Larpy, gry narracyjne i gry miejskie

obowiązkowe

groznawstwo

I stopień

Cele modułu kształcenia:

1) usystematyzowanie i pogłębienie wiedzy studenta z zakresu gier opartych na narracji: „klasycznych”/„stolikowych”/„narracyjnych gier fabularnych” (ang. role-playing games), teatralnych, gier fabularnych/larpów (ang. live-action role-play), gier paragrafowych i miejskich,

2) wykształcenie umiejętności identyfikowania odmian gier opartych na narracji,

3) wykształcenie umiejętności konstruowania prostych scenariuszy omawianych gier,

4) wykształcenie umiejętności prawidłowego użycia omawianych gier,

5) wykształcenie umiejętności samodzielnego zdobywania i pogłębiania wiedzy z wykorzystaniem źródeł tradycyjnych i multimedialnych, naukowych, popularno-naukowych i popularnych.

I rok

Wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień, dyskusja, praca z tekstem, metoda warsztatowa, demonstracje dźwiękowe i/lub video, praca w grupach.

3

Treści programowe dla przedmiotu:

- wprowadzenie do tematu narracyjnych gier fabularnych, omówienie charakterystycznych elementów i ról gracza oraz osoby prowadzącej,

- wprowadzenie do tematu gier paragrafowych, omówienie charakterystycznych elementów i roli gracza i autora,

- wprowadzenie do tematu larpów, omówienie charakterystycznych elementów i ról gracza i osoby prowadzącej,

- wprowadzenie do tematu gier miejskich, omówienie charakterystycznych elementów i roli gracza oraz twórców gry,

- warsztaty konstruowania scenariusza narracyjnej gry fabularnej lub/i gry miejskiej.

Zalecana literatura:

Busse-Brandyk, A., Chmielewska-Łuczak, D., Narracyjne gry fabularne jako droga do nieświadomości, „Homo Ludens”, 1, 61–73, 2009.

Chmielewska-Łuczak, D., Matkowski, C., Archetypiczna podróż bohatera w grach fabularnych, w A. Surdyk (red.), Kulturotwórcza funkcja gier. Gra jako medium, tekst i rytuał, t. 2, Poznań 2009.

Chmielewska-Łuczak, D., Matkowski, C.,. Kilka uwag o NIEwchodzeniu w rolę, „Homo Communicativus”, 3(3), 199–211, 2008.

Krawczyk, S., Ciągle ta sama historia? O powtarzalności fabuł w narracyjnych grach fabularnych, „Homo Ludens”, 1, 137–153, 2009.

Mochocki, M., Scenariusze narracyjnych gier fabularnych. Propozycja metody badawczej, w:

A. Surdyk (red.), Kulturotwórcza funkcja gier. Gra jako medium, tekst i rytuał (t. 1), Poznań, 2007.

Mochocki, M., Etyka bohaterów narracyjnych gier fabularnych, „Homo Communicativus”, 3(5), 229–237, 2008.

Surdyk, A., Od Tolkiena do glottodydaktyki, czyli o Technice Gier Fabularnych w dydaktyce języków obcych i gustach literackich studentów, w: A. Surdyk (red.), Kulturotwórcza funkcja gier. Gra jako medium, tekst i rytuał (t. 1), Poznań 2007.

Surdyk, A., Klasyfikacja interakcji w grach typu Role-Playing Games oraz relacje komunikacyjne i dydaktyczne w technice gier fabularnych, Homo Communicativus, 2(4), 115– 125, 2008.

Szeja, J. Z., Gry fabularne. Nowe zjawisko kultury współczesnej. Kraków 2004.

Szeja, J. Z., Przyczyny popularności fantastyki i gier fabularnych w kulturze współczesnej, w: A. Surdyk (red.), Kulturotwórcza funkcja gier. Gra jako medium, tekst i rytuał (t. 1). Poznań, 2007.

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:

- potrafi zdefiniować i odróżnić narracyjne gry fabularne (ang. roleplaying games) od teatralnych gier fabularnych – larpów (ang. live action role-play), gier paragrafowych i miejskich,

- potrafi wymienić podstawowe elementy narracyjnych gier fabularnych, larpów, gier paragrafowych i miejskich,

- potrafi określić role osoby prowadzącej (mistrza gry) i gracza w narracyjnych grach fabularnych i larpach,

- potrafi skonstruować prosty scenariusz przygody w narracyjnej grze fabularnej i/lub gry miejskiej.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): znakomita wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne.

dobry plus (+db; 4,5): bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne.

dobry (db; 4,0): dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne.

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne, ale ze znacznymi niedociągnięciami.

dostateczny (dst; 3,0): zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne, ale z licznymi błędami.

niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne.

Ocena formująca:

a) przygotowanie do zajęć,

b) znajomość wyznaczonej literatury.

Ocena podsumowująca: prezentacja projektu na podstawie samodzielnie dobranych i zgromadzonych materiałów – kryteria:

a) umiejętność przedstawienia ciekawego celu gry i osadzenia go w scenariuszu,

b) umiejętność oceny słabych i mocnych stron scenariusza,

c) zgodność ze standardami omawianych gier.

Ocena końcowa jest średnią ocen z prezentacji i aktywności na zajęciach.