Instrumentarium analizy filmowej: Inscenizacja filmowa

nieobowiązkowe

Filmoznawstwo i kultura mediów

II stopień

- zapoznanie z podstawową bazą terminologiczną dotyczącą inscenizacji filmowej

- omówienie podstawowych mechanizmów inscenizacji filmowej

- kształtowanie kompetencji analitycznych, wykorzystujących bazę terminologiczną oraz znajomość mechanizmów inscenizacji filmowej

- wdrożenie do korzystania z różnych źródeł naukowych i konfrontowania ich między sobą

- wyrabianie umiejętności pracy w grupie oraz formułowania i prezentowania własnych opinii i przekonań na forum grupy

I rok

Tak.

Nie ma.

6. Biblioteka Uniwersytecka UAM w Poznaniu, inne biblioteki poznańskie, biblioteki cyfrowe

Wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień

Wykład konwersatoryjny

Dyskusja

Praca z tekstem

Metoda analizy przypadków

Metoda warsztatowa

Demonstracje dźwiękowe i/lub video

Praca w grupach

Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem - 30 h

Przygotowanie do zajęć - 3 h

Czytanie wskazanej literatury - 2 h

Przygotowanie pracy pisemnej, raportu, prezentacji, demonstracji, itp. - 5 h

Przygotowanie do egzaminu / zaliczenia - 5 h

SUMA GODZIN

45 h

Zajęcia przeznaczone są w pierwszym rzędzie dla absolwentów niefilmoznawczych studiów licencjackich. Mają one przekazać im fundamentalną wiedzę na temat języka filmu, zapoznawać z podstawową terminologią, regułami użycia kamery i sposobami inscenizacji. Problematyka zamyka się w zakresie inscenizacji ujęcia filmowego, w językowej mikroskali. Dla absolwentów filmoznawstwa jest to resume, a także w pewnych aspektach poszerzenie ich wiedzy zdobytej w trakcie studiów I stopnia.

David Bordwell, Kristin Thompson, Film Art. Sztuka filmowa, Warszawa 2010.

Alicja Helman, A. Pitrus, Podstawy wiedzy o filmie, Kraków 2008.

Alicja Helman, Jacek Ostaszewski, Historia myśli filmowej. Podręcznik, Gdańsk 2009 (wyd 2 2010).

Słownik pojęć filmowych, pod red. Alicji Helman, T 1-10, Wrocław 1991-1998.

Encyklopedia kina, pod red. Tadeusza Lubelskiego, Kraków 2003.

Ewelina Nurczyńska-Fidelska, Piotr Sitarski, Konrad Klejsa, Tomasz Kłys, Kino bez tajemnic, 2009.

Andrzej Werner, To jest kino, Warszawa 1999.

Daniel Arijon, Gramatyka języka filmowego, Warszawa 2007.

Wit Dąbal, Piotr Andrejew, Kompendium terminologii filmowej, Warszawa 2005

Marek Hendrykowski, Słownik terminów filmowych, Poznań 1994

Marek Hendrykowski, Język ruchomych obrazów, Poznań 1999.

Polsko-angielski słownik filmowy, pod red. Wita Dąbala, Piotra Andrejewa, Warszawa 2007.

Witold Szymczyk, Inscenizacja filmowa. Podręcznik reżyserii, część I i II, Łódź 2015.

Student potrafi:

zdefiniować podstawowe pojęcia z dziedziny inscenizacji filmowej

identyfikować różne aspekty inscenizacji dzieła filmowego i powiązania między nimi

korzystać z bazy terminologicznej budowanej podczas zajęć

przeprowadzić w oparciu o zdobytą wiedzę podstawową analizę inscenizacji dowolnego filmu lub jego fragmentu

skonstruować w języku polskim i w konkretnej sytuacji komunikacyjnej typową wypowiedź pisemną lub multimedialną oraz przygotować i zaprezentować wystąpienie ustne dotyczące inscenizacji filmowej

formułować ogólne wnioski dotyczące tematyki poszczególnych zajęć.

identyfikować, gromadzić i wykorzystywać materiały potrzebne do przygotowania do zajęć oraz do przygotowania pracy zaliczeniowej

pracować w zespole, wykonując zadania określone przez prowadzącego

Kolokwium ustne, Test, Projekt, Prezentacja multimedialna

Na ocenę niedostateczną: Student nie umie zaprezentować podstawowej wiedzy z dziedziny inscenizacji filmowej w przedstawianych podczas zajęć aspektach i nie potrafi dokonać na poziomie podstawowym analizy fragmentu filmowego.

Na ocenę dostateczną: Student poprawnie prezentuje wiedzę z dziedziny inscenizacji filmowej w przedstawianych podczas zajęć aspektach i dokonuje analizy fragmentu filmowego na poziomie podstawowym.

Na ocenę dobrą: Student prezentuje dogłębną wiedzę z dziedziny inscenizacji filmowej w przedstawianych podczas zajęć aspektach, potrafi na jej podstawie zweryfikować i zinterpretować pojedyncze problemy oraz porównać konkretne zjawiska z zakresu estetyki kina oraz dokonuje analizy fragmentu filmowego na dobrym poziomie.

Na ocenę bardzo dobrą: Student prezentuje dogłębną wiedzę z dziedziny inscenizacji filmowej w przedstawianych podczas zajęć aspektach, potrafi na jej podstawie zweryfikować i zinterpretować pojedyncze problemy oraz porównać konkretne zjawiska z zakresu inscenizacji filmowej. Wprowadza też do swojej wypowiedzi elementy samodzielnej refleksji, wynikającej z wyczerpującej analizy materiału audiowizualnego, bądź rozpatrywania poszczególnych zagadnień w wymiarze teoretycznym.

W sytuacji, gdy ocena waha się między dostateczną a dobrą, prowadzący może postawić ocenę dostateczną plus.

Nie obowiązują