Kultura rozrywki: Kultury filmu

obowiązkowe

filmoznawstwo i kultura mediów

II stopień

I rok

Metoda analizy przypadków, metoda laboratoryjna, metoda badawcza (dociekania naukowego), metoda warsztatowa, metoda projektu, demonstracje dźwiękowe i/lub video, metody aktywizujące, praca w grupach.

1,5

Treści programowe dla przedmiotu:

- przedstawienie i omówienie bazy pojęciowej właściwej dla analiz zjawisk z obszaru kultury rozrywki, w tym głowie kultur filmowych (np. konwenty fanowskie, festiwale),

- charakterystyka wybranych festiwali, przeglądów filmowych oraz nagród filmowych (np. Oskary, Złote Globy oraz niszowych festiwali i tematycznych przeglądów filmowych),

- analiza wybranych zjawisk z obszaru kultur filmowych w kontekście przemian społecznych i politycznych (np. zaangażowany artystyczno-społecznie festiwal Ofeliada),

- analiza wybranych gatunków filmowych z uwzględnieniem przemian stylistycznych, estetycznych, warsztatowych oraz tematycznych (np. polityczno-społeczne zaangażowanie określonych filmów science fiction).

Opis treści kształcenia:

- definiowanie pojęć: kultura, rozrywka, kultura popularna, kultura masowa, kultura filmu,

- określenie czynników składających się na kształtowanie kultury filmu,

- omówienie specyfiki wybranych elementów składających się na tworzenie kultur filmu, np. festiwale filmowe, prestiżowe nagrody, kluby fanowskie,

- analizowanie wybranych filmów/seriali (case study) w kontekście wieloaspektowych elementów kultury filmowej,

- społeczne, polityczne, ekonomiczne uwarunkowania kształtowania/projektowania kultur filmowych.

Zalecana literatura:

Gajewska G., Wójcik R. (red.), KOntekstowy MIKS. Przez opowieści graficzne do analiz kultury współczesnej (rozdział: Między komiksem a filmem), Poznań 2011.

Gajewska Grażyna, Ecology and Science Fiction. Managing Imagination in the Age of the Anthropocene, „Przegląd Kulturoznawczy” nr 1 (47) 2021, s. 79-97.

Kisielewska A., (red.), Między powtórzeniem a innowacją. Seryjność w kulturze, Kraków 2004.

Skowronek B., Film w przestrzeni kultury audiowizualnej, Studia. Szkice. Interpretacje. Kraków 2011.

Woźnicka Z., Krytyka współtworzy sens dzieła, [w:] Szkice o krytyce filmowej i telewizyjnej (red.) A. Jackiewicz, A. Kumor, Wrocław 1978.

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:

- zna w pogłębionym stopniu specyfikę oraz zasady i formy funkcjonowania współczesnego życia kulturalnego, a także wybranych instytucji kultury, ze szczególnym uwzględnieniem kontekstów filmowych i literackich, w tym głównie w obszarze kultury rozrywki,

- zna w pogłębionym stopniu tematy rodzimej i światowej kultury filmowej, literackiej i medialnej, ze szczególnym uwzględnieniem kontekstów społecznych, politycznych, etycznych i ekonomicznych (np. polityczne i ekonomiczne, społeczne uwarunkowania organizowania festiwali filmowych, społeczne aspekty funkcjonowania klubów fanowskich),

- potrafi samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacje z wykorzystaniem nowej wiedzy (z zakresu filmoznawstwa i literaturoznawstwa oraz obszarów pokrewnych), a także formułować na tej podstawie krytyczne sądy dotyczące rynku rozrywki, różnych sposobów jego funkcjonowania (np. sposoby przydzielania nagród na festiwalach filmowych),

- potrafi przygotować w języku polskim różne prace pisemne oraz wystąpienia ustne i/lub multimedialne, dotyczące filmu oraz zagadnień z pogranicza różnych dyscyplin naukowych, z wykorzystaniem zaawansowanych technik informacyjno-komunikacyjnych (np. napisać recenzję filmu, komunikat o nadchodzącym festiwalu, relację multimedialną z konwentu fanowskiego).

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): student/studentka prezentuje wysoki poziom wiedzy na temat kultury filmowej. Potrafi biegle posługiwać się terminologią używaną w filmoznawstwie. Pracując samodzielnie i w grupie, potrafi wyszukiwać, analizować, selekcjonować i integrować informacje. Potrafi opracować prezentację multimedialną i przedstawić w niej logiczną argumentację. Wypowiedzi i projekt wykazują duży stopień samodzielnych interpretacji.

dobry plus (+db; 4,5): student/studentka prezentuje wysoki poziom wiedzy na temat kultury filmowej. Dobrze posługuje się terminologią używaną w filmoznawstwie. Pracując samodzielnie i w grupie, potrafi wyszukiwać, analizować, selekcjonować i integrować informacje. Potrafi opracować prezentację multimedialną i przedstawić w niej logiczną argumentację.

dobry (db; 4,0): student/studentka prezentuje dobry poziom wiedzy na temat kultury filmowej. Dobrze posługuje się terminologią używaną w filmoznawstwie. Pracując samodzielnie i w grupie, potrafi wyszukiwać, analizować, selekcjonować i integrować informacje. Potrafi opracować prezentację multimedialną i przedstawić w niej logiczną argumentację.

dostateczny plus (+dst; 3,5): student/studentka prezentuje przeciętny poziom wiedzy na temat kultury filmowej. Posługuje się terminologią używaną w filmoznawstwie. Pracując samodzielnie i w grupie, potrafi wyszukiwać, analizować, selekcjonować i integrować informacje. Potrafi opracować prezentację multimedialną i przedstawić w niej logiczną argumentację, ale nie wykazuje umiejętności przeprowadzania samodzielnych interpretacji.

dostateczny (dst; 3,0): student/studentka prezentuje niski poziom wiedzy na temat kultury filmowej. W ograniczonym zakresie posługuje się terminologią używaną w filmoznawstwie. Pracując samodzielnie i w grupie, potrafi w ograniczonym zakresie wyszukiwać, analizować, selekcjonować i integrować informacje. Potrafi opracować prezentację multimedialną, ale nie wykazuje umiejętności przeprowadzania samodzielnych interpretacji.

niedostateczny (ndst; 2,0): student/studentka nie przyswoił wiedzy z zakresu kultury filmowej. W minimalnym zakresie posługuje się terminologią używaną w filmoznawstwie. Nie przygotował prezentacji multimedialnej na wybrany temat.