Metodyka nauczania - spec. nauczycielska
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 03-MET-12PDM-U | Kod Erasmus / ISCED: |
05.1
![]() ![]() |
Nazwa przedmiotu: | Metodyka nauczania - spec. nauczycielska | ||
Jednostka: | Instytut Filologii Polskiej | ||
Grupy: |
Przedmioty specjalizacji nauczycielskiej dla programu DU-FilPol |
||
Strona przedmiotu: | http://www.staff.amu.edu.pl/~ifp/ | ||
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
![]() ![]() |
||
Język prowadzenia: | język polski | ||
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
||
Kierunek studiów: | filologia polska, profil ogólnoakademicki, specjalność nauczycielska, |
||
Poziom przedmiotu: | II stopień |
||
Cele kształcenia: | Cel (cele) modułu kształcenia: - zaznajomienie studenta z wiedzą na temat zasad, teorii i praktyk właściwych dla metodyki nauczania literatury i języka polskiego w gimnazjum i szkole ponadgimnazjalnej; - zapoznanie z terminologią stosowaną w dydaktyce przedmiotowej, z tradycyjnymi i współczesnymi stanowiskami naukowymi w zakresie przedmiotu, zasadami opisu działań dydaktycznych; - wykształcenie umiejętności integrowania wiedzy z różnych dziedzin: psychologii, pedagogiki ogólnej, literaturoznawstwa i językoznawstwa w celu jej wykorzystania w pracy zawodowej nauczyciela polonisty; rozwijanie kreatywności i innowacyjności oraz kształtowanie umiejętności prowadzenia działań badawczych; - kształtowanie zdolności do autorefleksji, umiejętności komunikowania się ze specjalistami wspierającymi edukację. |
||
Rok studiów (jeśli obowiązuje): | I rok |
||
Pełny opis: |
Dominanty kształcenia polonistycznego na III i IV etapie w świetle dokumentów oświatowych. Cele edukacyjne w nauczaniu języka polskiego, strategie, metody, formy pracy na III i IV etapie edukacyjnym. Sprawność językowa i komunikacyjna ucznia gimnazjum i szkoły ponadgimnazjalnej: koncepcje dydaktyczne a praktyka szkolna. Odbiór różnych tekstów kultury. Alfabet tekstów kultury: medialność, wizualność, audialność, audiowizualność, wielozmysłowość. Teoretyczne i praktyczne problemy odbioru literatury w szkole: uwarunkowania lektury tekstu kultury, bariery odbioru, pojęcia teoretycznoliterackie w procesie kształcenia. Różne sposoby wykorzystania wiedzy historycznoliterackiej, korespondencji sztuk, biografii i filozofii. Motywowanie do lektury: sprawności lekturowe ucznia, kanon literacko-kulturowy, całość a fragment dzieła literackiego, wartościowanie dzieła literackiego. Rozwijanie umiejętności tekstotwórczych gimnazjalisty i licealisty: formy wypowiedzi ustnych i pisemnych, poprawność językowa i tekstowa, twórcze pisanie. Dokumenty oświatowe a projektowanie i realizacja lekcji (podstawa programowa, program nauczania, plan wynikowy). Rola środków dydaktycznych w kształceniu polonistycznym. Indywidualizacja procesów nauczania j. polskiego (praca z uczniem wybitnie zdolnym oraz z uczniami dysfunkcyjnymi, np. dyslektycznymi). Projektowanie i planowanie pracy szkolnego polonisty. Samokształcenie i docieranie do informacji, selekcjonowanie wiedzy, ocena krytyczna źródeł, wykorzystanie multimediów i technologii informacyjnych. Formy sprawdzania wiedzy i umiejętności ( w tym egzaminy zewnętrzne), rola oceny szkolnej i jej komunikowanie, kryteria oceny wypowiedzi ustnych i pisemnych. |
||
Literatura: |
Spis lektur na stronie zakładowej (w załączniku): http://www.staff.amu.edu.pl/~ifp/. |
||
Efekty uczenia się: |
Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia Student: ma uporządkowaną, pogłębioną i rozszerzoną wiedzę o zakresie, miejscu i znaczeniu metodyki nauczania literatury i j. polskiego zorientowaną na działania praktyczne; zna treść podstawowych dokumentów oświatowych i umie wykorzystać je w praktyce zawodowej, kompetentnie posługuje się terminologią stosowaną w dydaktyce przedmiotowej, potrafi dostosować sposoby pracy do etapu rozwoju intelektualnego i emocjonalnego ucznia oraz do zadań przedmiotu; potrafi planować kształcenie sprawności językowych i komunikacyjnych uczniów ; dostrzega różnice pomiędzy modelem teoretycznym dydaktyki j. polskiego a praktyką szkolną; potrafi zaplanować pracę z tekstem kultury, świadomie wykorzystując różne metody analizy i interpretacji; umie właściwie zaplanować proces kształcenia (plan dydaktyczny, konspekt, scenariusz, projekt) i przeprowadzić lekcję warsztatową z języka polskiego; umie analizować efekty własnej pracy dydaktyczno-wychowawczej; potrafi zaplanować własny rozwój zawodowy; |
||
Metody i kryteria oceniania: |
Bieżąca ocena aktywności w czasie zajęć, ocena pracy pisemnej. Na ocenę końcową składają się: • wartość merytoryczna projektu edukacyjnego (ocena konspektu zajęć) • znajomość zagadnień z zakresu treści kształcenia i lektur (egzamin teoretyczny) • umiejętność przeprowadzenia lekcji języka polskiego (egzamin praktyczny). 5,0 – bardzo dobra: student potrafi sporządzać konspekty w pełni poprawne pod względem metodycznym i językowym, z wyraźnymi śladami inwencji twórczej (ciekawa struktura lekcji, bogate materiały); potrafi prowadzić lekcję języka polskiego w gimnazjum i szkole ponadgimnazjalnej, uwzględniając poziom klasy, poprawną metodycznie (dobór metod i form pracy, sposób formułowania tematu, forma sprawdzania umiejętności), spójną (logiczne następstwo poszczególnych ogniw lekcji), potrafi nawiązać kontakt z uczniami, posiada umiejętność samooceny oraz dyskusji na temat koncepcji lekcji i jej realizacji; bardzo dobrze zna zagadnienia teoretyczne i zalecane lektury; 4,5 – jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami, zwłaszcza w zakresie samodzielnego i twórczego podejścia do egzaminu praktycznego; 4,0 – dobra, przy pełnej poprawności językowej i metodycznej zdarzają się sporadyczne usterki w konspekcie (np. schematyczny sposób redagowania tematu, błędne zapisy w zestawie metod i celów szczegółowych); student potrafi poprowadzić lekcję poprawną i spójną, jednak jej efektywność i umiejętności interpersonalne studenta budzą zastrzeżenia, student dobrze zna zagadnienia teoretyczne i zalecane lektury 3,5 – zadawalająca, w zakresie poprawności metodycznej i językowej można odnotować nieznaczne odstępstwa od normy, student stosuje podstawową strukturę konspektu; jednak w części praktycznej popełnia błędy w zakresie spójności i efektywności nauczania, znajomość zagadnień teoretycznych dostateczna. 3,0 – zadawalająca, w zakresie poprawności metodycznej i językowej można odnotować odstępstwa od normy, student zachowuje jedynie podstawową strukturę konspektu, jest mało samodzielny w wymiarze praktycznym, znajomość zagadnień teoretycznych dostateczna. 2,0 – niezadawalająca, student nie spełnia kryteriów oceny dostatecznej. |
| |||||
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.