Gry: fabuły i techniki

fakultatywne

sztuka pisania

II stopień

Cele modułu kształcenia:

Cel przedmiotu Gry: fabuły i techniki wynika z kariery, jaka w ciągu ostatniego ćwierćwiecza stała się udziałem gry komputerowej. Gra ta jest składnikiem codzienności całych pokoleń, kształtując podejście do opowieści, wrażliwość estetyczną, a nawet etyczną, oczekiwania wobec innych dziedzin rozrywki i sztuki. Jest też sportem i przemysłem. Wpływa na kino, telewizję oraz literaturę.

Wspólnym elementem gry komputerowej i literatury pozostaje fabuła i niektóre techniki prowadzenia narracji. Co jednak je różni, jak się wzajemnie inspirują i reformują? – na te i inne pytania winny odpowiedzieć zajęcia. Oprócz tego, co oczywiste, ich zadaniem jest usytuować obecne rozumienie gry na tle wcześniejszych teorii gier.

II rok

Dyskusja, praca z tekstem, gra dydaktyczna/symulacyjna, metoda ćwiczeniowa, praca w grupach.

3

Treści programowe dla przedmiotu:

- teorie gier przed epoką gier wideo,

- historia i odmiany gier wideo,

- immersja jako wyznacznik poetyki gier wideo,

- efekty emersyjne,

- znakowy aspekt graficznych interfejsów użytkownika – język współczesności (za P. Kubińskim),

- wpływ gier wideo na inne teksty kultury.

Zalecana literatura:

R. Caillois, Gry i ludzie, Warszawa 1997.

P. Kubiński, Gry wideo. Zarys poetyki, Kraków 2016.

A. Kwapiński, Gry fabularne w perspektywie ludologicznej. Zarys problematyki badawczej, „Kultura i Historia” 2013, nr 13.

G. Frasca, Ludology meets narratology: Similitude and differences between (video)games and narrative, http://www.ludology.org/articles/ludology.htm

R. Edwards, GNS and Other Matters of Role-Playing Theory, http://www.indie-rpgs.com/articles/1/.

J. Juul, The Game, the Player, the World: Looking for a Heart of Gameness, http://www.jesperjuul.net/text/gameplayerworld./

K. Ruszkowska, M. Kuczyński, Poza Czasem, Warszawa 2004.

M. Marszalik, M. Nowak-Kreyer, M. Studniarek, T. Kreczmar, Wiedźmin: Gra wyobraźni według Andrzeja Sapkowskiego, Warszawa 2001.

F. Pepe, The CRPG Book Project. Sharing the History of Computer Role-Playing Games, https://crpgbook.files.wordpress.com/2018/02/crpg_book_1-0-1.pdf

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:

- zna najważniejsze tradycyjne teorie gier,

- zna najważniejsze teorie gier komputerowych (wideo),

- posługuje się technicznym językiem opisu gier fabularnych,

- potrafi krytycznie rozpoznać konwencjonalność i unikatowość zastosowanych rozwiązań fabularnych,

- potrafi wskazać punkty styczne i kolizyjne gier wideo i innych dziedzin kultury,

- umie scharakteryzować, na czym polega ludyczny, kreacyjny i nowatorski charakter gier wideo.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra znajomość pojęć z zakresu tradycyjnych teorii gier i teorii gier komputerowych, wysoki poziom umiejętności posługiwania się technicznym językiem opisu gier fabularnych, samodzielność w zakresie krytycznej analizy rozwiązań fabularnych, umiejętność trafnej analizy i interpretacji powiązań gier i innych tekstów kultury, biegła umiejętność powiązania treści kursu z procesem wartościowania.

dobry plus (+db; 4,5): dobra znajomość pojęć z tradycyjnych teorii gier i gier komputerowych, wysoki poziom umiejętności posługiwania się technicznym językiem opisu gier fabularnych, samodzielność w zakresie krytycznej analizy rozwiązań fabularnych, umiejętność analizy i interpretacji powiązań gier i innych tekstów kultury, umiejętność powiązania treści kursu z procesem wartościowania.

dobry (db; 4,0): dobra znajomość pojęć z zakresu tradycyjnych teorii gier i teorii gier komputerowych, wysoki poziom umiejętności posługiwania się technicznym językiem opisu gier fabularnych, samodzielność w zakresie krytycznej analizy rozwiązań fabularnych, umiejętność analizy i interpretacji powiązań gier i innych tekstów kultury; dopuszczalne niewielkie pomyłki lub nieznaczne niedociągnięcia w zakresie posiadanej wiedzy i umiejętności praktycznego jej wykorzystania.

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca znajomość pojęć z zakresu tradycyjnych teorii gier i teorii gier komputerowych, przyzwoity poziom umiejętności posługiwania się technicznym językiem opisu gier fabularnych, samodzielność w zakresie krytycznej analizy rozwiązań fabularnych, umiejętność analizy i interpretacji powiązań gier i innych tekstów kultury. Dopuszczalne braki w zakresie wiedzy, nieuniemożliwiające jednak praktycznego wykorzystania posiadanej wiedzy w interpretacjach inicjowanych przez prowadzącego;

dostateczny (dst; 3,0): podstawowa znajomość pojęć z zakresu tradycyjnych teorii gier i teorii gier komputerowych, antropologii kulturowej w zakresie przewidzianym przez kurs, podstawowy poziom umiejętności posługiwania się technicznym językiem opisu gier fabularnych, niska samodzielność w zakresie krytycznej analizy rozwiązań fabularnych, słaba umiejętność analizy i interpretacji powiązań gier i innych tekstów kultury. Wyraźne braki w zakresie wiedzy, wymagające pomocy prowadzącego w podejmowaniu działań interpretacyjnych, ale ich nie uniemożliwiające.

niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca znajomość pojęć z tradycyjnych teorii gier i gier komputerowych, niedopuszczalnie niski poziom umiejętności posługiwania się technicznym językiem opisu gier fabularnych, brak samodzielności w zakresie krytycznej analizy rozwiązań fabularnych oraz pojęć i niewystarczająca umiejętność ich definiowania i wykorzystania oraz wynikające z tego dalsze braki w zakresie efektów kształcenia zdefiniowanych dla przedmiotu.