Filozofia w duszpasterstwie

Cele modułu kształcenia:

1. Przekazanie pogłębionej wiedzy na temat: związku rzeczywistość-teoria (filozoficzna i teologiczna)-praktyka duszpasterska; współczesnych tendencji kulturowych i ich filozoficznych źródeł; na temat filozoficzno-teologicznych problemów w praktyce katechetycznej; związku filozofii z przepowiadaniem w płaszczyźnie treściowej i formalnej; filozoficznych uwikłań codzienności.

2. Pogłębienie rozumienia zależności istniejących pomiędzy teorią filozoficzną a jej konsekwencjami w tzw. zwykłej codzienności i praktyce duszpasterskiej.

3. Wyrobienie umiejętności odróżniania i łączenia płaszczyzn: rzeczywistość- teoria filozoficzna, filozofia-teologia; teoria-praktyka duszpasterska; przyrodzoność-nadprzyrodzoność.

4. Wyrobienie umiejętności dostrzegania problemów filozoficznych w codzienności oraz interdyscyplinarnego podchodzenia do nich: stawiania pytań, dociekania powiązań i szukania odpowiedzi.

5. Wyrobienie umiejętności nazywania problemów i selekcjonowania wiedzy.

Opis treści kształcenia

Zagadnienia metodologiczne: rzeczywistość – teoria – zastosowania teorii (w odniesieniu do codzienności, filozofii, teologii i praktyki duszpasterskiej)

Kontekst głoszenia Ewangelii: główne nurty filozoficzne współczesności i wybrane zagadnienia.

Filozofia w katechezie: najważniejsze problemy filozoficzno-teologiczne w programie nauczania.

Filozofia na ambonie: język mówienia o Bogu i analogia.

Analiza wybranego artykułu

Synteza wiedzy

Zalecana literatura

Wybrane fragmenty z następujących publikacji:

M. Adamczyk, Język rozważań dotyczących małżeństwa. Z filozofii i teologii Jana Franciszka Drewnowskiego (cz. II), „Studia bydgoskie (2014), nr 8, s. 7-22

A. Bronk, Zrozumieć świat współczesny, Lublin 1998.J. Bocheński, Logika wiary, w: Tenże, Dzieła zebrane. T 6 – Religia, Kraków 1995.

H. Cazelles [i in.], Język wiary w Piśmie Świętym i w świecie współczesnym, Warszawa 1975.

J. F. Drewnowski, Filozofia i precyzja. Zarys programu filozoficznego i inne pisma, Lublin 1996.

J. Morales, Wprowadzenie do teologii, Kraków 2006.

J. Szymik, O teologii dzisiaj, Pelplin 2006.

Trudna ponowoczesność, red. A. Zeidler-Janiszewska, Poznań 1995.

Z. Wolak, Analogia w Kole Krakowskim, Tarnów 2005.

Zadania filozofii we współczesnej kulturze, red. Z.J. Zdybicka, Lublin 1992.

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student:

Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę z zakresu ogólnej metodologii nauk w omawianym zakresie.

Posiada pogłębioną wiedzę na temat związku filozofii z poszczególnymi działami teologii oraz praktyką duszpasterską. Rozumie kulturotwórczą rolę Kościoła i teologii, zarówno w aspekcie historycznym, jak i społecznym.

Potrafi integrować i rozróżniać wiedzę z różnych dyscyplin, a także przeprowadzić krytyczną analizę i interpretację niektórych poglądów filozoficznych, teologicznych i światopoglądowych.

Potrafi prawidłowo interpretować i wyjaśniać zjawiska społeczne oraz wzajemne relacje między zjawiskami społecznymi. Ma krytyczną świadomość poziomu własnej dojrzałości osobowej, nabytej wiedzy i umiejętności. Rozumie potrzebę intelektualnego formowania się; uzupełnia wiedzę o wymiar interdyscyplinarny.

Posiada umiejętność formułowania opinii krytycznych o wytworach kultury na podstawie wiedzy teologicznej i doświadczenia. Potrafi zdobyć wiedzę, ocenić ją, selekcjonować, analizować.

Kryteria oceniania

5,0 – bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne

4.5 – dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne

4.0 – dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne z pewnymi niedociągnięciami

3.5 – zadawalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne,

3.0 – zadawalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne, ale z pewnymi niedociągnięciami

2.0 – niezadawalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne