Edukacja audiowizualna - spec. nauczycielska

obowiązkowe

filologia polska

I stopień

Cele modułu kształcenia:

- pogłębienie zrozumienia roli sztuki w rozwoju intelektualnym oraz emocjonalnym dzieci i młodzieży,

- przygotowanie studentów do organizowania, projektowania i przeprowadzania działań dydaktycznych z wykorzystaniem różnych dziedzin sztuki na lekcjach języka polskiego i w aktywności pozalekcyjnej,

- doskonalenie umiejętności wartościowania sztuki według kryteriów przydatności edukacyjnej, możliwości formacyjnych i wartości artystycznej.

II rok

Podstawy wiedzy psychologicznej, pedagogicznej i z dydaktyki przedmiotowej.

Wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień, dyskusja, praca z tekstem, metoda warsztatowa, demonstracje dźwiękowe i/lub video, praca w grupach.

1

Treści programowe dla przedmiotu:

- wartość obcowania ze sztuką w edukacji; wychowanie estetyczne na lekcjach języka polskiego,

- instytucje kultury w kształceniu polonistycznym: galeria, muzeum, teatr, biblioteka,

- sztuki wizualne w kształceniu polonistycznym: malarstwo, fotografika, grafika,

- wychowawcza i terapeutyczna rola teatru (dla dzieci i młodzieży) w kształceniu polonistycznym,

- muzyka, film i literatura na lekcjach języka polskiego,

- film animowany na lekcjach języka polskiego,

- film fabularny jako wartość estetyczna i pomoc dydaktyczna,

- kulturotwórcza rola nowych mediów.

Zalecana literatura:

W. Bobiński, Film fabularny w dydaktyce literatury – spojrzenie w podwójnej perspektywie Słuchać-znaczy rozumieć? Muzyka w kształceniu literacko-kulturowym, w, Przygotowanie ucznia do odbioru różnych tekstów kultury, Kraków 2004, s. 159-197, s. 237-261.

B. Gromadzka, O potrzebie doświadczenia estetycznego w edukacji, w, Uczeń-nauczyciel-badacz w przestrzeni teatru, Poznań 2015, s. 13-23 http://press.amu.edu.pl/otwarty/item/3498-ucze%C5%84-%E2%80%93-nauczyciel-%E2%80%93-badacz-w-przestrzeni-teatru.html lub B. Gromadzka, Myśleć jak artysta. Jeszcze raz o kontakcie ze sztuką jako źródle postawy twórczej, w, Edukacja polonistyczna jako zobowiązanie. Powszechność i elitarność polonistyki, Katowice 2016, t. 2, s. 101-118.

A. Janus-Sitarz, Oswoić z teatrem, czyli uczeń w roli aktywnego odbiorcy i współtwórcy sztuki teatralnej, w, Przygotowanie ucznia do odbioru różnych tekstów kultury, Kraków 2004, s. 131-159.

R. Kochanowicz, Fantastyka grywalna, czyli czym żywią się gry cyfrowe. Na przykładzie „Mass Effect: Andromeda”, w, Fantastyka. Pajdologia. Dydaktyka, red. R. Kochanowicz, A. Gis, Poznań 2018, s. 107-121.

MA. Leszczyńska, Wychowanie (soma)estetyczne w koncepcji R. Shustermana w, Sztuka i wychowanie. Współczesne problemy edukacji artystycznej, Warszawa 2010, s. 344-366.

B. Niklewicz, Obrazy muzyki. Przekład intersemiotyczny muzyki na plastykę na lekcjach języka polskiego w, Uczeń-nauczyciel-badacz w przestrzeni teatru, Poznań 2015, s. 243-253 http://press.amu.edu.pl/otwarty/item/3498-ucze%C5%84-%E2%80%93-nauczyciel-%E2%80%93-badacz-w-przestrzeni-teatru.html

Wokół funkcji teatru, w, Teatr i dramat dla dzieci i młodzieży, red. M. Wiśniewska, M. Wróblewski, Toruń 2016, s. 23-67.

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:

- rozumie wartość kontaktu z różnymi dziedzinami sztuki dla rozwoju emocjonalnego, intelektualnego i estetycznego ucznia oraz podniesienia jego umiejętności polonistycznych,

- potrafi zorganizować i zaprojektować współpracę z instytucjami kultury oraz rozumie wagę uczestnictwa w kulturze dla rozwoju ucznia,

- potrafi dokonać wyboru artefaktów z uwzględnieniem potrzeb i możliwości uczniów, stosując kryteria pedagogiczne, psychologiczne i artystyczne i uzasadniając decyzje w oparciu o wiedzę pedagogiczno-psychologiczną i znajomość kultury,

- potrafi zaprojektować działania dydaktyczne (lekcję, projekt, zdarzenie artystyczne, wycieczkę) z wykorzystaniem różnych dziedzin sztuki i instytucji kultury,

- potrafi skutecznie motywować uczniów do kontaktu ze sztuką oraz samodzielnej twórczości także z wykorzystaniem nowych mediów.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): wyczerpująca i pogłębiona wiedza na temat teorii i praktyki edukacji audiowizualnej, pogłębione rozumienie zagadnień neuroestetyki w kontekście edukacyjnym, wyróżniający projekt edukacyjny, aktywny udział w zajęciach.

dobry plus (+db; 4,5): jw. wiedza i teoria pogłębiona, ale niewyczerpująca.

dobry (db; 4,0): dobra wiedza na temat teorii i praktyki edukacji audiowizualnej, właściwe rozumienie zagadnień neuroestetyki w kontekście edukacyjnym, rzetelny i merytorycznie poprawny projekt edukacyjny, dobra aktywność udział w zajęciach.

dostateczny plus (+dst; 3,5): jw. wiedza fragmentaryczna, usterki w przygotowanym projekcie.

dostateczny (dst; 3,0): dostateczna wiedza na temat teorii i praktyki edukacji audiowizualnej, rozumienie podstawowych zagadnień neuroestetyki w kontekście edukacyjnym, poprawny projekt edukacyjny bez większych zastrzeżeń merytorycznych i warsztatowych, sporadyczna aktywność na zajęciach.

niedostateczny (ndst; 2,0): brak wiedzy na temat teorii i praktyki edukacji audiowizualnej, brak zrozumienia zagadnień neuroestetyki w kontekście edukacyjnym, brak projektu edukacyjnego, bierny udział w zajęciach.