Wiedza o historycznym rozwoju polszczyzny na tle innych języków słowiańskich

Informacje ogólne

Kod przedmiotu:	03-WHR-12PDMJ
Kod Erasmus / ISCED:	09.3 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0232) Literatura i językoznawstwo (lingwistyka) Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu:	Wiedza o historycznym rozwoju polszczyzny na tle innych języków słowiańskich
Jednostka:	Instytut Filologii Polskiej
Grupy:	Przedmioty obowiązkowe dla 1 roku X-S2-KLASPOL
Punkty ECTS i inne:	(brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS: roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS; tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h; 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się; tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS; nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta. zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia:	język polski
Rodzaj przedmiotu:	obowiązkowe
Kierunek studiów:	filologia polska
Poziom przedmiotu:	II stopień
Cele kształcenia:	- szczegółowe zaznajomienie studentów z modelem opisu języka polskiego na poziomie fonetycznym, fleksyjnym i składniowym w ujęciu diachronicznym - szczegółowe ukazanie cech różnicujących i utożsamiających języka polskiego na tle innych języków słowiańskich z perspektywy genetycznej - ukazanie współczesnego języka polskiego jako efektu przemian, jakie zachodziły w jego strukturze we wcześniejszych okresach jego istnienia - wykształcenie umiejętności lingwistycznej interpretacji tekstów dawnych: polskich (z perspektywy diachronicznej) i staro-cerkiewno-słowiańskich - kształtowanie świadomości językowej wspomagającej komunikację międzykulturową i międzyludzką - uporządkowanie wiedzy o języku polskim w ujęciu porównawczym
Rok studiów (jeśli obowiązuje):	I rok
Skrócony opis:	Tematem zajęć jest wewnętrzny i zewnętrzny opis diachroniczny języka polskiego z odwołaniami do innych języków słowiańskich, zwłaszcza do języka staro-cerkiewno-słowiańskiego.
Pełny opis:	Przedmiot obejmuje następujące treści kształcenia: - ogólne warunki i przebieg postawania literackich odmian języków słowiańskich; - pisma słowian - historia, stan współczesny: podobieństwa i różnice; - przeobrażenia polskiego systemu językowego z odniesieniem do zmian w innych językach słowiańskich: fonetyka / fonologia; - przeobrażenia polskiego systemu językowego z odniesieniem do zmian w innych językach słowiańskich: feksja imienna i werbalna; - przeobrażenia polskiego systemu językowego z odniesieniem do zmian w innych językach słowiańskich: składnia; - samodzielna filologiczna analiza tekstu polskiego (prowadzona z perspektywy diachronicznej) i staro-cerkiewno-słowiańskiego; - przygotowanie samodzielnej i / lub zespołowej prezentacji ukazującej przeobrażenia polszczyzny dawnej w perspektywie porównawczej (słowiańskiej).
Literatura:	L. Moszyński, Wstęp do filologii słowiańskiej, Warszawa 2006. H. Dalewska-Greń, Języki słowiańskie, Warszawa 1997. E. M. Siatkowska, Szkice z dziejów literackich języków słowiańskich, Warszawa 2004. Z. Stieber, Zarys gramatyki porównawczej języków słowiańskich, Warszawa 2005. Z. Stieber, Świat językowy słowian, Warszawa 1974. Cz. Bartula, Podstawowe wiadomości z gramatyki staro-cerkiewno-słowiańskiej na tle porównawczym, Warszawa 1981. F. Sławski, Języki słowiańskie, w: Języki indoeuropejskie, red. L. Bednarczuk, Warszawa 1988.
Efekty uczenia się:	Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi: - zreferować poglądy na temat historycznego rozwoju języka polskiego z odniesieniem do innych żywych języków słowiańskich, do języka prasłowiańskiego rozumianego jako hipoteza naukowa oraz do języka staro-cerkiewno-słowiańskiego jako najdawniejszego słowiańskiego języka literackiego, dziś martwego, a także wskazać implikacje tych zmian we współczesnej polszczyźnie; - wyjaśnić rolę wiedzy o historycznym rozwoju języków słowiańskich w całokształcie wiedzy o języku, kulturze i komunikacji międzyludzkiej; - czytać ze zrozumieniem i samodzielnie komentować prace teoretyczne z zakresu językoznawstwa (zwłaszcza diachronicznego) oraz prawidłowo posługiwać się podstawowymi pojęciami i terminami z zakresu językoznawstwa diachronicznego; - dokonać lingwistycznej analizy polskiego tekstu dawnego i tekstu staro-cerkiewno-słowiańskiego; - przygotować i przedstawić prezentację o tematyce związanej z przeobrażeniami polszczyzny w perspektywie temporalnej z perpsektywy porównawczej (słowiańskiej); - czynnie uczestniczyć w zespołowym rozwiązywaniu problemów z zakresu lingwistycznej interpretacji polskich i staro-cerkiewno-słowiańskich tekstów dawnych.
Metody i kryteria oceniania:	Semestr kończy się zaliczeniem pisemnym i (fakultatywnie) egzaminem ustnym. Przy zaliczanianiu uwzględniona zostanie wartość merytoryczna przygotowanej prezentacji.
Praktyki zawodowe:	nie dotyczy

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.