestrze zimowym, oraz po 30h osoby wyznaczone w danym roku do prowadzenia zajęć z praktyki przekładu danego języka specjalności w drugim semestrze.

Zagadnienia teoretyczne:

a) translatoryka i jej przedmiot, komunikacja językowa,

b) tłumaczenie pisemne i ustne, symultaniczne i konsekutywne,

c) koncepcje tłumaczenia w ujęciu synchronicznym i diachronicznym,

d) główne nurty translatoryki i przedstawiciele przekładoznawstwa

e) strategie translatorskie, metody tłumaczeniowe i koncepcje ekwiwalencji (np. podejście Nidy, WIllsa, Kollera, Klaudy, Newmarka, Kierzkowskiej, itd.).

f) teoretyczne podstawy analizy tekstowej

g) wykorzystanie internetu w tłumaczeniu, bazy danych (np. wyszukiwarki, Eurolex, IATE).

ekwiwalencja, teoria skoposu, technika tłumaczeniowa, metoda tłumaczeniowa, strategia tłumaczeniowa)

historia rozwoju myśli o przekładzie

tłumaczenie tekstów pragmatycznych dotyczących np. bieżącej sytuacji politycznej, gospodarczej, kultury i sztuki

rozszerzanie kompetencji językowej w języku rodzimym i języku tłumaczenia

rodzaje błędów w przekładzie i ich identyfikacja

praktyczna nauka języka danej specjalności

dobór technik, metod i strategii do potrzeb odbiorcy przekładu i gatunku tekstu

tłumaczenie tekstów literackich (przekład artystyczny poezji lub prozy)

Podstawowa:

Dąbska-Prokop Urszula. 2000. Encyklopedia Przekładoznawstwa. Częstochowa.

Hejwowski, K. 2004. Kognitywno – komunikacyjna teoria przekładu. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Kielar Barbara Z., 2003. Zarys translatoryki. Warszawa: KJS.

Pieńkos J. Podstawy przekładoznawstwa. Zakamycze

Pieńkos J. Tłumacz i przekład we współczesnym świecie.

Pisarska, A., Tomaszkiewicz, T. 1996. Współczesne tendencje przekładoznawcze. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

Snopek Jerzy. (red.) 1996. Tłumaczenie. Rzemiosło i sztuka, Warszawa 1996.

Wille Lucyna, Uniwersalistyczne implikacje teorii przekładu. Rzeszów 2002.

Wojtasiewicz Olgierd. 1995. Wstęp do teorii tłumaczenia, Warszawa: Wyd. TEPIS.

Dodatkowa:

Baker, Mona (ed.), 2007. Routledge Encyclopedia of Translation Studies. Shanghai: Shanghai Foreign Education Press.

Newmark, Peter, 2006. About Translation. Beijing: Foreign Language Teaching and Research Press.

Newmark, Peter, 2007. A Textbook of Translation. Shanghai: Shanghai Foreign Education Press.

Newmark, Peter, 2008. Approaches to Translation. Shanghai: Shanghai Foreign Education Press.

Nida, E. 1964. Principles of Correspondence. [In]: . L. Venuti. (ed.). The Translation Studies Reader. London and New York: Routledge. Ss 127 – 139.

Nida, E. A., Taber, Ch. R. 1982.69 The theory and Practice of Translation. Leiden: E. J. Brill.

Nida, Eugene A. 2004. Towards a Science of Translating. Shanghai: Shanghai Foreign Education Press.

Nord, Ch. 1997. Translating as a Purposeful Activity. Functionalist Approaches Explained. Manchester: St. Jerome Publishing.

Tytler, Alexander Fraser, 2007. Essay on Principles of Translation. Beijing: Foreign Language Teaching and Research Press.

Venuti Lawrence and Baker Mona (eds). 2001. The Translation Studies Reader, London/New York: Routlege.

Venuti, Lawrence, 2004. The Translator’s Invisibility. A History of Translation. Shanghai: Shanghai Foreign Education Press (lub inne wydanie).

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student:

zna podstawowe teorie, terminy, pojęcia i zagadnienia związane z nauką o przekładzie

zna i rozumie procesy kształtowania się teorii dotyczących przekładu posiada elementarną wiedzę o powiązaniu problematyki tłumaczenia z ogólną wiedzą o świecie.

posiada nawyk czytania prasy, literatury śledzenia bieżących wydarzeń w mediach

potrafi dokonać korekty przetłumaczonego tekstu na skutek pracy w grupie i kontroli wykładowcy.

refleksyjnie odnosić się do własnych pisemnych i ustnych wypowiedzi językowych i potrafi je modyfikować pod kontrolą wykładowcy

potrafi dokonać tłumaczenia wypowiedzi ustnej na poziomie językowym zgodnym z efektami kształcenia – symbol USOS – (praktyczna nauka języka węgierskiego)

potrafi dokonać tłumaczenia tekstu pisemnego na poziomie językowym zgodnym z efektami kształcenia dla przedmiotu praktyczna nauka języka danej specjalności

potrafi wybrać metodę tłumaczenia właściwą dla danego rodzaju tekstu potrafi dokonywać świadomego wyboru ekwiwalentów (technik tłumaczeniowych), metod i strategii

Warunkiem zaliczenia komponentu teoretycznego jest zaliczenie pracy semestralnej złożonej z czterech pytań otwartych dotyczących omawianych na zajęciach treści. Warunkiem zaliczenia komponentu jest zaliczenie pracy semestralnej z przekładu na język obcy i ojczysty.

Skala ocen:

0 – 59 % = 2

60 – 69 % = 3

70 – 76 % = 3+

77 – 83 % = 4

84 – 90 % = 4+

91 – 100 % = 5